;တကၠသိုလ္မ်ား သမိုင္းသုေတသနUီးစီးဌာန ၫႊန္ၾကားေရးမွဴး၏ Aမွာစာ-
၁။ စုကၠေတးမင္းနန္းစံခ်ိန္
၂။ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာ
၃။ က်န္စစ္သား
၄။ ငေထြ႐ူး
၅။ ငလံုးလက္ဖယ္
၆။ ေညာင္Uီးဖီး
၇။ ေရႊဖ်U္းညီေနာင္
၈။ သူရဲေကာင္းတို႔တိုင္းျပည္
၉။ စြယ္ေတာ္ပင့္ခရီး
၁၀။ သာယာေရႊျပည္
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 3
တကၠသၠသိုလိုလ္မ္မ်ား သမိုငိုငိုင္း္း္းသုေုေုေတသနUီးီးီးစီးီးီးဌာန
ၫႊနႊန္ၾ္ၾကားေရးမွဴွဴး၏Aမွာွာစာ
တင္ႏိုင္တိုးသည္ သမိုင္းစာAုပ္မ်ားကို ေရးသားျပဳစုေနသူ သမိုင္းသုေတသီတစ္Uီး ျဖစ္၏။ သူက
လူသိနည္းေသာ သမိုင္းAေၾကာင္းAရာမ်ား၊ မွတ္တမ္းမွတ္ရာမ်ားကို ရွာေဖြကာ သုေတသနျပဳ
ေဖာ္ထုတ္ေနသူလည္း ျဖစ္သည္။ ယခုလည္း ပုဂံေခတ္သူရဲေကာင္းေလးUီး Aေၾကာင္းကို
Aေျခခံ၍ မ်ဳိးဆက္သစ္ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားAတြက္ စာတစ္Aုပ္ ေရးသားျပဳစုထားသည္။
ပုဂံေခတ္တြင္ က်န္စစ္သား၊ ငေထြ႐ူး၊ ငလံုးလက္ဖယ္၊ ေညာင္Uီးဖီးဟူေသာ သူရဲေကာင္းေလးUီး
ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးေၾကာင္း ျမန္မာရာဇဝင္က်မ္းမ်ားက ဆိုၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းသူရဲေကာင္း
ေလးUီးထဲတြင္ ပုဂံ၌ဘုရင္ျဖစ္လာသူ က်န္စစ္သားAေၾကာင္းကိုသာ သမိုင္းAေထာက္Aထား
Aခိုင္Aမာျဖင့္ ေဖာ္ျပႏိုင္ၾက၏။ က်န္စစ္သားAမည္ကိုပင္ ေက်ာက္စာမ်ား၌ ထီးလိုင္မင္းဟူ၍သာ
ေတ႔ြရိွရသည္။ က်န္သူရဲေကာင္းသုံးUီး၏ Aမည္မ်ားကိုမူ Aေထာက္Aထား မေတ႔ရြ ေပ။
သို႔ေၾကာင့္လည္း ပုဂံသူရဲေကာင္းမ်ားျဖစ္သည့္ ငေထြ႐ူး၊ ငလံုးလက္ဖယ္၊ ေညာင္Uီးဖီးတုိ႔သည္
ဒ႑ာရီပံုျပင္သဖြယ္ ျဖစ္ေနခဲ့ပါသည္။
ပုဂံေခတ္ သူရဲေကာင္းတုိ႔၏ Aမည္မ်ားကို Uီးကုလား၏ မဟာရာဇဝင္ေတာ္ႀကီး၌ စတင္
ေတြ႔ရွိရၿပီးေနာက္ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္ (၂၂)စက္တင္ဘာ၊ ၁၈၇၅ခုႏွစ္တြင္
ဆရာေတာ္ရွင္နႏၵိယ ျပဳစုၿပီးစီးခဲ့သည့္ ဝံသေမဒပကာသနီက်မ္း (ဒုတိယတြဲ) Aေလာင္းစည္သူမင္း
Aေၾကာင္း၌ ငေထြ႐ူးေျမး ရတနာပံုမိဖုရားဟု ေဖာ္ျပထားသည္ကို ေတြ႔ရွိရသည္။
ရတနာပံုမိဖုရားAမည္ကို (၂၂)Eၿပီ၊ ၁၁၄၀ခုႏွစ္ထိုး ပုဂံတုိင္းခၽြတ္ဘုရား ေက်ာက္စာ၌လည္း
"စည္သူမင္းႀကီး၏မိဖုရား ရတနာပံုတိုင္းခၽြတ္တြင္ ဂူဘုရားျပဳ၍..." စသျဖင့္ ေရးထိုးထားေပရာ
ပံုျပင္ဒ႑ာရီမ်ား ေနာက္တြင္ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မွန္Aခ်ဳိ႕ ကိန္းေAာင္းေနဟန္ ရွိေနေပသည္။
Aလားတူ ေညာင္Uီးဖီ၏ Aဆက္Aႏြယ္မ်ား Aေၾကာင္းကိုလည္း ကုန္းေဘာင္ေခတ္ ပုရပိုက္မွ
မွတ္တမ္းတစ္ေစာင္၌ ေတြ႔ရွိရျပန္သည္။ ယင္းမွတ္တမ္းမွာ မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္
Aေဆာင္ေတာ္ၿမဲ ေနမ်ဳိးနႏၵေက်ာ္ထင္ ျပဳစုသည့္ "မွန္ရွည္တပ္ ေဆြေတာ္စည္" မွတ္တမ္းျဖစ္၏။
ယင္းပုရပိုက္တြင္ "နရပတိစည္သူမင္း၏ မိဖုရားေတာင္ျပင္သည္ Aေနာ္ရထာမင္းေစာလက္ထက္
သူရဲေကာင္း ေညာင္Aုပ္ဖီး (ေညာင္Uီးဖီ)၊ ၎သား ဗိုလ္သူႀကီး၊ ၎သား ဝိေစၥ၊ ၎သမီး
(ေညာင္Uီးဖီး၏ ျမစ္) ျဖစ္ၿပီး သားသံုးေယာက္ျမင္မွ ထင္ရွားေၾကာင္း ရာဇဝင္တုိ႔တြင္ ဆိုသည္"
ဟူ၍ ေဖာ္ျပထားသည္ကို ေတြ႔ရွိ၏။
တင္ႏိုင္တိုးက ပုဂံသူရဲေကာင္းေလးUီးကို Aေတြးသစ္ Aျမင္သစ္ျဖင့္ ေရးသားထားရာ
စိတ္ဝင္စားဖြယ္ရာ ေကာင္းလွပါသည္။
ေက်ာ္ၿငိမ္း
ၫႊန္ၾကားေရးမွဴး
တကၠသိုလ္မ်ားသမိုင္းသုေတသနUီးစီးဌာန
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 4
စုကုကၠေၠေတးမင္း္း နန္း္း္းစံခံခံခ်ိနိနိန ္
နန္းက်ဘုရင္ ေက်ာင္းျဖဴမင္းႀကီးသည္ သားငယ္Aႏုရာဓ မင္းသားကေလးကို ၾကည့္၍
စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနမိ၏။ မင္းႀကီး Aသက္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ Aရြယ္ရွိၿပီမို႔ က်န္းမာေရး
သိပ္မေကာင္းေတာ့။ တေလာကဆိုရင္ သြက္ခ်ာပါဒ ေဝဒနာ ခံစားေနရသည့္Aထ ဲ Aျပင္း
ဖ်ားလိုက္ေသး၏။ ေျမာက္ျပင္သည္ မိဖုရားႀကီးကေတာ့ ခင္ပြန္းသည္ နန္းက်ဘုရင္ႀကီးကို
ဂ႐ုတစိုက္ ျပဳစုရွာသည္။ ရဟန္းဝတ္ကို စြန္႔ပယ္၍ ဝတ္ျဖဴစင္ၾကယ္ျဖင့္ ေနထိုင္ခြင့္ျပဳသည့္
စုကၠေတး ဘုရင္မင္းျမတ္ကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ရေပUီးမည္။ သို႔မဟုတ္ပါက နန္းက်ဘုရင္ႀကီးAဖို႔
ဝိနည္းေတာ္ႏွင့္Aညီ မေနထိုင္ႏိုင္သျဖင့္ ေန႔စU္ ငရဲရေနမည္မွာ ေသခ်ာသည္။
စုကၠေတး ဘုရင္မင္းျမတ္က နန္းတက္စကေလာက္ သူတို႔မိသားစုAေပၚ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး
မဆက္ဆံေတာ့။ ယခင္ကဆိုလွ်င္ ဤသို႔မဟုတ္။ Aရာရာကို ခ်ဳပ္ျခယ္လြန္းလွသည္။ နန္းတြင္းမွ
သမားေတာ္Aခ်ဳိ႕ကို ေစလႊတ္လ်က္ နန္းက်ဘုရင္ တစ္ျဖစ္လဲ ရဟန္းAိုႀကီးAား ၾကည့္႐ႈေစသည္
ဆုိေသာ္ျငား Aမည္ခံမွ်သာရွိ၏။ နန္းတြင္းသမားေတာ္ ဆိုသူမ်ားမွာလည္း ေဆးAတတ္၌
Aမွန္တကယ္ တတ္ကၽြမ္းၾကသူမ်ား မဟုတ္။ မင္းလိုလိုက္၊ မင္းႀကိဳက္ေဆာင္လ်က္၊
သမားေတာ္Aရာ ရယူထားၾကသူမ်ားသာ ျဖစ္ေခ်သည္။ ပိုမို ဆိုးဝါးသည္ကား
ေက်ာင္းျဖဴမင္းႀကီးAား Aတင္းAၾကပ္၊ ဖမ္းဆီးၿခိမ္းေျခာက္ကာ ရဟန္းဝတ္ေစခဲ့ေသာ္ျငားလည္း
မင္းႀကီးAား သံသရာကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေတာ္မူ၍ ရဟန္းျပဳေတာ္မူသြားၿပီဟု သတင္းလႊင့္ခဲ့ျခင္း
ျဖစ္သည္။ ဤAေၾကာင္းမ်ားကို စU္းစားမိတိုင္း ေျမာက္ျပင္သည္မိဖုရားႀကီးAဖုိ႔ ႏွလံုးမသာမယာ
ျဖစ္ရေလသည္။ စုကၠေတးသည္ ေနာင္ေတာ္က်ည္းစိုမင္းသားႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ ခမည္းေတာ္
ေက်ာင္းျဖဴမင္းႀကီးAား ေက်ာင္းေတာ္ ေရစက္ခ်Aလွဴ၌ သာဓုေခၚေပးပါရန္ လာေရာက္
ပင့္ဖိတ္ခဲ့ၾကရာမွ ယင္းကဲ့သို႔ Aတင္းAၾကပ္ ရဟန္းျပဳေစခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ဤAႀကံAစည္ကို ႀကံစည္ခဲ့သည့္ Aဓိကတရားခံမွာ စုကၠေတးပင္ျဖစ္၏။ စုကၠေတးက
က်ည္းစိုမင္းသား၏ ညီေတာ္ဟုသာ ဆုိရသည္။ Aသက္Aရြယ္Aားျဖင့္ ေျခာက္လမွ်သာ
ကြာျခား၏။ က်ည္းစိုးမင္းသားကို ေက်ာင္းျဖဴမင္းႀကီး၏ ေတာင္ျပင္သည္ မိဖုရားႀကီးမွ
ဖြားျမင္ခ့သဲ ည့္နည္းတူ စုကၠေတးကိုလည္း Aလယ္ျပင္သည္ မိဖုရားမွ ဖြားျမင္ခ့ဲျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
စုကၠေတးက ငယ္ရြယ္စU္ကပင္ ပါးရည္နပ္ရည္ရွိသည္။ နန္းတြင္းတြင္ ေတာင္ျပင္သည္ မိဖုရားမွ
ဖြားျမင္ေသာ က်ည္းစိုးမင္းသားမွာ Aေရးပါလွသည့္Aေလ်ာက္ သူက က်ည္းစိုးမင္းသားထံ Aၿမဲ
ခ်U္းကပ္၏။ AမိကြဲညီAစ္ကိုမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္နည္းတူ သက္တူရြယ္တူမ်ား ျဖစ္ၾကသျဖင့္လည္း
သည္ညီAစ္ကိုႏွစ္Uီးက Aၿမဲတပူးတြဲတြဲ ျဖစ္ေနတတ္ၾက၏။
ေက်ာင္းျဖဴမင္းႀကီးကို Aရပ္က ကြမ္းေဆာ္မင္းတရားဟု ေခၚဆုိၾကသည္။ ေက်ာင္းျဖဴမင္းႀကီးကား
တန္နက္မင္း၏ မိဖုရားေဟာင္းတစ္Uီးမွ ဖြားျမင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ သူက လူပ်ဳိလူရြယ္ဘဝက
Aခြန္Aေကာက္မ်ား ေပးဆပ္ရန္ ေဆာ္ၾသရသည့္ ကြန္းေဆာ္တစ္Uီး ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ ထုိစU္က သူ
ေျမာင္လွေဒသဘက္တြင္ ေနပါသည္။ ေစာရဟန္းမင္းႀကီး၏ သာမန္ Aမႈထမ္းငယ္ကေလးမွ်သာ
ျဖစ္ေသာ္လည္း သူက Aလုပ္ ႀကိဳးစားသည္။ ဇြဲလံု႔လ ရွိသည္။ တုရင္းေတာင္ေခၚ
တူရြင္းေတာင္ထက္၌ ဘုရင္မင္းျမတ္၏ သိမ္ေတာ္ ေဆာက္လုပ္ရာတြင္ ကြန္းေဆာ္လုလင္
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 5
Aင္တုိက္Aားတုိက္ ပါဝင္ Aမႈထမ္းရြက္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ထုိစU္ကပင္
ေစာရဟန္းမင္းႀကီး၏ Aေလးဂ႐ုျပဳမႈကို ခံယူခဲ့ရသည္။ ကံတရား၏ Aလွည့္Aေျပာင္းကား
ဆန္းၾကယ္လြန္းလွသည္။ လုလင္ Aသက္ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ Aရြယ္၌ပင္ ပုဂံထီးနန္းကို
ဆက္ခံခြင့္ရရွိခဲ့၏။ နတ္ျမတ္ေဒဝါတုိ႔က ဝုိင္းဝန္းမိႈင္းမခဲ့၍လည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
ပုဂံျပည္သူျပည္သားတုိ႔ကမူ တန္နက္မင္း၏ မိဖုရားငယ္တစ္ပါးမွ ဖြားျမင္ခဲ့သည့္ ကြန္းေဆာ္
လုလင္ကို ပုဂံဘုရင္Aျဖစ္ လိုလိုလားလား ရွိၾကသည္။ တန္နက္မင္း ဆိုသူမွာလည္း
Aျခားမဟုတ္။ လက္ရွိ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္သစ္ႀကီးကို တည္ေထာင္ခဲ့သည့္ ပ်U္ျပားဘုရင္၏
သားေတာ္ရင္းပင္တည္း။
ကြန္းေဆာ္လုလင္ ဘုရင္ျဖစ္လာေတာ့ ပုဂံ၌ Aုတ္ေက်ာင္းႀကီးတစ္ေဆာင္ ေဆာက္လုပ္သည္။
ထုိ႔ေနာက္ ဗုဒၶျမတ္စြာ ရပ္ေတာ္မူဟန္ ႐ုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူကိုလည္း တည္ထားကိုးကြယ္သည္။
ထံုးျဖဴ သုတ္လိမ္းထားေသာ ခမ္းနားထည္ဝါလွသည့္ Aုတ္ေက်ာင္းႀကီး၏ ဒါယကာ
ဘုရင္မင္းျမတ္ကို ပုဂံျပည္သူျပည္သားတုိ႔က ေက်ာင္းျဖဴမင္းဟူ၍သာ Aမည္နာမျပဳၾကေတာ့၏။
ကြန္းေဆာ္လုလင္သည္ ထိုစU္က ဗုဒၶဘာသာ သာသနာ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္၌ ထြန္းကား
ျပန္႔ပြားေစေရးAတြက္ မြန္ျမတ္ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေက်ာင္းကန္ ဘုရားမ်ား ေဆာက္လုပ္
တည္ထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ နတ္နဂါး ကိုးကြယ္သူမ်ားAၾကား ဗုဒၶသာသနာ ထြန္းကား
ျပန္႔ပြားေရးက သူေမွ်ာ္မွန္းသေလာက္ မလြယ္ကူလွ။ မည္သို႔ဆိုေစကာမူ သူထီးနန္းစုိးစံရာ
ႏွစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္တာ ကာလAတြင္း ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္တြင္ စစ္မက္မရွိ ၿငိမ္းခ်မ္းေနခဲ့၏။
သူ နန္းတက္စကာလ၌ပင္ ဖြားျမင္ခဲ့ၾကေသာ ေတာင္ျပင္သည္ မိဖုရားႀကီး၏ သားေတာ္
က်ည္းစိုမင္းသားႏွင့္ Aလယ္ျပင္သည္ မိဖုရား၏သားေတာ္ စုကၠေတးမင္းသားတုိ႔ကိုလည္း
Aထုိက္Aေလ်ာက္ AစီးAနင္း Aေဆာင္Aရြက္မ်ား ေပးသည္။ သို႔ေသာ္ ဤသားေတာ္မ်ားသည္
သူ၏ ေက်းဇူးေတာ္ကိုမွ်မေထာက္။ သူ႔Aေပၚ၌ ရက္စက္စြာ ျပဳမႈခဲ့ၾကသည္။ ေက်ာင္းျဖဴမင္းႀကီးကို
သားေတာ္က်ည္းစိုႏွင့္ စုကၠေတးတုိ႔ ပုဂံထီးနန္းမွ ဖယ္ရွားခဲ့ၾကစU္က ေျမာက္ျပင္သည္ မိဖုရားမွာ
ကိုယ္ဝန္Aရင့္Aမာႏွင့္ပင္ ရွိပါေသးသည္။ သို႔ေၾကာင့္လည္း ေက်ာင္းျဖဴမင္းႀကီးAဖို႔ ဒုကၡပင္လယ္
ေဝခဲ့ရသည္။
က်ည္းစိုမင္းသား ထီးနန္းကို ရယူၿပီးစကာလ ေနာက္တစ္ႏွစ္မွာပင္ ေက်ာင္းျဖဴမင္းႀကီး၏
ေျမာက္ျပင္သည္ မိဖုရားမွ သားေတာ္ကေလးတစ္ပါး ဖြားျမင္ပါသည္။ က်ည္းစိုမင္းသားက
ေက်ာင္းျဖဴမင္းႀကီးကို ထီးနန္းမွ ဖယ္ရွားကာ Aဓမၼ ရဟန္းဝတ္ေစခဲ့ေသာ္လည္း မီးဖြားၿပီးစ
ေျမာက္ျပင္သည္ မိဖုရားကိုမူ နန္းတြင္း၌ပင္ ဆက္လက္ေနထိုင္ခြင့္ ျပဳ၏။ ယင္းသို႔
ေနထုိင္ခြင့္ျပဳျခင္းမွာ ေျမာက္ျပင္သည္မိဖုရားသည္ က်ည္းစိုမင္းသား၏ မိေထြးေတာ္ျဖစ္ေန၍လည္း
တစ္ေၾကာင္း ပါဝင္ပါသည္။ သို႔ေၾကာင့္လည္း ယင္းေျမာက္ျပင္သည္၏ သားေတာ္
မင္းသားကေလးကို ထီးနန္း AစU္Aလာမပ်က္ AႏုရာဓရြာစားAျဖစ္ ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
က်ည္းစိုမင္းသား ဘုရင္ျဖစ္စU္က Aသက္ႏွစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ Aရြယ္သာ ရွိေသး၏။ သူက
ပုဂံဘုရင္တစ္ပါးျဖစ္ေသာ္လည္း ထီးရိပ္နန္းရိပ္တြင္ မေနလို။ တုိင္းျပည္Aုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ရသည္ကို
သူစိတ္မဝင္စား။ ညီေတာ္ စုကၠေတး၏ AစီAမံျဖင့္သာ သူ ပုဂံဘုရင္ ျဖစ္လာရျခင္း ျဖစ္သည္။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 6
သူAမွန္တကယ္ စိတ္ဝင္စားသည္ကား ေတာကစားထြက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ က်ည္းစိုမင္းသား
ဘုရင္ျဖစ္လာၿပီးေနာက္ ခ်င္းတြင္းၫႊန္တန္ Aရပ္၌ ယာယီနန္းေတာ္ ေဆာက္လုပ္ကာ
ေတာလည္ေနေတာ့၏။ တိုင္းျပည္ Aုပ္ခ်ဳပ္ေရးကိစၥ Aဝဝကို ညီေတာ္စုကၠေတးAား
လႊဲAပ္ထားသည္။ က်ည္းစိုသည္ ယာယီစံနန္းေတာ္၌ စံေနကာ ဗန္႔က်ီဆည္ရြာ တိုက္ဘက္သို႔
သြား၍ သမင္လိုက္တတ္၏။ ညီေတာ္ စုကၠေတးမင္းသားက ဤကိစၥAတြက္ AစစAရာရာ
Aဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႔ေနေAာင္ စီမံေဆာင္ရြက္ေပးသည္။ သို႔ေသာ္ က်ည္းစိုမင္းခမ်ာ
ေျခာက္ႏွစ္မွ်သာ ထီးနန္းစိုးစံခြင့္ ရရွိလိုက္၏။ တစ္ေန႔ ေတာကစားထြက္ရင္း သမင္တစ္ေကာင္
ေရေသာက္ေနသည္ကို ေတ႔ြသျဖင့္ Aသာ ေခ်ာင္းေျမာင္းေနေလ၏။ ထိုစU္Aတငြ ္း
ေတာလိုက္မုဆိုး တစ္Uီးကလည္း ယင္းသမင္ကို ေတာစပ္ၿခံဳပုတ္ တစ္ေနရာမွ ေခ်ာင္းေျမာင္း
ေနေလသည္။ သမင္သည္ က်ည္းစိုမင္းသားAား ေတြ႔သည္ႏွင့္ ႐ုတ္တရက္ လန္႔၍ေျပးရာ
မုဆိုးပစ္လိုက္သည့္ျမားက က်ည္းစိုမင္းကို ထိမွန္လ်က္ နတ္ရြာစံလြန္သြားသည္။
ပုဂံေနျပည္ေတာ္တြင္ က်ည္းစိုမင္း၏သတင္းကို ညီေတာ္ စုကၠေတးက ဖံုးဖံုးဖိဖိျပဳကာ ထီးနန္းကို
ဆက္ခံေလသည္။ စုကၠေတးမင္းက နန္းတက္ေတာ့ သူ႔ကို မလိုလားသည့္ နန္းတြင္းAရာရွိႀကီး
တစ္Uီးက သေဘာကိုက္ညီသူမ်ားကို စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္းကာ ပုန္ကုန္ထႂကြရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ေသး၏။
သို႔ေသာ္ မေAာင္ျမင္ခဲ့။ စုကၠေတး၏ တပ္မ်ားက လက္Uီးမႈ ရရွိသြားခဲ့သည္။ သုိ႔ျဖင့္ စုကၠေတးမင္း
Aခက္Aခဲမရွိ နန္းတက္လာေလသည္။ စုကၠေတးမင္းသည္ မိမိAား မလိုလားသူ
နန္းတြင္းAရာရွိႀကီးAားလည္း ရာထူးမွ ဖယ္ရွားပစ္လိုက္ေလသည္။
စုကၠေတးမင္းက နန္းတက္လာသည္ႏွင့္ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ AႀကီးAကဲမ်ား Aားလံုးကို
ေခၚယူကာ စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္းသည္။ ခမည္းေတာ္ကို ထားရွိရာေက်ာင္းသို႔ သြားေရာက္
ေနထုိင္လိုသည့္ မိေထြးေတာ္ေျမာက္ျပင္သည္ မိဖုရားကိုလည္း သူ႔ဆႏၵAေလ်ာက္ သြားေရာက္
ေနထုိင္ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။ ညီေတာ္ Aႏုရာဓရြာစား မင္းသားကေလးကိုလည္း Aထုိက္Aေလ်ာက္
ခ်ီးျမႇင့္ေျမႇာက္စားပါသည္။ သို႔ေသာ္ လိုလိုလားလားေတာ့ မဟုတ္။ ျပည္သူမ်ား၏ Aျမင္တြင္
သနားၾကင္နာတတ္ေသာ စိတ္ႏွလံုးေကာင္းရွိေသာ ဘုရင္တစ္ပါးAျဖစ္ ထင္ျမင္လာေစရန္
ျပဳမူေဆာင္ရြက္ျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ေပသည္။
ပုဂံျပည္သူ Aမ်ားစုက စုကၠေတးမင္းAေပၚ မေကာင္းAျမင္ ရွိၾကသည္။ Aဓိက
Aေၾကာင္းAရင္းမွာ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္Aနည္းငယ္ကာလက ဖခမည္းေတာ္ ေက်ာင္းျဖဴမင္းႀကီးကို
ထီးနန္းမွ ဖယ္ရွားလ်က္ Aဓမၼရဟန္းျပဳေစခဲ့ရာ၌ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူ
ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ က်ည္းစိုးမင္းသည္ နန္းတြင္းေရးကို စိတ္ဝင္စားသူမဟုတ္မွန္း
Aမ်ားက သိၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေတာင္ျပင္သည္ မိဖုရားေခါင္းႀကီးမွ ဖြားျမင္ေသာ
က်ည္းစိုမင္းသားAား ခုတံုးလုပ္လ်က္ ထီးနန္းကို ခ်ယ္လွယ္ပိုင္ခြင့္ ရရွိေAာင္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည့္
စုကၠေတး၏ ေကာက္က်စ္စU္းလဲပံုကို ပုဂံျပည္သူျပည္သားတုိ႔ မေမ့ေလ်ာ့ၾကေသး။
ေျမာက္ျပင္သည္ မိဖုရားေဟာင္းကေတာ့ တူေတာ္စုကၠေတးဘုရင္Aေပၚ ကဲ့ရဲ႕႐ႈတ္ခ်မႈမ်ား
Aၾကားမွ ခ်ီးမြန္းစကား တစ္ခြန္းကို ဆို၏။ ခင္ပြန္းသည္ျဖစ္ေသာ နန္းက်မင္းႀကီးAား
ရဟန္းဝတ္ျဖင့္ေနရာမွ ဝတ္ျဖဴလဲ ေနထိုင္ေစေရးAတြက္ ေလွ်ာက္ထားရာ၌ Aသာတၾကည္
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 7
ခြင့္ျပဳခဲ့၍ ျဖစ္ပါသည္။ မင္းႀကီးတြင္ သြက္ခ်ာပါဒေရာဂါရွိ၍ ဆြမ္းကြမ္းကAစ Aဆင္မေခ်ာ။
AစစAရာရာ ေျမာက္ျပင္သည္ မိဖုရားေဟာင္းရွိေန၍ ေတာ္ေပေသးသည္။ သားငယ္
Aႏုရာဓရြာစား မင္းသားကေလးကလည္း Aၿမဲဆိုသကဲ့သို႔ မိဘမ်ားရွိရာ ေက်ာင္းကေလး၌သာ
လာေရာက္ေနထုိင္သည္။
စုကၠေတးမင္းသည္ မူလကပင္ ပုဂံထီးနန္းကို ရယူႏိုင္ရန္ ႀကံစည္ခဲ့သူျဖစ္ေပ၏။ သူသည္
Aလယ္ျပင္သည္ မိဖုရားက ဖြားျမင္သူျဖစ္သျဖင့္ ထီးနန္းထီးေမြ၌ ေတာင္ျပင္သည္မိဖုရားႀကီးက
ဖြားျမင္သူ က်ည္းစုိမင္းသားေလာက္ နန္းတြင္းတြင္ Aေရးမပါလွ။ သို႔ေသာ္ စုကၠေတးက
ဉာဏ္ရည္ထက္ျမက္သည္။ သူထီးနန္း ရရွိႏိုင္ေရးAတြက္ ေသခ်ာက်နစြာ Aကြက္ဆင္
ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့သူျဖစ္၏။ မွဴးမတ္Aခ်ဳိ႕က က်ည္းစိုနတ္ရြာစံခဲ့ရျခင္းသည္ပင္ ညီေတာ္စုကၠေတး၏
ပေယာဂ မကင္းေၾကာင္း မွတ္ယူၾကသည္။ Aမွန္တကယ္လည္း သံသယျဖစ္ဖြယ္
ေကာင္းလွေပသည္။ ပုဂံဘုရင္တစ္ပါး ေတာကစားထြက္ရာ ေနရာ၌ သာမန္မုဆိုးတစ္Uီး၏
လက္ခ်က္ျဖင့္ ျမားမွန္ကာ ဘုရင္နတ္ရြာစံခဲ့ရျခင္းမွာ ယုတၱိယုတၱာမရွိပါေပ။
နန္းက်ဘုရင္ ေက်ာင္းျဖဴမင္းႀကီးသည္ ေက်ာင္းသခၤမ္းထက္၌ စိတ္လက္ မသက္မသာစံေနရာမွ
Aတိတ္ကAေၾကာင္းမ်ားကို ျပန္ေျပာင္း ေတြးေတာမိေသာAခါ ပို၍ စိတ္မခ်မ္းမသာ
ျဖစ္ရေလသည္။ ဂီလာန၊ ဒုကၡတႀကီးမို႔ တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာသို႔ ေရႊေျပာင္း သြားလာဖို႔
Aေရးကိုပင္ ေဖးကူႏိုင္မည့္သူကို Aားကိုးေနရေပရာ Aားမတန္၍ မာန္ေလွ်ာ့ရေလၿပီ။
နန္းက်မင္းႀကီးသည္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ မိမိ၏ ေကာင္းမႈေတာ္ Aုတ္ေက်ာင္းျဖဴႀကီးႏွင့္ ရပ္ေတာ္မႈ
ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ႀကီးတုိ႔Aား ေငးေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္မိ၏။ ေက်ာင္းျဖဴႀကီးက Aုတ္Aဂၤေတတုိ႔
ကြာက်ပ်က္စီးလ်က္ ရွိေနၿပီျဖစ္သကဲ့သို႔ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ႀကီးကလည္း ၿခံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္းမ်ားျဖင့္
ဖံုးလႊမ္းစျပဳေနေပၿပီ။
Aႏုရာဓရြာစားမင္းသားကေလးမွာ ဖခင္Aားၾကည့္လ်က္ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲသြားမိသည္။ ဖခင္သည္
မ်က္ဝန္းAိမ္မွ စီးက်လာသည့္ သူ၏မ်က္ရည္ကိုပင္ သူ႔လက္ျဖင့္ သုတ္ႏိုင္စြမ္းမရွိပါေပ။
မင္းသားကေလးAဖုိ႔ သူ၏ဖခင္မွာ တစ္ခ်ိန္က ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္မွ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္
ဘုရင္တစ္ပါးျဖစ္ခဲ့သည္ ဟူေသာAခ်က္ကို မယံုတစ္ဝက္ ယံုတစ္ဝက္ ျဖစ္ေနဟန္ ရွိေပသည္။
နန္းက်မိဖုရားျဖစ္သူ မယ္ေတာ္က ခပ္လွမ္းလွမ္း၌ ခ်က္ျပဳတ္ေနရာမွ ခင္ပနြ ္းသည္Aတြက္
ေန႔လည္စာ ထမင္းဟင္းတို႔ ျပင္ဆင္ရင္း Aလုပ္႐ႈပ္ေနသည္။ စိတ္ထဲမွလည္း ေရရြတ္
ဆုေတာင္းေနမိ၏။ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္တြင္ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္တစ္ပါး Aလ်င္Aျမန္
စိုးစံခြင့္ရပါေစဟူ၏။
ေျမာက္ျပင္သည္ မိဖုရားေဟာင္း၏ ဆုေတာင္းကာ မျပည့္ခဲ့ပါေပ။ စုကၠေတးမင္းသည္
ျပည္သူAမ်ားကို ႏွိပ္စက္ကလူ ျပဳခဲ့သည္မွာ ႏွစ္Aတန္ပင္ ၾကာခဲ့ေလၿပီ။ AခုAခါ က်ည္းစိုမင္း
နန္းတက္ၿပီး တစ္ႏွစ္ၾကာမွ ဖြားျမင္ခဲ့သည့္ Aႏုရာဓရြာစား မင္းသားကေလးပင္ လူလားေျမာက္၍
လုလင္ပ်ဳိAရြယ္ ျဖစ္ေနေပၿပီ။ Aႏုရာဓသည္ ခမည္းေတာ္ထံမွ လည္းေကာင္း၊ မယ္ေတာ္ထံမွ
လည္းေကာင္း၊ စုကၠေတး၏ ခါးသီးေသာ AျပဳAမႈမ်ား Aေၾကာင္းကို ၾကားသိရေသာAခါ
စုကၠေတးAေပၚ Aလြန္ပင္ ရြံမုန္းမိေလသည္။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 8
တစ္ေန႔ စုကၠေတးမင္းက Aေခၚေတာ္ရွိသည္ဆုိ၍ Aႏုရာဓမင္းသား နန္းတြင္းသို႔ Aခစား
ဝင္ရသည္။ စုကၠေတးဘုရင္သည္ Aႏုရာဓ၏ Aမိကြဲေနာင္ေတာ္ဟု ဆုိရေသာ္လည္း
Aသက္Aရြယ္က Aႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္Aရြယ္ ျဖစ္ေနေလၿပီ။ Aႏုရာဓက ေနာင္ေတာ္
စုကၠေတးဘုရင္ကို Aိပ္ေဆာင္ေတာ္Aတြင္း၌ သြားေရာက္ဖူးေတြ႔ရ၏။ ဘုရင့္ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္
ေရာက္ေတာ့လည္း ထူးထူးေထြေထြမရွိ။ ေနာင္ေတာ္သည္ AႏုရာဓAား Aေၾကာင္းမဲ့ေခၚယူကာ
ကလူက်ီစယ္ျခင္းမွ်သာ ျဖစ္၏။ ေနာင္ေတာ္မိန္႔ဆိုသည့္ Aထဲတြင္ သူ႔Aား ညီသားေနာင္မယ္ဟု
ေခၚဆိုျခင္းAေပၚ Aႏုရာဓက နားမလည္။
ခမည္းေတာ္ ေနထုိင္ရာ ေက်ာင္းသခၤမ္း ေရာက္ေတာ့ Aႏုရာဓက ခမည္းေတာ္
နန္းက်ဘုရင္ႀကီးAား ေျပာျပသည္။ ညီသားေနာင္မယ္၏ Aဓိပၸါယ္ကို ေမးျမန္းမိေတာ့
ခမည္းေတာ္ မ်က္ရည္က်သည္။ မယ္ေတာ္ကလည္း ေတာက္တစ္ေခါက္ေခါက္ႏွင့္။ Aႏုရာဓက
နားမလည္၍ ခမည္းေတာ္ကို ရွင္းျပဖို႔ ေတာင္းပန္သည္။ သည္ေတာ့မွ ညီသားေနာင္မယ္ဟူသည္
မယ္ေတာ္Aား သိမ္းပိုက္မည္ဟု ဆိုလိုရိပ္ရွိေၾကာင္း ညီသားဟူသည္ Aကယ္၍ စုကၠေတးမင္းက
Aႏုရာဓ၏ မယ္ေတာ္ ေျမာက္ျပင္သည္ကို သိမ္းပိုက္လိုက္ပါက သူႏွင့္ Aႏုရာဓတို႔ ညီAစ္ကို
Aျဖစ္သာမက သားAဖAျဖစ္ပါ ေတာ္စပ္လာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ နန္းက်ဘုရင္ႀကီးက
သားေတာ္Aား ရင္နင့္စြာျဖင့္ ရွင္းျပရွာသည္။
သည္တစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ Aႏုရာဓ ေဒါသ မထိန္းႏိုင္ေတာ့။ မိမိ၏မယ္ေတာ္သည္
စုကၠေတးဘုရင္၏ မိေထြးေတာ္လည္း ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ ေစာ္ကားဝံ့သူAား ပုဂံထီးနန္းမွ
ဖယ္ရွားပစ္ရမည္။ Aႏုရာဓ၏ ရင္တြင္း၌ စုကၠေတးAေပၚ မုန္းတီးရြံရွာစိတ္မ်ား ကိန္းဝပ္
လႊမ္းမိုးသြားသည္။ သားေတာ္ စိတ္ဆင္းရဲေတာ့ မယ္ေတာ္ကလည္း မၾကည့္ရက္။ ခမည္းေတာ္
နန္းက်ဘုရင္က AႏုရာဓAားAနီးသို႔ လက္ယပ္ေခၚသည္။ ထုိ႔ေနာက္ တီးတိုးစကားမွာၾကား၏။
ပုပၸားသို႔ သြားပါေလ။ ပုပၸားတြင္ သူ႔ကို ၾကည္ညိဳေလးစားၾကသူ Aမႈထမ္း Aရာထမ္းေဟာင္းေတြ
ရွိၾကသည္။ လတ္တေလာAားျဖင့္ စုကၠေတး၏ ျမင္းတပ္၌ပင္ သူ၏ျမင္းသည္ေတာ္Aခ်ဳိ႕
ရွိေနၾကဆဲ ျဖစ္သည္ဆို၏။
ပုပၸားတြင္ ေသနဂၤဗ်ဴဟာ Aတတ္မ်ဳိးစံုကုိ ဆည္းပူးေလ့လာ ကၽြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္ပါမွ
Aင္AားAျပည့္ျဖင့္ ပုဂံသုိ႔ ျပန္လာရန္ နန္းက်ဘုရင္ႀကီးက ဆိုပါသည္။ မယ္ေတာ္
ေျမာက္ျပင္သည္ကလည္း သားေတာ္ကို Aားေပးသည္။ ဘုရင့္သားေတာ္ဟူသည္ ဘုရင္ျဖစ္ဖို႔ရန္
Aခြင့္Aလမ္း ေမြးကတည္းက ပါရွိခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ လိုAပ္လွ်င္ ပုပၸားသို႔ သူကိုယ္တုိင္ လိုက္လာကာ
ခင္ပြန္းသည္၏ Aရာထမ္းေဟာင္း ျမင္းစီးျမင္းေခါင္းAခ်ဳိ႕ႏွင့္ ဆက္သြယ္ေပးမည္။ သို႔ေသာ္
ဤAဆိုကိုမူ Aႏုရာဓက လက္မခံ။ ေလာေလာဆယ္ ဒုကၡိတ ဖခင္Aိုကို ေကၽြးေမြး
ေစာင့္ေရွာက္ရန္ မယ္ေတာ္ ေက်ာင္းသခၤမ္းတြင္ ရွိေနဖို႔လိုသည္။ လိုAပ္လွ်င္ေတာ့ မယ္ေတာ္၏
AကူAညီကို ရယူမည္။
Aႏုရာဓသည္ ပုဂံနယ္တစ္ေနရာ၌ မိမိAား ၾကည္ညိဳေလးစားသူ ကလန္၊ သံပ်င္းမ်ား၊
နန္းတြင္းႏြယ္ဖြားမ်ားႏွင့္ တိတ္တဆိတ္ တိုင္ပင္ႏွီးေႏွာကာ သစၥာျပဳေလ၏။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 9
"ခမည္းမင္းAတူ သိမ္ေမြ႔Aံ့။ ဤသို႔ေသာ သစၥာေတာ္ႏွင့္ ခၽြတ္မူကား Aျပစ္ရွစ္ပါး ဒဏ္ဆယ္ပါး၊
ေရာက္ေစ၏။ Aပါယ္ေလးပါး၌ ျဖစ္လို၏"
ခမည္းေတာ္မင္းႀကီး ၾကားသိေသာ္ သားေတာ္Aတြက္ ဝမ္းေျမာက္ပီတိ မ်က္ရည္
က်ရျပန္ေလသည္။ သို႔ျဖင့္ စုကၠေတးမင္းနန္းစံ Aႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ကာလ၌ပင္ Aႏုရာဓ ပုပၸားAရပ္သို႔
ထြက္ခြာျဖစ္ခဲ့သည္။
ပုပၸားၿမိဳ႕ကေလးသည္ကား ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္ႏွင့္ မနီးမေဝး၌ တည္ရွိ၏။ ပုပၸားေတာင္မႀကီး၏
Aေနာက္ေတာင္ေျခ၌ တည္ရွိၿပီး ေသလည္ေၾကာင္မင္း လက္ထက္ကတည္းက
ေပၚေပါက္ခဲ့ေၾကာင္း ဆုိၾကသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ ပုပၸားတြင္ မဟာဂီရိနတ္ေမာင္ႏွမAတြက္
နတ္နန္းတည္ရာမွ ပုပၸားၿမိဳ႕Aထင္Aရွား ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ Aႏုရာဓ ပုပၸားေရာက္ေတာ့
ေဒသခံျပည္သူမ်ားကို စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္းသည္။ ယာယီစံနန္း ေဆာက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္
ဆင္ျမင္းဗိုလ္ပါမ်ား ထားရွိရန္ ဆင္က်ဳံး၊ ျမင္းတင္းကုပ္ စသည္မ်ား တည္ေဆာက္သည္။
ကံႀကီးတြင္း၊ ထိပ္ကန္၊ ဇီးျဖဴကန္၊ ပိေတာက္ကန္၊ သိမ္ကန္စသည့္ ေရကန္ႀကီး ငါး,ကန္ တူးသည္။
Aႏုရာဓသည္ ပုပၸားနယ္တြင္ ငါးႏွစ္တာမွ် ဓါးခုတ္၊ လွံထိုး၊ ျမင္းစီးစသည့္ ပုရိသေယာက်္ားတို႔
တတ္Aပ္သည့္ Aတတ္ပညာတုိ႔ကို ဆရာေကာင္း၊ သမားေကာင္းမ်ားထံ၌ ဆည္းပူး
ေလ့လာသည္။ ႀကိဳးပမ္း ေလ့က်င့္သည္။ တစ္ဘက္ကလည္း လက္နက္လူသူ စုေဆာင္းသည္။
သုိ႔ျဖင့္ Aင္Aားေတာင့္တင္းေသာ တပ္ႀကီးတစ္တပ္Aသြင္ ျဖစ္လာ၏။ ေရႊစည္တုိင္၊ သံဖို၊
ဆင္က်ဳံးစေသာ ေက်းရြာမ်ားတြင္ Aႏုရာဓ၏ AႀကံAစည္ကို Aထေျမာက္ႏိုင္ဖို႔ရာ
ေဆာင္ရြက္ၾကမည့္သူမ်ားက စနစ္တက် ျပင္ဆင္ၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ပုပၸားေAာင္ေျမ၌
ေAာင္ေျမနင္းၾကသည္။
Aႏုရာဓသည္ ပုဂံစုကၠေတးမင္းကို ထီးနန္းမွ ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္ရန္ Aရံသင့္ျဖစ္ေနေပၿပီ။
တုိက္ပြဲဝင္ၾကရေတာ့မည္။ ပုဂံကို ကယ္တင္ႏိုင္ဖို႔ရာ မိမိတုိ႔ Aစြမ္းကုန္ ႀကိဳးပမ္းၾကရမည္။
ျမင္းသည္ေတာ္မ်ား၊ ေနာက္လိုက္ဗိုလ္ပါမ်ားမွာ စိတ္ဓာတ္ တက္ႂကြလ်က္ ရွိၾကသည္။
AားလံုးAဆင္သင့္ ျဖစ္ေသာAခါ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္သို႔ Uီးတည္ခ်ီတက္
သြားၾကေလေတာ့သည္။ Aႏုရာဓမင္းသား၏ ေနာက္လိုက္ဗိုလ္ပါတုိ႔ကား မနည္းလွ။ Aမွန္ပင္
ေခါဘဏီတပ္ႀကီးAသြင္ ျဖစ္ေပသည္။
*****
မင္း္းျမတ္A္Aေနာ္ရ္ရထာ
သကၠရာဇ္ ၄၀၆-ခု ေတာ္သလင္းလဆန္း ၉-ရက္ေန႔တြင္ Aႏုရာဓ၏ တပ္မ်ားသည္
AလံုးAရင္းျဖင့္ ပုပၸားမွ ပုဂံၿမိဳ႕ေတာ္ဆီသို႔ ဦးတည္ခ်ီတက္လာၾက၏။ Aသက္သံုးဆယ္
Aရြယ္မွ်သာ ရွိေသးေသာ Aႏုရာဓမင္းသားသည္ ျမင္းသည္ေတာ္မ်ား၊ ေျခလ်င္စစ္သည္မ်ားကို
Aုပ္ခ်ဳပ္ကြပ္ကဲလ်က္ ေAာင္စည္ေAာင္ေမာင္းမ်ား ဆူညံစြာ တီးခတ္ကာ ၿမိဳ႕ေတာ္သရဗာတံခါး
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 10
Aနီးသို႔ တစ္စတစ္စ ခ်U္းကပ္လာသည္။ ဤAေၾကာင္းကို ၾကားသိရသူ ဖခင္နန္းက်မင္းႀကီးႏွင့္
မိခင္ေျမာက္ျပင္သည္ မိဖုရားေဟာင္းတုိ႔မွာ သားျဖစ္သူAတြက္ ဝမ္းေျမာက္ပီတိ ျဖစ္ၾကရ၏။
ပုဂံျပည္သူ ျပည္သားAမ်ားကလည္းAႏုရာဓကို ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ်ႀကိဳဆိုၾကသည္။
Aႏုရာဓသည္ သရဗာတံခါးထိပ္သို႔ ေရာက္ရွိသည္ႏွင့္ပင္ ေနာင္ေတာ္စုကၠေတးဘုရင္Aား
စာသဝဏ္ ပို႔ဆက္လိုက္၏။ စာသဝဏ္တြင္ ေနာင္ေတာ္ နန္းကို ေပးAပ္မည္ေလာ၊
စစ္ျပဳမည္ေလာဟု ျပတ္ျပတ္သားသားပင္ ေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္။ စုကၠေတး၏
စစ္သည္Aမ်ားမွာလည္း သရဗာတံခါး Aတြင္းဘက္တြင္ Aသင့္ေနရာ ယူၿပီးၾကေလၿပီ။
က်န္သရဗာတံခါး၊ သာတန္တံခါး၊ ငါးၿမီးယပ္တံခါး စသည့္ ၿမိဳ႕တံခါးမ်ားသို႔လည္း
စစ္သည္ရဲမက္Aင္Aား ခြဲေဝခ်ထား ေစာင့္ၾကပ္ေနေစ၏။ သို႔ေသာ္စုကၠေတးမင္းက သူတုိ႔ကို
တစ္စံုတစ္ရာ Aမိန္႔မေပးေသး။
စုကၠေတးသည္ Aႏုရာဓထံမွ စာသဝဏ္ကို ရရွိေသာAခါ Aလြန္Aမင္း ေဒါသထြက္သြားေလ၏။
သက္ေတာ္ငါးဆယ့္သံုးႏွစ္ Aရြယ္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ မိမိကဲ့သုိ႔ေသာ Eကရာဇ္မင္းျမတ္ကို
မေလာက္ေလး မေလာက္စား ခံတြင္းတြင္မွ် ႏုိ႔ဖတ္မစင္ေသးသူ Aႏုရာဓက တုိက္မည္ခိုက္မည္ဟု
ရန္စကားဆိုလာသည္။ ငါသည္ သနားက႐ုဏာသက္စြာျဖင့္ ခမည္းေတာ္ကိုလည္း
ေက်ာင္းသခၤမ္းေတာရ ေဆာက္တည္၍ ေကာင္းစြာထားခဲ့သည္။ သင္း၏မယ္ေတာ္ကို
လည္ေကာင္း၊ သင္းကို လည္းေကာင္း Aထိုက္Aေလ်ာက္ ခ်ီးျမႇင့္ေျမာက္စားခ့သဲ ည္။
ယခုငါေမြးသည့္ ေမ်ာက္ကပင္ငါ့ကို ျပန္ေျခာက္လွန္႔ေနေခ်ၿပီ။
Aႏုရာဓသည္ ငါ၏လက္ခုပ္တြင္းမွ ေရသဖြယ္သာ ျဖစ္၏။ သင့္ကို ငါ၏မိေထြးေတာ္မွ
ဖြားျမင္၍သာ ညီေတာ္ဟု ဆိုရသည္။ သင္းသည္ငါ့Aား ေနာင္ေတာ္Aျဖစ္ AသိAမွတ္ျပဳသူ
မဟုတ္၊ Aေလးဂ႐ုျပဳသူလည္း မဟုတ္။ ေနာင္ေတာ္ဘုရင္ က်ည္းစိုသာ ယခုေန သက္ရွိထင္ရွား
ရွိပါမူ ငါ့Aား Aျပစ္ဆိုေရာ့မည္။ ေစာစီးစြာေသာ ကာလကပင္ AႏုရာဓAား
ဖယ္ရွားပစ္သင့္ခဲ့သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ယခုမူ ရန္သူက လက္တစ္ကမ္းသို႔ ေရာက္ရွိေနေပၿပီ။
စုကၠေတးမင္းသည္ ရာဇပလႅင္ထက္မွ ဆင္းကာ ညီလာသဘင္ေဆာင္ လမ္းမAတိုင္း
လမ္းေလွ်ာက္လာလိုက္၏။ မွဴးမတ္ဗိုလ္ပါတို႔က ဘုရင္မင္းျမတ္၏ Aရိပ္Aေျခကို
ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။ စစ္သူႀကီးရ႒ပါလက လက္Aုပ္ခ်ီလ်က္ ကိုယ္ကို AသာAယာ႐ို႕ကာ
ဘုရင္မင္းျမတ္ ေနာက္ေတာ္ပါးမွ တစ္ေရြ႕ေရြ႕ လိုက္ပါလာသည္။ စုကၠေတးမင္းက
ညီလာခံသဘင္ေဆာင္ Aလယ္ေပါက္Aေရာက္တြင္ ႐ုတ္တရက္ ရပ္တန္႔ကာ သူကိုယ္တုိင္
Aႏုရာဓကို စီးခ်င္းထိုး တိုက္ခိုက္မည္၊ AားလံုးAရံသင့္ရွိေစဟု စစ္သူႀကီးရ႒ပါလAား
မိန္႔ေတာ္မူေလ၏။
စုကၠေတးမင္း၏ မိန္႔မွာစကားကို ေျချမန္ေတာ္တို႔က သရဗာတံခါးထိပ္၌ ေစာင့္လင့္ေနေသာ
Aႏုရာဓထံသို႔ ေဆာင္ၾကU္းလာၾကသည္။ ေနမြန္းတိမ္း ႏွစ္ပဟိုရ္ေက်ာ္လွ်င္ သစ္မထီး
ေခ်ာင္းကမ္းပါးလြင္ျပင္၌ ရဲမက္ဗိုလ္ပါတုိ႔ ေနရာယူၿပီးၾကေလၿပီ။Aႏုရာဓ၏ စစ္သည္ရဲမက္တုိ႔မွာ
ေခ်ာင္းကမ္းပါး သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ ေနရာ၌ Aရံသင့္ေနၾက၏။ စုကၠေတး၏
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 11
တပ္မဗိုလ္ပါတုိ႔ကမူ Aျခားတစ္ဘက္၌ ဒါးလွံ၊ လက္နက္မ်ား စြဲကိုင္လ်က္ ေနရာ
ယူထားၾကေလသည္။
ရ႒ပါလစစ္သူႀကီးသည္ စုကၠေတး ဘုရင္မင္းျမတ္ စီးနင္းမည့္ သိေႏၶာျမင္းႀကီးကို
ကုန္းႏွီးေျခနင္းကAစ Aဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔မႈ ရွိေစရန္ စီမံစစ္ေဆးလ်က္ ရွိေလ၏။
ေန႔ႏွစ္ပဟိုရ္ေက်ာ္ တစ္ေမာင္းAခ်ိန္ ေရာက္လွ်င္ပင္ Aႏုရာဓသည္ သစ္မထီး ေခ်ာင္းကမ္းပါး
တပ္စုရွိရာ ေနရာမွနတ္ျမင္းဟု Aဆိုရွိၾကသည့္ ခႏၲီကလက္လွျမင္းေတာ္ကို စီးနင္းလ်က္
လက္တစ္ဖက္မွ Aရိႏၵမာဟု Aမည္ေပးထားေသာ လွံရွည္ကို ဆြဲကိုင္ကာ ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ သိေႏၶာျမင္းညိဳႀကီးကို စီးနင္းလ်က္ သူ႔ထံသို႔ တေရြ႕ေရြ႕ လာေနေသာ
စုကၠေတးဘုရင္ကိုလည္း Aတုိင္းသား ျမင္ေနရသည္။ တစ္စစ နီးကပ္လာေတာ့မွ Aႏုရာဓ
ေနာင္ေတာ္ဘုရင္ကို Aကဲခတ္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ သူပုပၸားAရပ္၌ လက္နက္လူသူ စုေဆာင္းရင္း
စစ္ေရးစစ္ရာ ေလ့က်င့္သင္ၾကား ဆည္းပူးေနခဲ့ရသည့္ ငါးႏွစ္တာကာလAတြင္း
ေနာင္ေတာ္ဘုရင္မွာ သိသိသာသာ Aိုစာသြားေပၿပီ။
စုကၠေတးဘုရင္သည္ Aႏုရာဓရွိရာသို႔ တေျဖးေျဖး ခ်U္းကပ္လာ၏။ ထို႔ေနာက္ AႏုရာဓAား
Aထင္Aျမင္ ေသးဟန္ျဖင့္ တစ္ခ်က္ ၿပံဳးျပလိုက္သည္။ Aႏုရာဓက ေနာင္ေတာ္မွာ
သူ႔ထက္ႀကီးသူျဖစ္၍ Aလ်င္ထိုးသတ္ပါဟု ဆိုလာသည္။ သို႔ျဖင့္ စုကၠေတးက ျမင္းေပၚတြင္
Aသင့္ ကိုင္ေဆာင္လာသည့္ လွံရွည္ျဖင့္ AႏုရာဓAား လွမ္းထိုးေလ၏။ ရဲမက္ဗိုလ္ပါ
မင္းပရိသတ္Aေပါင္းက ၾသဘာသံမ်ား ဆူညံေနေAာင္ Aားေပး ခ်ီးမြမ္းၾကသည္။
ပုဂံၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားသည္လည္း ကမ္းလံုးၫႊတ္မွ် လာေရာက္ Aားေပးၾကည့္႐ႈၾက၏။
Aႏုရာဓသည္ ေနာင္ေတာ္ဘုရင္ ျမင္းထက္မွ ထိုးလုိက္သည့္ လွံခ်က္ကို ျမင္းဇက္ႀကိဳးAား
AသာAယာ ဆဲြလိုက္ကာ တိမ္းေရွာင္၏။ လံွခ်က္က ျမင္း၏ဦးေခါင္းကို ရွပ္ထိသာြ းသည္။
မိမိ၏ထိုးႏွက္ခ်က္ လြဲမွားသြားၿပီဟု စုကၠေတးမင္း ႐ုတ္ခ်ည္းသိလိုက္၏။ သို႔ေသာ္ ပထမဆံုး
လွံခ်က္၌ပင္လွ်င္ သူ႔Aဖို႔ ေနာက္က်သြားေလၿပီ။ Aႏုရာဓသည္ လ်င္ျမန္ဖ်တ္လတ္စြာပင္ သူ၏
Aရိႏၵမာလွံရွည္ျဖင့္ ေနာင္ေတာ္စုကၠေတး၏ ရင္ဝAားမွန္းဆ၍ ထိုးႏွက္လိုက္၏။ လွံခ်က္က
စုကၠေတးမင္း၏ လက္ဝဲဘက္ရင္Aံုသို႔ တိုက္႐ိုက္ထိုးဝင္သြားသည္။
စုကၠေတးသည္ တုန္တုန္ရီရီျဖစ္လ်က္ Aႏုရာဓထိုးလိုက္သည့္လွံကို ဘယ္ဘက္လက္ျဖင့္
ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္၏။ သူ၏ရင္ဝတြင္ ေသြးေတြ ခ်င္းခ်င္းနီေနသည္။ Aႏုရာဓသည္
လွံကိုဆြဲမႏႈတ္ဘဲ ျမင္းထက္မွပင္ စုကၠေတးAား ေခ်ာင္းကမ္းပါးဆီသို႔ AသာAယာ
ေခၚေဆာင္သြား၏။ Aႏုရာဓ၏ ဘက္ေတာ္သား ရဲမက္ဗိုလ္ပါတုိ႔က လက္ခုပ္ၾသဘာတီးကာ
ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ေAာ္ဟစ္ၾကသည္။ စုကၠေတးဘုရင္၏ ရဲမက္ဗိုလ္ပါမ်ားကေတာ့
သူတုိ႔ဘုရင္မင္းျမတ္Aား ဝမ္းနည္းေၾကကြဲစြာ ေငးေမာၾကည့္႐ႈလ်က္ ၾကက္ေသ ေသေနၾကေလ၏။
ေခ်ာင္းကမ္းပါးေရာက္ေတာ့ စုကၠေတး၏ သိေႏၶာျမင္း ယိမ္းယိုင္ကာ ထိုးလဲသာြ းသည္။
စုကၠေတးမင္းသည္လည္း ျမင္းေပၚမွက်ကာ ေသြးAိုင္Aတြင္း၌ နတ္ရြာစံလြန္သာြ းေလၿပီ။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 12
မင္းပရိသတ္Aေပါင္းသည္ AႏုရာဓAား ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ႀကိဳဆိုၾသဘာ ျပဳၾက၏။
ခ႐ုသင္းမႈတ္သူက မႈတ္သည္။ လက္ခုပ္လက္ဝါးတီးသူက တီးၾကသည္။ နတ္ရြာစံဘုရင္
စုကၠေတး၏ စစ္သူႀကီးျဖစ္ေသာ ရ႒ပါလကပင္Aႏုရာဓ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္သို႔ ေရာက္ရွိလာကာ
ဒူးေထာက္ A႐ိုAေသျပဳသည္။ ပုဂံထီးနန္းကို Aႏုရာဓပင္ ဆက္ခံပါေတာ့ဟု ေမတၱာရပ္ခံ၏။
မင္းပရိသတ္Aေပါင္းတို႔ကလည္း မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာဟု AႏုရာဓAား ေကာင္းခ်ီးေပးၾကကုန္၏။
Aေနာ္ရထာမင္း နန္းတက္ေလၿပီ။ Aေနာ္ရထာကား မဟာရာဇသီရိAနိ႐ုဒၶေဒဝဘ႔ျဲြမတ္ကို
ခံယူေလ၏။ ဘုရင္မင္းျမတ္၏ ဘိသိက္မဂၤလာပြဲကား ခမ္းနားထည္ဝါလွသည္။ Aႏုရာဓရြာႀကီးကို
ရြာစားAရာ ရရွိခဲ့ရာမွ Aႏုရာဓမင္းသားဟု ထင္ရွားခဲ့ေသာ္လည္း ျဗဟၼာဏတို႔ကမူ
Aနိ႐ုဒၶမင္းျမတ္ ဟူ၍သာ ေခၚဆိုၾက၏။ Aနိ႐ုဒၶသည္ ပါဠိဘာသာ၌ မဆန္႔က်င္ျခင္း၊
ႏွစ္သက္ျခင္းဟု Aနက္Aဓိပၸါယ္ရသည္ ဆိုပါသည္။ Aမွန္ပင္ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္သည္
ျပည္သူျပည္သားတုိ႔ႏွင့္ မဆန္႔က်င္၊ တုိင္းသူျပည္သားAမ်ား၏ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးျခင္းကို
ခံရသူလည္း ျဖစ္၏။ ျပည္သူAမ်ား၏ ႏႈတ္ဖ်ားတြင္ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာဟူေသာ AသံုးAႏႈန္းက
တြင္က်ယ္ေနေပၿပီ။
Aေနာ္ရထာမင္းသည္ နန္းရင္ျပင္၌ပင္ ထံုးတမ္းစU္လာႏွင့္ Aညီမိဖုရားႏွစ္ပါးကို Aခမ္းAနားျဖင့္
တင္ေျမႇာက္ခဲ့ေလသည္။ AဂၢမေဟသီAျဖစ္ ေတာင္ျပင္သည္ မိဖုရားႀကီး၊ ထို႔ေနာက္
ေျမာက္ျပင္သည္ မိဖုရားတို႔ ျဖစ္ၾကေလသည္။ နန္းတက္စကာလ၌ မိမိကိုယ္ေတာ္တိုင္
ျပဳလုပ္သည့္ ရႊံ႕ေစတီ ေျမပံုဘုရားမ်ားတြင္ပင္...
Eေသာ ဘဂဝါ မဟာရာဇ သီရိAနိ႐ုဒၶေဒေဝန
ကေတာ ဝိမုတၱတၱံ သဟေတၳေနဝါတိ။
ဟု ပါဠိဘာသာျဖင့္ ေရးထိုး၏။ Aနက္Aဓိပၸါယ္ကား ေသာဘဂဝါ- ထုိျမတ္စြာဘုရားကို
မဟာရာဇသီရိAနိ႐ုဒၶေဒေဝန- က်က္သေရAေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံု၍ တိုင္းသူျပည္သားလူAမ်ားတို႔ႏွင့္
မဆန္႔က်င္ေသာ မင္းျမတ္သည္ (သို႔တည္းမဟုတ္) Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္သည္ ဝိမုတၱတၳံ-
နိဗၺာန္ခ်မ္းသာAလို႔ငွာ သဟေတၳေနဝါတိ- မိမိ၏ လက္ေတာ္ျဖင့္သာလွ်င္၊ ကေတာ- ျပဳလုပ္Aပ္၏
ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာ နန္းမရမီက ပုဂံၿမိဳ႕တစ္ေနရာတြင္ Aတူတကြ လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာ
သစၥာေတာ္ျပဳခဲ့ၾကသူ ကလန္၊ သံပ်င္း၊ နန္းတြင္းႏြယ္ဘြားတုိ႔ကလည္း ယခင္သစၥာေတာ္
ျပဳခ့ၾဲကသည့္Aတိုင္း ေျမာက္ျပင္သည္ မိဖုရားေဟာင္းႀကီး ေကာင္းမႈေတာ္ ဂူဘုရားAနီး၌
ေက်ာက္စာတုိင္ တစ္တိုင္ကို Aတည္ျပဳစိုက္ထူလိုက္ၾက၏။ ေက်ာက္စာတြင္-
"မင္းသား၊ မင္းသမီး၊ သံပ်င္း၊ ကလန္ သစၥာမူသည္ကား ျမတ္စြာေသာ ဘုရင္မင္းႀကီးကို
လည္းေကာင္း၊ သားေတာ္ Aေနာ္ရထာေစာကို လည္းေကာင္း ေသေၾကာင္းပ်က္ေၾကာင္း မႀကံ၍
တစ္ျပည္တြင္းသူကို လည္းေကာင္း၊ Aရပ္တစ္ပါးႏွင့္ ျပည္သူတုိ႔ကို လည္းေကာင္း၊
ျပည္ရြာပ်က္ေၾကာင္း တလည္တပတ္ မဆိုမမုန္း၊ သားေတာ္ေျမးေတာ္၊ Aႏြယ္ေတာ္
AစU္တုိ႔ကိုလွ်င္ ခ်ီးပင့္Aံ့၊ ဤသို႔ေသာ သစၥာျဖင့္ခၽြတ္မူကား၊ Aျပစ္ရွစ္ပါး ဒဏ္ဆယ္ပါး
ေရာက္ေစ၏။ AလွဴAက်ဳိး မရလို၊ Aပါယ္ေလးပါး၌ ျဖစ္လို၏"
ဟု ေရးထိုးၾကသည္။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 13
တစ္ခ်ိန္က နန္းက်ဘုရင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည့္ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာ၏ ခမည္းေတာ္
ေက်ာင္းျဖဴမင္းႀကီးမွာ သားေတာ္Aတြက္ လည္းေကာင္း၊ ျပည္သူျပည္သားတုိ႔Aတြက္
လည္းေကာင္း၊ မ်ားစြာ ႏွစ္ေထာင္းAားရမိေလသည္။ သားေတာ္ Aေနာ္ရထာ မင္းျမတ္ကလည္း
မင္းခမ္းမင္းနားမ်ား ဆင္ယင္က်င္းပကာ ေက်းဇူးဆပ္၏။ မယ္ေတာ္ေျမာက္ျပင္သည္
မိဖုရားေဟာင္းႀကီးမွာ ပထမေတာ့ တူေတာ္စုကၠေတးဘုရင္ နတ္ရြာစံလြန္၍ ေၾကကြဲ
တုန္လႈပ္ခဲ့ရေသာ္လည္း ယခုမူသားေတာ္ရင္း Aေနာ္ရထာAတြက္ ဂုဏ္ယူမဆံုး ရွိေနေခ်ၿပီ။
Aေနာ္ရထာသည္ နန္းတက္စေန႔မ်ား၌ ခမည္းေတာ္၏ ေက်ာင္းသခၤမ္းဆီသို႔ Aၿမဲႂကြခ်ီ၏။
မယ္ေတာ္၏ ဆိုဆံုးမမႈကို Aၿမဲခံယူ၏။ သို႔ေသာ္ သူေကာင္းစြာ စက္ေတာ္မေခၚႏိုင္ခဲ့။
ေနာင္ေတာ္ဘုရင္ကို စီးခ်င္းတုိက္ပြဲ၌ လုပ္ႀကံမိခဲ့သည့္ Aျပစ္Aတြက္ ေျဖေဖ်ာက္၍ မရႏိုင္ခဲ့။
တစ္ခါတစ္ရံ ဤAေၾကာင္းမ်ားကို ျပန္စU္းစားမိပါက ယူႀကံဳးမရ ျဖစ္မိသည္။ Aဂၢမေဟသီ
ေတာင္ျပင္သည္ မိဖုရားႀကီးက သူ႔ကို ႏွစ္သိမ့္ရွာသည္။ သို႔ေသာ္ မတတ္ႏိုင္။ AေျခAေနက
ဤသို႔ပင္ ဖန္တီးလာခဲ့သည္ မဟုတ္ပါေလာ။
တစ္ည စက္ေတာ္ေခၚစU္ Aိပ္မက္တစ္ခုကို မက္ျမင္၏။ Aိပ္မက္တြင္ သိၾကားမင္းက
Aေနာ္ရထာမင္းAား ဆိုလာသည္။ ေနာင္ေတာ္AႀကီးAား ျပစ္မွားမိေသာ မေကာင္းမႈမွ
ေခါင္းပါးေစလိုလွ်င္ဂူ၊ ေက်ာင္း၊ ဘုရား၊ဇရပ္၊ ေရကန္၊ ဆည္ေျမာင္း၊ လယ္ေခ်ာင္းမ်ားကို
မ်ားစြာစီရင္၍ ေနာင္ေတာ္Aား Aမွ်ေပးေဝပါေလ ဟူ၏။ Aေနာ္ရထာ Aိပ္စက္ေနရာမွ
႐ုတ္တရက္ လန္႔ႏိုးလာသည္။ ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္မ်ားပင္ က်လာ၏။ သူAႀကီးAက်ယ္
တုန္လႈပ္သြားမိသည္။ တူေတာ္ဘုရင္ ဆံုးပါးသြားေၾကာင္း သတင္းၾကားရစU္က မယ္ေတာ္
မိဖုရားေဟာင္းႀကီး ပုတၱလုလင္ ဆံုးပါးရွာၿပီဟု ေAာ္ျမည္လ်က္ ႐ိႈက္ႀကီးတငင္
ငိုေႂကြးေနခဲ့သည္ကို Aမွတ္ရမိ၏။
မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာသည္ Aိပ္မက္မက္ျမင္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ မွဴးမတ္ဗိုလ္ပါတို႔ႏွင့္
မျပတ္တိုင္ပင္ကာ ျမန္မာျပည္Aႏွံ႔ ဘုရား၊ ဂူေက်ာင္း၊ တန္ေဆာင္းဇရပ္မ်ားကို တည္ထား
ကိုးကြယ္ေတာ္မူ၏။ ထုိမွတစ္ပါး ဆည္ေျမာင္း ေခ်ာင္းကန္မ်ားကိုလည္း ဆည္ေတာ္မူေလသည္။
ကင္းတားဆည္၊ ငႏိုင္းသင္ဆည္၊ ေျပာင္းျပဆည္၊ ကူမည္းဆည္တုိ႔ကို ပန္းေလာင္းျမစ္၌
လည္းေကာင္း၊ ႏြားတက္ဆည္၊ ကြမ္းေဆးဆည္၊ ကူေတာ္ဆည္တုိ႔ကို မကၡရာျမစ္၌ လည္းေကာင္း
ဆည္ေတာ္မူခဲ့၏။ ထုိ႔ျပင္ လယ္တြင္း တစ္ဆယ့္တစ္ရြာကိုလည္း ျပဳစုေတာ္မူခဲ့သည္။
ယင္းလယ္တြင္း တစ္ဆယ့္တစ္ရြာသည္ကား ပင္လယ္၊ ျမစ္မနား၊ ျမစ္သား၊ ျမင္းခုန္တိုင္၊ ယမံုး၊ ပႏုံ၊
မကၡရာ၊ တျပက္သာ၊ သင္ေတာင္း၊ တမုတ္ဆိုးႏွင့္ ခံလူးရြာတို႔ပင္ ျဖစ္ၾကေလသည္။
ခမည္းေတာ္ဘုရင္ႀကီးမွာ သားေတာ္Aေနာ္ရထာAတြက္ ဝမ္းေျမာက္ပီတိ ျဖစ္မိေလသည္။
ေနာင္ေတာ္ စုကၠေတးဘုရင္ကို ထီးနန္းမွ ဖယ္ရွားၿပီးလွ်င္ ၿပီးခ်င္းမိမိ၏ ေက်ာင္းသခၤမ္းသို႔
လာေရာက္ကာ မိမိAား မင္းျပဳေတာ္မူပါရန္ AႏူးAၫြတ္ လာေရာက္ေတာင္းပန္ရွာေသာ
သားေတာ္၏ ေက်းဇူးသိတတ္ပံုကိုလည္း ခ်ီးမြန္းမဆံုး ရွိေလ၏။ မိမိ Aသက္Aရြယ္ႀကီးရင့္
ေနပါၿပီ။ မိမိAတြက္ ထီးနန္းစည္းစိမ္ဟူသည္ မလိုAပ္ေတာ့။ ေက်ာင္းျဖဴမင္းႀကီးသည္
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 14
မိမိေက်ာင္းသခၤမ္းသို႔ လာေရာက္ ေပးပို႔ထားသည့္ Aေဆာင္Aေယာင္ မင္းခမ္းမင္းနားမ်ား၊
ပြဲေတာ္Aုပ္မ်ားကို ၾကည့္၍ မ်က္ရည္ပင္ လည္လာမိ၏။ သည္တစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့
ဝမ္းေျမာက္လြန္း၍ က်ဆင္းလာသည့္ မ်က္ရည္မ်ား ျဖစ္ေပသည္။
မင္းျမတ္ Aေနာ္ရထာသည္ ဗုဒၶဘာသာ ထြန္းကား ျပန္႔ပြားေရးAတြက္ Aစြမ္းကုန္
ေဆာင္ရြက္ႀကိဳးပမ္းသကဲ့သို႔ ျဗဟၼာဏAယူရွိသူမ်ားကိုလည္း မဆန္႔က်င္။ သူတုိ႔ကိုးကြယ္လိုရာကို
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ခြင့္ ျပဳထားေလသည္။ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္၏
ယင္းသို႔ေသာ လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္မႈေၾကာင့္ပင္ ပုဂံၿမိဳ႕ေတာ္၌ ဟိႏၵဴ
ဘုရားေက်ာင္းႀကီးတစ္ေဆာင္ ေပၚေပါက္လာ၏။ ယင္းေက်ာင္းႀကီးတြင္ လွဲေလ်ာင္းလ်က္ရွိေသာ
ဗိႆႏိုးနတ္႐ုပ္ႀကီးရွိသျဖင့္ နတ္ေလ်ာင္းေက်ာင္းဟု ေခၚဆိုၾကသည္။ သူတို႔Aယူဘာသာ
AေခၚAားျဖင့္မူ နာနာေဒစိဗြင္နာဂရAလဝါ ဘုရားေက်ာင္းဟု ေခၚဆိုၾကသည္။ Aဓိပၸါယ္မွာ
ႏိုင္ငံAသီးသီးမွ လာေရာက္ၾကသူတို႔၏ ဗိႆႏိုးဘုရားေက်ာင္းဟူ၍ ျဖစ္သည္။
Aေနာ္ရထာမင္းသည္ ျဗဟၼဏ Aယူဝါဒကိုးကြယ္ၾကသူတုိ႔၏ ဘာသာေရးAႀကီးAကဲမ်ားက
ဘုရားေက်ာင္း တစ္ေဆာင္ ေဆာက္လုပ္လိုေၾကာင္း လာေရာက္ ေလွ်ာက္ထားၾကစU္ကပင္
ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။ ျဗဟၼဏ AႀကီးAကဲတစ္ဦးျဖစ္သူ သီရိကုလေဇကရိကယပင္
မင္းျမတ္ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္သည္ ဘုရားေက်ာင္းAတြက္ ေျမေနရာကို ေပးသနား႐ံုမွ်မကေသး၊
ေရႊေငြ၊ ေက်ာက္သံပတၱျမားစသည့္ AဖိုးAနဂၣ ထိုက္တန္ေသာ ရတနာမ်ားကိုလည္း
လွဴဒါန္းေပးခဲ့ေပေသး၏။
မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာသည္ မဟာဝိနာယက နတ္ကိုးကြယ္သူမ်ား၊ သီဝနတ္ ကိုးကြယ္သူမ်ား၊
Aိမ္တြင္းနတ္ ကိုးကြယ္သူမ်ားႏွင့္ နဂါးကိုးကြယ္သူမ်ားကိုပင္ မဆန္႔က်င္၊ လြတ္လပ္စြာ
ကိုးကြယ္ခြင့္ ျပဳထားခဲ့ေလသည္။ Aခ်ဳိ႕ေဒသဆိုင္ရာ ႐ိုးရာနတ္ ကိုးကြယ္သူမ်ားလည္း ျမန္မာျပည္
ေနရာAႏွံ႔Aျပားတြင္ ရွိၾက၏။ Aိမ္တြင္းနတ္ ကိုးကြယ္သူေတြက ပိုမိုမ်ားျပားပါသည္။
Aိမ္တြင္းနတ္ ဟူသည္ တေကာင္းေဒသမွ ပန္းပဲလုပ္ကိုင္သူ ေမာင္တင့္တယ္တို႔ ေမာင္ႏွမနတ္မ်ား
ျဖစ္ၾက၏။ ပန္းပဲေမာင္တင့္တယ္မွာ ခြန္Aားႀကီးမားသန္စြမ္းသျဖင့္ တေကာင္းမင္းက ေၾကာက္လန္႔
စိုးရိမ္ကာ လိုက္လံဖမ္းဆီးသည္။ ဤတြင္ ေမာင္တင့္တယ္က ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္သြားသည္။
တေကာင္းမင္းသည္ ေမာင္တင့္တယ္၏ ႏွမကို မိဖုရားေျမႇာက္ကာ ေမာင္တင့္တယ္Aားလည္း
ၿမိဳ႕သူႀကီးAရာေပးမည္ဟု ဖ်ားေယာင္းေသြးေဆာင္ ေခၚယူလ်က္ ဖိုက်င္ထိုး သတ္ပစ္၏။ ထုိAခါ
မိဖုရားလည္း သူ႔ေမာင္မွာ သူ႔ေၾကာင့္ေသရသည္ဆိုကာ မီးတြင္းထဲသို႔ ခုန္ခ်သြားေပရာ
နတ္ေမာင္ႏွမဟူ၍ ေပၚေပါက္လာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ တေကာင္းမင္းသည္ စကားပင္၌ ေနၾကသည့္
နတ္ေမာင္ႏွမAား ဖမ္းစားလြန္းလွ၍ စကားပင္ကို Aျမစ္မွတူးႏႈတ္လ်က္ Eရာဝတီျမစ္တြင္းသို႔
ေမ်ာခ်လိုက္သည္။ ပုဂံသို႔ ေရာက္သြားေသာAခါ ေသလည္ေၾကာင္မင္းက ဆယ္ယူလ်က္
စကားတံုးကို နတ္ေမာင္ႏွမ႐ုပ္တု ထုလုပ္ၿပီး ပုပၸားေတာင္၌ နတ္ကြန္းႏွင့္ထား၏။
မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာ မင္းသားဘဝက စုကၠေတးဘုရင္ကို တြန္းလွန္ဖယ္ရွားႏိုင္ရန္ ပုပၸားAရပ္သို႔
သြားေရာက္ခိုလႈံလ်က္ လက္နက္လူသူစု႐ံုးခဲ့စU္ကပင္ ပုပၸားေဒသ၌ မဟာဂီရိနတ္ေမာင္ႏွမကို
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 15
ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ၾကသူမ်ား Aမ်ားAျပား ရွိေၾကာင္း သတိထားမိသည္။ ခမည္းေတာ္
ေက်ာင္းျဖဴမင္းႀကီးကလည္း ျပည္သူျပည္သား Aမ်ားAား မိမိတို႔ သက္ဝင္ယံုၾကည္ရာ Aယူဝါဒကို
လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ေစႏိုင္ဖို႔ Aခြင့္Aလမ္း ရွိေစရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သားေတာ္ Aေနာ္ရထာ
မင္းျမတ္Aား မျပတ္သတိေပး၏။ Aေနာ္ရထာ မင္းျမတ္သည္လည္း မျပတ္ဆိုသကဲ့သို႔
ခမည္းေတာ္ထံမွ ဆံုးမၾသဝါဒမ်ားကို နာယူေလ့ရွိေပသည္။
Aေနာ္ရထာမင္း နန္းတက္ၿပီး သံုးႏွစ္Aၾကာ၌ပင္ သီရိပစၥယာ၌ ေက်ာင္းေဆာက္လုပ္ကာ
ခမည္းေတာ္ ေက်ာင္းျဖဴမင္းႀကီးကို ေရစက္ခ် လွဴဒါန္းေစေလသည္။ ထိုAခ်ိန္တြင္
ေက်ာင္းျဖဴမင္းႀကီးမွာ Aသက္ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္Aရြယ္ Aိုမင္းမစြမ္း ရွိေနေပၿပီ။ မင္းႀကီးသည္
သားေတာ္ Aေနာ္ရထာမင္းက ေပးကမ္းသည့္ ေရႊေရကရားမွ ေရစက္သြန္းခ်ရင္း သင္ႀကီး
မဟာေထရ္၏ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္၌ ေက်ာင္းေတာ္ကို သာသနာေတာ္ Aလို႔ငွာ လွဴဒါန္းခဲ့ေလသည္။
ေနာင္တစ္ႏွစ္၌ပင္ Aသက္ ရွစ္ဆယ္ေလးႏွစ္Aရြယ္ ရွိၿပီးျဖစ္ေသာ ခမည္းေတာ္
ေက်ာင္းျဖဴမင္းႀကီး နတ္ရြာစံလြန္သြားပါသည္။
ခမည္းေတာ္ နတ္ရြာစံလြန္ၿပီး ေနာက္တစ္ႏွစ္၌ပင္ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာ၏ ေတာင္ျပင္သည္
မိဖုရားႀကီးမွ သားေတာ္ကေလးတစ္ပါး ဖြားျမင္ပါသည္။ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္သည္ကား
သားေတာ္ကေလးကို Aလြန္ ခ်စ္ခင္ရွာသည္။ သားေတာ္ေလး တစ္ပါးရေတာ့ ခမည္းေတာ္၏
ဂုဏ္ေက်းဇူး Aစုစုကို ပိုမိုတမ္းတ Aမွတ္ရမိပါသည္။ သားေတာ္ကေလးသည္ Aဖြားျဖစ္သူ
မယ္ေတာ္ေျမာက္ျပင္သည္ မိဖုရားေဟာင္းႀကီးႏွင့္Aတူ ေနထိုင္လ်က္ ဤသို႔ဤပံု ရွိေပလိမ့္မည္ဟု
ေတြးေတာ ဆင္ျခင္မိ၏။ ပုဂံျပည္သူ ျပည္သားAမ်ားကေတာ့ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာ၌ နန္းလ်ာ
သားေတာ္ကေလးတစ္ပါး ရရွိၿပီမို႔ ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္ ထပ္တူထပ္မွ် ဝမ္းပမ္းတသာ ရွိၾကေလသည္။
*****
မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာ၌ ေတာင္ျပင္သည္ Aဂၢမေဟသီ မိဖုရားႀကီးမွ သားေတာ္တစ္ပါး ဖြားျမင္ၿပီး
မၾကာျမင့္မီကာလ၌ပင္ မဇိၥ်မေဒသ ေဝသာလီျပည္မွ ေဝသာလီမင္းက သမီးကညာ
ဆက္သလိုေၾကာင္း တမန္ေတာ္မ်ား ေစလႊတ္ Aေၾကာင္းၾကားလာ၏။ ေဝသာလီမင္း၏ သားေတာ္
Aိမ္ေရွ႕ဆင္ျဖဴရွင္Aား ေဝသာလီမင္းက ထီးနန္းဆက္ခံေစရာ၌ ဆင္ျဖဴရွင္ႏွင့္ မိဖုရား
႐ုစိရပဘာတို႔မွ ဖြားျမင္သူ ပၪၥကလ်ာဏီ သတို႔သမီးကေလးကို Aေနာ္ရထာမင္းထံ
ဆက္သလာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သတုိ႔သမီးေလးကို ေဆာင္က်U္းယူလာဖို႔ရာ Aေနာ္ရထာက
Aမတ္ရာဇတမန္ကို ေဝသာလီျပည္သို႔ ေစလႊတ္၏။
ရာဇတမန္သည္ ေဝသာလီျပည္မွ ပၪၥကလ်ာဏီ မင္းသမီးကေလးကို ေဆာင္က်U္းလာစU္
လမ္းခရီး၌ မင္းသမီးကေလး၏ မာယာၫႊတ္ကြင္းသို႔ သက္ဆင္းမိခဲ့သည္။ သို႔ျဖင့္
ပုဂံေနျပည္ေတာ္သို႔ ေရာက္ေသာAခါ ရာဇတမန္က မင္းသမီးကို ထားရစ္ကာ Aေနာ္ရထာ
မင္းျမတ္ထံသုိ႔ ဝင္လ်က္ ပၪၥကလ်ာဏီ မင္းသမီးမွာ ေဝသာလီ ဘုရင့္သမီးေတာ္ Aစစ္Aမွန္
မဟုတ္ မင္းမႈထမ္းတစ္ဦး၏ သမီးသာျဖစ္ေၾကာင္း နားေတာ္ေလွ်ာက္၏။ ထိုAခါ
Aေနာ္ရထာသည္ ေဒါသAမ်က္ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္လ်က္ ဤမိန္းကေလးကို ပရိမၼAရပ္သို႔
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 16
ပို႔ေလာ့ဟု မိန္႔ဆို၏။ သို႔ျဖင့္ ရာဇတမန္က ပၪၥကလ်ာဏီ မင္းသမီးAား ပရိမၼရပ္သို႔ ေပးပို႔ကာ
ေတာင္သူႀကီးတစ္ဦးထံ၌ Aပ္ႏွံထားေလ၏။
ပရိမၼေတာင္သူႀကီး၏ ယာတဲ၌ ေနထုိင္ရသူ ပၪၥကလ်ာဏီကို ရံဖန္ရံခါဆိုသလို ရာဇတမန္က
လာေရာက္ ေတြ႔ဆံုတတ္၏။ ယင္းသုိ႔ ေတြ႔ဆံုသည့္ Aခါတိုင္းလည္း ေရာင္းရင္းျဖစ္သူ
ထီးလိုင္ရပ္မွ သံပ်င္ႀကီး မဟာသမန္းက လိုAပ္သည့္ AကူAညီမ်ား ေပးရစၿမဲ ျဖစ္သည္။
တစ္ခါတစ္ရံ၌လည္း ရာဇတမန္က ထီးလိုင္သို႔ လိုက္သြားကာ သံပ်င္ႀကီး မဟာသမန္းဆီသို႔
ဝင္ၿပီးမွ ေနျပည္ေတာ္ ျပန္သြားတတ္သည္။ သံပ်င္ႀကီးမဟာသမန္းသည္ ထီးလိုင္ရပ္တြင္ Aေရးပါ
Aရာေရာက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္၏။ သံပ်င္ႀကီး ကေတာ္မွာလည္း မူလကပင္ ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာသူ
Uသွ်စ္ၿခံပိုင္ရွင္ႀကီး၏ သမီးတစ္ဦး ျဖစ္ေလသည္။
သံပ်င္ႀကီး မဟာသမန္းတြင္ သားတစ္ဦး ထြန္းကား၏။ ယခုAခါ Aသက္ႏွစ္ဆယ္
Aရြယ္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ လုလင္ပ်ဳိကေလးမွာ ဖခင္ျဖစ္သူ၏ ရာထူးA႐ိုက္Aရာကို ဆက္ခံရန္ပင္
Aသင့္ျဖစ္ေနေပၿပီ။ သူ႔ကို ကလန္လုလင္ဟု သိၾက၏။ Aခ်ဳိ႕ကေတာ့ ကလန္စစ္သားဟု
ေခၚဆိုၾကသည္။ ထီးလိုင္သံပ်င္ႀကီး မဟာသမန္းသည္ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာ မင္းသားဘဝ
သစၥာျပဳစU္ကပင္ စစ္သူရဲAျဖစ္ မိမိကိုယ္ကို Aပ္ႏွံထားသူျဖစ္ေပရာ သူ႔ကို ဘုရင့္စစ္သည္ေတာ္
ရဲမက္ႀကီး တစ္ဦးAျဖစ္လည္း AသိAမွတ္ ျပဳထားေပသည္။ ဖခင္ကို Aေၾကာင္းျပဳ၍
ကလန္လုလင္ကိုပင္ ကလန္စစ္သားဟု ေခၚဆိုၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။
ကလန္စစ္သားသည္ Aမတ္ႀကီးရာဇတမန္ႏွင့္ ပၪၥကလ်ာဏီတုိ႔Aျဖစ္ကို ၾကားသိရေသာAခါ
မ်ားစြာ တုန္လႈပ္သြားမိ၏။ မိန္းကေလးတစ္ဦး၏ မာယာေက်ာ့ကြင္းကို သက္ဆင္းခဲ့ရမိသည့္
Aေလ်ာက္ မိမိ၏Aျဖစ္ကို ဘုရင္မင္းျမတ္ သိရွိသြားမည္ စိုးသျဖင့္ ပရိမၼသို႔ ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ဳိး
လာေနရသည့္ ရာဇတမန္Aေပၚ မိမိမည္သုိ႔ နားလည္ရပါမည္နည္း။ တစ္ႀကိမ္တြင္
ကလန္စစ္သားသည္ ဖခင္ ထီးလိုင္သံပ်င္ႀကီးႏွင့္Aတူ ပၪၥကလ်ာဏီ ေနထုိင္ရာ
ပရိမၼေတာင္သူႀကီး၏ ယာတဲAတြင္းသို႔ ေရာက္ရွိ သြားခဲ့ဖူးပါသည္။ ထုိစU္က Aမတ္ႀကီး
ရာဇတမန္၏ သတင္းစကားကို သြားေရာက္ ေျပာၾကားေစရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ပၪၥကလ်ာဏီသည္ ကလန္စစ္သားႏွင့္ Aသက္Aရြယ္Aားျဖင့္ မ်ားစြာ ကြာျခားလွသည္ေတာ့
မဟုတ္။ သို႔ေသာ္ ေဝသာလီသူပီပီ ႐ုပ္ရည္ေခ်ာေမာလွပ၏။ Aာသံျပည္သူမ်ားႏွင့္
တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် ရင္းႏွီးကၽြမ္းက်င္မႈ မရွိေသးသည့္ ကလန္စစ္သားAဖို႔ ပၪၥကလ်ာဏီႏွင့္ ေျပာဆို
ဆက္ဆံရသည္မွာ AထူးAဆန္းသဖြယ္ ျဖစ္ေနပါသည္။ ဖခင္သံပ်င္ႀကီးက ကလန္စစ္သားAား
Aာသံျပည္ေခၚ ကာမ႐ူပတိုင္းAေၾကာင္းကို ရွင္းလင္း ေျပာၾကားျပ၏။ ေနာက္ပိုင္း ကလန္စစ္သား
ဆည္ေျမာင္း တာတမံ လုပ္ငန္းမ်ားေၾကာင့္ ပၪၥကလ်ာဏီႏွင့္ ရာဇတမန္တုိ႔Aေၾကာင္း
ဂ႐ုမျပဳမိေတာ့ပါ။ ပၪၥကလ်ာဏီက သားေယာက်္ားကေလးတစ္ဦး ဖြားျမင္ေၾကာင္း သတင္း
သဲ့သဲ့ေတာ့ ၾကားလိုက္ရသည္။
ထီးလိုင္တြင္ သံပ်င္ႀကီးမဟာသမန္း ကြယ္လြန္သြားေတာ့ သား ကလန္စစ္သားပင္ သံပ်င္ရာထူး
ဆက္ခံရ၏။ သို႔ေသာ္ သံပ်င္Aသစ္ကေလးAား Aမ်ားက ကလန္စစ္သားဟူ၍သာ ဆက္လက္
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 17
ေခၚဆိုၾကသည္။ ကလန္စစ္သားသည္ ဖခင္၏ A႐ိုက္Aရာကို ဆက္ခံရရွိသည္ႏွင့္ ရပ္ရြာ
သာယာေရးAတြက္ Aားသြန္ခြန္စိုက္ ေဆာင္ရြက္ေတာ့သည္။ သူသည္လည္း ဖခင္သံပ်င္ႀကီး
မဟာသမန္းကဲ့သို႔ပင္ ရပ္ရြာသားတုိ႔Aား တရားသျဖင့္ Aုပ္ခ်ဳပ္ေလ၏။ Aမႈကိစၥႀကီးငယ္ ျဖစ္ပြား၍
စစ္ေဆးေမးျမန္း Aမိန္႔ခ်မွတ္ရလွ်င္လည္း မွ်မွ်တတ ေဆာင္ရြက္၏။ Aမ်ားAားျဖင့္ေတာ့ ဖခင္၏
AစU္AလာAတိုင္း ႀကီးသည့္Aမႈ ငယ္ေAာင္၊ ငယ္သည့္Aမႈ ပေပ်ာက္ေAာင္ ႀကိဳးပမ္း
လုပ္ေဆာင္စၿမဲ ျဖစ္ပါသည္။
ကလန္စစ္သားသည္ သံပ်င္ႀကီး၏ရာထူးကို ဆက္ခံရရွိၿပီးေနာက္ မၾကာခဏဆုိသကဲ့သို႔
ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္သို႔ သြားေရာက္ရေလသည္။ ယင္းသို႔သြားေရာက္ရာ၌လည္း စာခ်ီဗိုလ္မ်ား
စာေျမာင္မ်ားႏွင့္ လည္းေကာင္း၊ ျပည္စိုး၊ ကိုယ္ရံစသူတုိ႔ႏွင့္ လည္းေကာင္း ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္
ေနတတ္သည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ နန္းတြင္းAမႈထမ္း Aမ်ားစုက သူ႔ကို ခ်စ္ခင္ၾက၏။ ဟူးရား၊
ျဗဟၼဏမ်ားကလည္း တေလးတစားရွိၾကသည္။ ကလန္၊ သံပ်င္မ်ားကလည္း ခ်ဳိျမၾကည္သာ
ႏႈတ္ခြန္းဆက္တတ္ၾကသည္။ Aမတ္ႀကီးရဌပါလကဆိုလွ်င္ သူ႔ကို ထီးလိုင္ရွင္ကေလးဟူ၍ပင္
Aမည္နာမဝိေသသျပဳ ေခၚဆိုေပ၏။
က်န္စစ္သားသည္ ဖခင္သံပ်င္ႀကီး မဟာသမန္း ကြယ္လြန္သြားၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ပရိမၼဘက္သို႔
တစ္ေခါက္ ထပ္ေရာက္ေသး၏။ ယင္းတစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ ပၪၥကလ်ာဏီမင္းသမီးကို မေတြ႔ရေတာ့။
မင္းသမီးသည္ ဝါးယာရြာတြင္ သူ၏ ျမတ္တံဘက္ကို ဌာပနာျပဳကာ ဘုရားေစတီတစ္ဆူ
တည္သြားေၾကာင္းမ်ားလည္း သိရသည္။ ပၪၥကလ်ာဏီသည္ သူတို႔သားAမိAေၾကာင္း
လိုက္လံစံုစမ္း ေမးျမန္းေနသူ မင္းခ်င္းလုလင္တုိ႔၏ Aႏၲရာယ္ မွကင္းေဝရာသို႔ သားငယ္ကို
ေခၚလ်က္ ထြက္ခြာသြားၿပီ ဆိုပါသည္။
က်န္စစ္သား ပရိမၼတြင္ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ေန၍ ရက္Aတန္ၾကာသြားသည္။ ယင္းသို႔
ေနထုိင္စU္Aတြင္း ပရိမၼရြာသူႀကီး၏ သမီးျဖစ္သူႏွင့္ ဖူးစာဆံုခဲ့ရသည္။ ၎ပရိမၼရြာသူႀကီး
သမီးသည္ကား ေနာင္တြင္ က်န္စစ္သားႏွင့္ ေသတပန္ သက္တဆံုး လက္တြဲခဲ့သူ
Aပယ္ရတနာပင္ ျဖစ္ပါသည္။ က်န္စစ္သားသည္ Aပယ္ရတနာAေပၚ မခြဲႏိုင္ မခြာရက္
ျဖစ္မိေသာ္လည္း ထီးလိုင္သုိ႔ ျပန္လာကာ ရြာသူႀကီး၊ ဗိုလ္သူႀကီးမ်ားႏွင့္ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ား
လုပ္ေဆာင္ရျပန္၏။ ေနာက္ပိုင္းတြင္မူ က်န္စစ္သားသည္ Aပယ္ရတနာရွိရာ ပရိမၼသို႔ မၾကာခဏ
သြားေရာက္ေလ့ ရွိေတာ့၏။
Aေနာ္ရထာ မင္းျမတ္ႏွင့္ က်န္စစ္သားတုိ႔ ဆံုဆည္းၾကပံုကလည္း စိတ္ဝင္စားစရာ
ေကာင္းလွသည္။ က်န္စစ္သား မိမိဇာတိ ခ်င္းတြင္းျမစ္ ေAာက္ဘက္ ပရိမၼမွ ျပန္လာစU္
ျမစ္သားAရပ္၌ ဆံုဆည္းခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ က်န္စစ္သားသည္ ကင္တားဆည္ႏွင့္
ငႏိုင္းေသဆည္မ်ား ဖို႔လုပ္စU္Aခါက ထီးလိုင္နယ္ကို Aုပ္ခ်ဳပ္ရသူ ကလန္တစ္ဦးAေနျဖင့္
ရပ္သူရြာသားမ်ားကို ဦးေဆာင္ကာ လုပ္Aားေပး ႀကီးၾကပ္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္၏။ ထုိစU္က
ကင္းတားဆည္ႏွင့္ ငႏိုင္းေသဆည္မ်ားသို႔ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ လွည့္လည္
ၾကည့္႐ႈေတာ္မူခဲ့ေသးသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ ဆည္ဖို႔လုပ္ရာေနရာသို႔ လွည့္လာရင္း
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 18
က်န္စစ္သားကို Aားေပးခ်ီးမြန္းစကား ဆိုခဲ့ေသး၏။ Aနီးတြင္လိုက္ပါလာသူ ရ႒ပါလAမတ္ႀကီးက
က်န္စစ္သားAား ထီးလိုင္ရပ္မွ သံပ်င္ကေလးျဖစ္ေၾကာင္း ဘုရင္မင္းျမတ္ကို ေလွ်ာက္တင္ခဲ့၏။
ထိုစU္က ဘုရင္မင္းျမတ္Aေနျဖင့္ နယ္ေျမေဒသ Aသီးသီးမွ ကလန္သံပ်င္မ်ားAား တစ္ဦးခ်င္း
တစ္ဖ႔ခဲြ ်င္း လိုက္လံႏႈတ္ဆက္ Aားေပးစကား ေျပာၾကားခ့ဲေပရာ ဆန္းလွသည္ေတာ့ မဟုတ္ေပ။
သို႔ေသာ္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဆံုဆည္းၾကပံုကေတာ့ က်န္စစ္သားAဖို႔ မွတ္မွတ္ရရ ရွိလွ၏။
က်န္စစ္သားသည္ ပုဂံၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ ေရာက္ခိုက္ တုရင္ေတာင္ထက္သို႔ တက္၍ ေစာရဟန္းဘုရင္၏
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈသိမ္ေတာ္ႏွင့္ ပုထိုးေစတီတုိ႔ကို သြားေရာက္ဖူးေျမာ္သည္။ ပုထုိးေတာ္ကို
ဖူးေျမာ္Aၿပီး တုရင္ေတာင္ထက္မွ ေတာင္ေျခေခ်ာက္ကမ္းပါးဆီသို႔ လည္းေကာင္း၊ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ
ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္သို႔ လည္းေကာင္း ႐ႈေမွ်ာ္ၾကည့္ေနေလ၏။
ပုပၸားေစာရဟန္း၏ သိမ္ေတာ္ကား ပ်က္စီးယိုယြင္းစ ျပဳေနေပၿပီ။ က်န္စစ္သားသည္
တုရင္ေတာင္ထက္မွ လူသြားလမ္းကေလး Aတိုင္း တေမွ်ာ္တေခၚ ႐ႈၾကည့္မိျပန္၏။
တုရင္ေတာင္ေျခကား ေျခာက္ေသြ႔လွသည္။ သစ္ပင္ႀကီးငယ္တုိ႔မွာလည္း A႐ိုးပ်ဳိင္းပ်ဳိင္း
ျဖစ္ေနသည္။ က်န္စစ္သားသည္ ဤ႐ိႈႀကီးကို တစ္ဖက္ဆည္ကန္ႀကီး လုပ္ကာ ေရသိုေလွာင္ရလွ်င္
ေကာင္းမည္ဟု ႀကံစည္မိ၏။ ဤသို႔ဆုိပါလွ်င္ တုရင္ေတာင္ေျခ Aနီးဝန္းက်င္၌ AၿမဲထာဝစU္
စိမ္းလန္းစိုေျပ ေနေပလိမ့္မည္။ ေရသိုေလွာင္ဖို႔ရာလည္း သိပ္ခဲယU္းလွသည္ေတာ့ မဟုတ္။
တုရင္ေတာင္ Aေနာက္ေက်ာဆီမွ စီးဆင္းေနသည့္ ေတာင္က်ေခ်ာင္းကေလးကို လူAင္Aား
စည္းလံုးညီၫြတ္စြာျဖင့္ ပိတ္ဆို႔တာဖို႔ေပး႐ံုသာ ရွိပါသည္။
က်န္စစ္သား AေတြးေရယာU္ေၾကာ၌ နစ္ေျမာေနစU္ Aသက္ေလးဆယ္ဝန္းက်င္ခန္႔ ရွိၿပီျဖစ္ေသာ
သူတစ္ဦး သိမ္ေတာ္ေနာက္ဘက္မွ ႐ုတ္တရက္ ထြက္ေပၚလာသည္။ ထုိသူမွာ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးထူထူ၊
Aသားညိဳညိဳႏွင့္ ေယာက်္ားပီသေသာ Aဆင္းသဏၭာန္ရွိ၏။ နားတြင္လည္း နားေဋာင္းAစံုကို
ပန္ထားေသးသည္။ ထုိ႔ျပင္ ေသွ်ာင္ကိုလည္း ေသသပ္စြာ ထံုးေနာင္ထားေလသည္။ ထုိသူသည္
က်န္စစ္သားတစ္ဦးတည္း ထုိင္ေနရာေနရာသို႔ ဦးတည္ေလွ်ာက္လာကာ ရည္ရည္မြန္မြန္
ႏႈတ္ဆက္လိုက္၏။ က်န္စစ္သားကလည္း Aလုိက္သင့္ ျပန္လည္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
က်န္စစ္သားသည္ ထုိသူကို ျမင္ဖူးသလိုလိုရွိသည္ဟု စိတ္ထဲတြင္ ထင္လိုက္မိသည္။ သို႔ေသာ္
ဘယ္ေနရာ ဘယ္Aရပ္တြင္ေတာ့ မသိ။ ပရိမၼကေလာ၊ ပနံဘက္ကေလာ မသဲကြဲေတာ့။
ထိုသူသည္ က်န္စစ္သားAား Aဘယ္သုိ႔ေငး၍ Aဘယ္Aေၾကာင္းကို ေတြးေတာေနပါသနည္းဟု
ေမးခြန္းထုတ္၏။ က်န္စစ္သားကလည္း သူ႔စိတ္ထဲတြင္ ျဖစ္ေပၚေနသည့္ Aတုိင္း
တုရင္ေတာင္ေျခမွ ေတာင္က်ေခ်ာင္းကေလးကို တစ္ဘက္ဆည္ကန္ လုပ္ကာ ေရ
သိုေလွာင္ထားရလွ်င္ Aနီးဝန္းက်င္၌ စိမ္းလန္းစိုေျပလာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္၏။
က်န္စစ္သားႏွင့္ ထုိသူတို႔ စကားလက္ဆံု က်ေနၾကစU္Aတြင္း ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာမ်ား
ဝတ္ဆင္ထားၾကသည့္ မင္းမႈထမ္းAခ်ဳိ႕ ေရာက္ရွိလာၾကသည္။ သူတို႔ကို ၾကည့္ရသည္မွာ
ေရးႀကီးသုတ္ပ်ာ ရွိလွ၏။ သူတို႔ထဲမွ AႀကီးAကဲ ျဖစ္ဟန္ရွိသူက ထုိသူAား လက္Aုပ္ခ်ီ
A႐ိုAေသျပဳလ်က္ က်န္စစ္သားAေပၚက်ားတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ ဟိန္းေဟာက္ေနေလေတာ့သည္။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 19
ထုိ႔ေနာက္ သူ၏မင္းခ်င္းမ်ားAား က်န္စစ္သားကို Aေဝးသို႔ ေခၚေဆာင္သြားရန္ မိန္႔ၾကားလိုက္၏။
သူတို႔ေျပာဆုိေနသံၾကားမွ က်န္စစ္သားႏွင့္ စကားလက္ဆံုက်ခဲ့သူမွာ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာမွန္း
က်န္စစ္သား သိရွိရေလေတာ့သည္။ သို႔ေၾကာင့္ပင္ ထုိသူAား စိတ္ထဲမွ ျမင္းဖူးသလိုလို
ျဖစ္ေနဟန္ရွိေနျခင္း ျဖစ္ေပမည္။
မင္းျမတ္ Aေနာ္ရထာသည္ သူ၏မင္းခ်င္းတို႔Aား လက္ဝါးကာျပလိုက္၏။ AႀကီးAကဲ
ျဖစ္ဟန္တူသူက ဘုရင္မင္းျမတ္Aား လက္Aုပ္ခ်ီ A႐ိုAေသျပဳလ်က္ မင္းခ်င္းတို႔ကို Aေဝးသို႔
ထြက္ခြာသြားၾကရန္ Aမိန္႔ေပးလိုက္ျပန္၏။ မၾကာမီ ထုိေနရာသို႔ ရ႒ပါလAမတ္ႀကီး
ေရာက္ရွိလာသည္။ Aမတ္ႀကီးသည္ က်န္စစ္သားAား ျမင္ေတြ႔လိုက္သည္ႏွင့္
ထီးလႈိင္ရွင္ပါတကားဟု ႏႈတ္ဆက္လိုက္၏။ က်န္စစ္သားသည္ ဘုရင္မင္းျမတ္ကို လည္းေကာင္း၊
Aမတ္ႀကီးကို လည္းေကာင္း A႐ိုAေသ ျပဳလိုက္ေလသည္။ Aမတ္ႀကီးက က်န္စစ္သားသည္
ထီးလိုင္သံပ်င္ႀကီး မဟာသမန္း၏ သားျဖစ္ေၾကာင္း လက္႐ံုးရည္ ႏွလံုးရည္ႏွင့္ ျပည့္စံုသူျဖစ္ၿပီး
ရပ္ရြာသာယာေရးကို AၿမဲAေလးဂ႐ုျပဳသူ ျဖစ္ေၾကာင္းမ်ားကို ဘုရင္မင္းျမတ္Aား
ေလွ်ာက္ထားလိုက္၏။
မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာသည္ က်န္စစ္သား၏ ေက်ာကိုပုတ္လ်က္ AဖိုးAနဂၣ ထိုက္တန္ေသာသူ
ျဖစ္တကားဟု ခ်ီးမြမ္းစကား ဆိုေတာ္မူေလသည္။ က်န္စစ္သားAား က်ားတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔
ဟိန္းေဟာက္ခဲ့သူ မင္းခ်င္းတို႔၏ AႀကီးAကဲမွာမူ ခပ္လွမ္းလွမ္း၌ ႐ို႕႐ို႕ကေလး ထုိင္ေနသည္ကို
ေတြ႔ရ၏။ မင္းျမတ္ Aေနာ္ရထာသည္ က်န္စစ္သား၏ တုရင္းေတာင္ေျခ၌ တစ္ဖက္ဆည္ကန္
လုပ္မည့္ စိတ္ကူးကို ရ႒ပါလAမတ္ႀကီးAား ေျပာျပ ခ်ီးမြမ္းလိုက္၏။ ရ႒ပါလAမတ္ႀကီးကလည္း
Aလြန္ပင္ ေလ်ာ္ကန္ သင့္ျမတ္လွပါေၾကာင္း ဘုရင္မင္းျမတ္ကို ျပန္လည္
ေလွ်ာက္ထားလိုက္ေလသည္။
မ်ားမၾကာမီ ဘုရင္မင္းျမတ္ ေစာရဟန္း သိမ္ေတာ္မွ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္ဆီသို႔ ျပန္လည္
ႂကြေရာက္ေလေတာ့၏။ က်န္စစ္သားသည္ တုရင္းေတာ္မွ ပုထိုးေတာ္ကို ဝတ္ျပဳၿပီး ေတာင္ေျခသို႔
လူသြားလမ္းကေလးAတိုင္း ျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ပုဂံၿမိဳ႕ေတာ္တြင္းရွိ ေခတၱတည္းခိုရာ
သရဗာတံခါးမွဴး၏ စံAိမ္သို႔ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ Aျပန္လမ္းခရီး တစ္ေလွ်ာက္တြင္
Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္၏ ျပည္သူျပည္သားမ်ားAေပၚ သေဘာထားႀကီးစြာ ဆက္ဆံတတ္ပံု၊
သနားၾကင္နာတတ္ပံုတို႔ကို စU္းစားေတြးေတာမိရင္း ဝမ္းေျမာက္ပီတိ ျဖစ္ရေသးသည္။
က်န္စစ္သားသည္ ပုဂံေနျပည္ေတာ္တြင္းသို႔ ျပန္ေရာက္ေသာAခါ မိတ္ေဆြျဖစ္သူ တံခါးမွဴးAား
တုရင္းေတာင္ ေစာရဟန္းသိမ္ေတာ္၌ ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္ စကားလက္ဆံု က်ခဲ့ပံုAေၾကာင္းကို
ျပန္ေျပာင္းေျပာမိ၏။ ထုိ႔ေနာက္ သူ႔Aားလည္း AဖိုးAနဂၣ ထိုက္တန္ေသာသူတစ္ဦးဟု
AသိAမွတ္ျပဳ မိန္႔ဆိုသြားေၾကာင္းကိုလည္း ေျပာျပေလသည္။ မိတ္ေဆြျဖစ္သူ သရဗာတံခါးမွဴးမွာ
က်န္စစ္သားထံမွ သတင္းစကားမ်ားကို ၾကားသိရေသာAခါ မိတ္ေဆြက်န္စစ္သားAတြက္
မ်ားစြာဝမ္းေျမာက္ဂုဏ္ယူမိလ်က္ က်န္စစ္သားAား ေပြ႔ဖက္ကာ လႈပ္ခါလိုက္ေလေတာ့၏။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 20
က်န္စစ္သားသည္ ပုဂံေနျပည္ေတာ္တြင္ Aခြန္ေတာ္ကိစၥမ်ား၊ တရားတေဘာင္ AမႈAခင္းဆုိင္ရာ
ကိစၥမ်ားကို ဆိုင္ရာမင္းမႈထမ္း Aရာရွိႀကီးမ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးႏွီးေႏွာၿပီးေနာက္ ျမင္းစီးလ်က္
ထီးလိုင္ရပ္သို႔ ျပန္လာခဲ့၏။ လမ္းခရီး ေျမာင္းဆံုတြင္ ဖခင္၏ Aစ္ကိုျဖစ္သူ ဦးရီးေတာ္ထံ
ဝင္ေရာက္ကာ သာေၾကာင္းမာေၾကာင္းေတြ ေမးျမန္းရေသးသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ဆြမ္းခံဝင္ခ်ိန္မွ
ထီးလိုင္သို႔ ျပန္ေရာက္ေတာ့သည္။
ထီးလိုင္ရြာတြင္းသို႔ ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ ထီးလိုင္ရြာသူႀကီးႏွင့္ ရပ္ရြာလူႀကီးတုိ႔က က်န္စစ္သားAား
ဝမ္းသာAယ္လဲ ဆီးႀကိဳၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ေနျပည္ေတာ္မွ Aေၾကာင္းကိစၥ Aဝဝကုိလည္း
ေမးၾကျမန္းၾက၏။ က်န္စစ္သားက ပုဂံမင္းႀကီးႏွင့္ တရင္းတႏွီး စကားလက္ဆံု က်ခဲ့ရပံုကAစ
ျပန္ေျပာျပလိုက္သည္။ ထီးလိုင္ရြာသူႀကီးႏွင့္ နားေထာင္ေနၾကသူ ရပ္ရြာလူႀကီးတုိ႔က
က်န္စစ္သားAား ေကာင္းခ်ီးၾသဘာ ေပးၾကသည္။ မိမိတုိ႔ထီးလိုင္ရပ္၏ AႀကီးAကဲ
သံပ်င္တစ္ဦးက Uေသွ်ာင္ ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္ပင္ ေတြ႔ဆံုရင္းႏွီး ရရွိခဲ့သည္မွာ Aမွန္ပင္
ဂုဏ္ယူဖြယ္ ေကာင္းလွပါ၏။
ရက္သတၱပတ္Aၾကာ၌ပင္ ပုဂံေနျပည္ေတာ္မွ ထီးလိုင္သို႔ စာခၽြန္ေတာ္ ေရာက္ရွိလာပါသည္။
က်န္စစ္သားAား ပုဂံေနျပည္ေတာ္သုိ႔ လာေရာက္Aမႈေတာ္ ထမ္းရြက္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊
လစ္လပ္သြားေသာ ထီးလိုင္သံပ်င္ ရာထူးေနရာကို ထီးလိုင္ရြာသူႀကီးAား ယာယီခဏမွ်
ခန္႔Aပ္လိုက္ပါေၾကာင္းတုိ႔ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ က်န္စစ္သားသည္ ေနျပည္ေတာ္မွ ျမင္းသည္ေတာ္မ်ား
လာေရာက္ေပးပို႔သည့္ စာခၽြန္ေတာ္ကို ဖတ္႐ႈကာ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္သာြ းမိ၏။
က်န္စစ္သားကဲ့သို႔ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္ၾကရသူမ်ားမွာ ထီးလိုင္ရြာသူႀကီးႏွင့္ ရပ္ရြာလူႀကီးမ်ား
သာမက ထီးလိုင္နယ္ရြာတို႔တြင္ ေနထိုင္ၾကသူ Aသည္သားAလံုးတုိ႔ ျဖစ္ေလသည္။ သူတို႔က
ထီးလိႈင္ရွင္ဟု ေAာ္ဟစ္ျမည္ေႂကြးလ်က္ က်န္စစ္သားAတြက္ ဂုဏ္ယူမဆံုးရွိၾက၏။
ဤသတင္းကို ၾကားသိရပါက က်န္စစ္သားႏွင့္ ေမတၱာမွ်ေနသူ ပရိမၼသူႀကီး၏ သမီး
မိန္းမပ်ဳိကေလးမွာလည္း မ်ားစြာ ဝမ္းေျမာက္ ရွာေပလိမ့္မည္။ သက္ႀကီးAိုရြယ္မ်ားကေတာ့
က်န္စစ္သားကို ထီးလိုင္မွ ထြက္ခြာရေတာ့မည္မုိ႔ ဝမ္းနည္းဝမ္းသာ ရွိၾက၏။
က်န္စစ္သား Aမွန္တကယ္ မင္းေနျပည္ေတာ္သို႔ ထြက္ခြာရေသာAခါ သက္ႀကီးရြယ္Aိုမ်ား
မ်က္ရည္မဆည္းႏိုင္ၾက။ သူတို႔က ထီးလိုင္ရွင္ကို သံပ်င္ႀကီး မဟာသမန္း လက္ထက္
ငယ္စU္ေတာင္ေက်း ကေလးဘဝကတည္းက သံေယာဇU္ တြယ္လာခဲ့သူမ်ား ျဖစ္ေပသည္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ Aားလံုးကေတာ့ ထီးလိုင္ရွင္ က်န္စစ္သားAတြက္ ဂုဏ္ယူမိၾက၏။ ထီးလိုင္ရွင္ကား
ဘုရင့္ထံပါး Aနီးကပ္ Aမႈေတာ္ထမ္းတစ္ဦးAျဖစ္ ခန္႔Aပ္ခဲ့ရေလၿပီ။
*****
ငေထြးြး႐ူးူး
ထီးလိုင္ရွင္ က်န္စစ္သားတစ္ေယာက္ ဘုရင့္Aနီးကပ္ Aမႈေတာ္ထမ္းAျဖစ္ ခန္႔Aပ္ခံရခ်ိန္မွစ၍
ပရိမၼသို႔ပင္ ေျခဦးမလွည့္ႏိုင္ေတာ့။ သို႔ေသာ္ ေနျပည္ေတာ္တြင္ေတာ့ ၾကာရွည္ေနရသည္ဟူ၍ မရွိ။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 21
ဘုရင္မင္းျမတ္က Aမႈေတာ္ထမ္း က်န္စစ္သားAတြက္ စံAိမ္ေတာ္ႏွင့္တကြ AေႁခAြ ရံ
လူပ်ဳိေတာ္သားမ်ား Aျပည့္Aဝ ခန္႔ထားေပးသည္။ သို႔ေပမင့္ ဘုရင္မင္းျမတ္က
ခရီးထြက္ရသည္ကို ဝါသနာပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ AနီးAနားသို႔ သြားေရာက္တတ္သကဲ့သို႔
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ေနျပည္ေတာ္မွ ေဝးကြာလွမ္းသည့္ Aရပ္ေဒသမ်ားသို႔ သံုးည၊ ေလးညAိပ္
ခရီးႏွင္ေလ့ရွိ၏။ သြားတိုင္းလည္း ဘုရင့္Aမႈေတာ္ထမ္း က်န္စစ္သား လိုက္ပါရစၿမဲ။
ဘုရင္မင္းျမတ္က Aမႈေတာ္ထမ္း က်န္စစ္သားသို႔ AေသြးAေမြး လွေသာ ျမင္းႀကီးတစ္ေကာင္ကို
ေပးAပ္ ခ်ီးျမႇင့္ေလသည္။ ထုိျမင္းႀကီးကို ျမင္းသည္ေတာ္တုိ႔က "ႏွလံုးကြန္႔ေခါင္" ဟု
Aမည္ေပးထားၾက၏။ က်န္စစ္သားသည္ ဘုရင္မင္းျမတ္ ေနျပည္ေတာ္၌ စံေနခ်ိန္
Aားလပ္ေသာAခါမ်ား၌ ႏွလံုးကြန္႔ေခါင္ ျမင္းကိုစီးကာ ျမင္းစီး ေလ့က်င့္ေလ့ ရွိပါသည္။
ျမင္းစီးရင္းလဲ ဓားခုတ္၊ လွံထိုးစေသာ Aတတ္တို႔ကိုပါ ေလ့က်င့္၏။ တစ္ခါတစ္ရံ တစ္ဦးတည္း
ေလ့က်င့္သကဲ့သို႔ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ေတာ့ လူပ်ဳိေတာ္သား ေနာက္လိုက္ တပည့္မ်ားႏွင့္Aတူ
ေလ့က်င့္ေနတတ္သည္။
Aေနာ္ရထာ မင္းျမတ္သည္လည္း ျမင္းစီးကၽြမ္းက်င္သူ ျဖစ္ပါသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္က ေနာင္ေတာ္
စုကၠေတးဘုရင္ကိုပင္ ျမင္းေပၚမွလွံျဖင့္ Aႏိုင္ထုိးသတ္ခဲ့ဖူးသူ ျဖစ္ေလရာ ျမင္းစီး
ကၽြမ္းက်င္လွသည္မွာ မဆန္းပါေပ။ ထူးျခားသည္ကား ဘုရင္မင္းျမတ္ AနီးAပါးသို႔
လွည့္လည္သြားေရာက္ရာတြင္ ျမင္းေပၚ၌ သာမန္ Aသည္သား တစ္ဦးAျဖစ္သာ ဆင္ျမန္းကာ
စီးနင္းလိုက္ပါျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္က က်န္စစ္သား AပါAဝင္ သူ၏ေနာက္လိုက္
ျမင္းသည္ေတာ္ Aားလံုးကို မွာၾကားထားသည္။ သူလွည့္လည္သည့္Aခါ ဘုရင္မင္းျမတ္
ျဖစ္ေၾကာင္း မသိပါေစႏွင့္ဟူ၏။ သို႔မွသာ ပုဂံႏိုင္ငံေတာ္၏ AေျခAေနမွန္ကို ပကတိAတိုင္း
႐ႈျမင္ႏိုင္မည္ဆို၏။
ဘုရင္မင္းျမတ္၏ ခံယူ သံုးသပ္ခ်က္သည္လည္း မွန္ကန္ပါသည္။ ျပည္သူAမ်ားသည္ တုိင္းခန္း
လွည့္လည္လာသူကို ျပည့္ရွင္မင္းမွန္း သိၾကပါမူ ပ်ပ္ဝပ္႐ိုေသလ်က္ ဦးခိုက္ၾကမည္မွာ
Aမွန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ကလန္သံပ်င္တုိ႔ကလည္း ဘုရင္မင္းျမတ္ကို တခမ္းတနား ႀကိဳဆိုၾကကာ
မိမိတုိ႔Aေနျဖင့္ ရပ္ေရးရြာေရးAတြက္ မည္မွ်ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ထားေၾကာင္း ရႊန္းရႊန္းေဝေAာင္
ေလ်ာက္ထားၾကေပလိမ့္မည္။ ထုိAခါ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္Aေနျဖင့္ ပကတိ AေျခAေနမွန္ကို
သိႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။
ယခုရက္ပိုင္းတြင္ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာ Eရာဝတီျမစ္႐ိုးAတိုင္း Aထက္Aညာသို႔
ဆန္တက္မည္တဲ့။ ထံုးတမ္းစU္လာAတိုင္း ဘုရင့္စီးေတာ္ျမင္းကို ဆုိင္ရာAမတ္က Aရံသင့္
ျပင္ရေတာ့၏။ က်န္စစ္သားႏွင့္ ေနာက္ပါျမင္းသည္ေတာ္မ်ားလည္း Aဆင္သင့္ ျပင္ၾကရသည္။
ဤတစ္ႀကိမ္တြင္ ခရီးေဝးကြာႏိုင္သည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္က ဗန္႔က်ီနယ္ဘက္ ေရာက္ေAာင္
သြားမည္ဟု ေျပာဆိုသံ၊ မိန္႔ၾကားေနသံ ၾကားရသည္။ ကြန္းေျပာက္ေတာ္မွ AရာရွိAခ်ဳိ႕ပင္
လိုက္ပါၾကရမည္ ဆို၏။ ဆင္႐ႈကြန္းAမတ္၏ AဆိုAရဆုိပါမူ ရက္သတၱပတ္နီးပါး
ၾကာႏိုင္ေပသည္။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 22
ေနျပည္ေတာ္မွ ခရီးစတင္ထြက္ခြာမည့္ေန႔သို႔ ေရာက္ရွိလာေလၿပီ။ နံနက္A႐ုဏ္က်င္းသည္ႏွင့္
မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာႏွင့္Aဖြဲ႔ ဝင္းမနားတံခါးမွ ထြက္ခြာသြားၾကသည္။ Aေနာ္ရထာမင္းႀကီးကား
သာမန္ ျမင္းသည္ေတာ္တစ္ဦး ကဲ့သို႔သာ ဝတ္ဆင္ထားေပရာ ျမင္ေတြ႔ၾကရသူမ်ားAဖို႔
ဘုရင္မင္းျမတ္ဟု မည္သုိ႔မွ် ထင္ျမင္ၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္ကလည္း ဤသို႔
လွည့္လည္သြားေရာက္မည့္Aေၾကာင္းကို ေတာင္ျပင္သည္ မိဖုရားႀကီးႏွင့္ လူယုံေတာ္Aခ်ဳိ႕ကိုသာ
Aသိေပးေလ၏။ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာသည္ ျမင္းစီးထြက္ခြာသြား၏။ စုစုေပါင္း ျမင္းစီးပုဂၢိဳလ္
ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ပါဝင္ၾကသည္။
မင္းျမတ္ Aေနာ္ရထာတုိ႔ ျမင္းစီးတပ္ဖြဲ႔သည္ Eရာဝတီျမစ္႐ိုးAတိုင္း ေျမာက္ဘက္သို႔
Aေသာ့ႏွင္ခဲ့ၾကရာ ညေနေစာင္းလွ်င္ပင္ သလႅာဝတီျမစ္ႏွင့္ ဆံုရာျမစ္ဆံုသို႔
ေရာက္ရွိၾကေလသည္။ ေန႔လည္စာကိုေတာ့ ပြဲေတာ္Aုပ္မပါ။ သာမန္ စားၿမိန္ထုပ္ျဖင့္ပင္
စားေသာက္ခဲ့ရ၏။ က်န္စစ္သားမင္းသည္ Aရွင္သခင္ ဘုရင္မင္းျမတ္Aား ၾကည့္ကာ
ႏွစ္ေထာင္းAားရ ျဖစ္မိေလသည္။ ယခု ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ စုကၠေတးမင္းႏွင့္ မ်ားစြာ
ကြာျခားလွေပ၏။ က်န္စစ္သား သာမက ျမင္းစီးပုဂၢိဳလ္ Aားလံုးကပါ မင္းျမတ္ Aေနာ္ရထာကို
စိတ္ထဲမွ ႀကိတ္၍ ခ်ီးမြမ္းၾကည္ညိဳၾကေလ၏။ သို႔ေသာ္ A႐ိုAေသ မျပဳရဲၾက။ သာမန္
မင္းမႈထမ္းကဲ့သို႔သာ ေျပာဆိုဆက္ဆံရမည္ဟု သံမဏိစည္းမ်U္း Aမိန္႔ထုတ္ျပန္ထားသည္
မဟုတ္ပါေလာ။
က်န္စစ္သားတုိ႔Aုပ္စုသည္ ျမစ္ဆံုAနီးသို႔ ေရာက္ရွိလာေသာAခါ ႏွစ္စု ခြဲလိုက္ၾက၏။
က်န္စစ္သားႏွင့္ Aျခားျမင္းသည္ေတာ္ ေလးဦးက ျမစ္ဆံုသို႔ဦးစြာ ျမင္းဒုန္းစိုင္း စီး၍
သြားေရာက္ၾကသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္ က်န္ျမင္းသည္ေတာ္မ်ားကမူ ေနာက္မွ တေျဖးေျဖးျဖင့္
စီးနင္းလိုက္ပါလာၾက၏။ က်န္စစ္သားသည္ ျမစ္ဆံုကမ္းပါး၌ ဘုရင္မင္းျမတ္Aတြက္
ေနရာထုိင္ခင္း ျပဳလုပ္ရန္ စီမံေဆာင္ရြက္ေလ၏။ ဦးစြာၿခံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္းမ်ားကို ရွင္းလင္းသည္။
ထုိ႔ေနာက္ AနီးAပါးမွ သစ္လံုးသစ္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ခံုတန္းတစ္ခုကို ဖန္တီးလိုက္၏။
မၾကာမီ ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္ က်န္ျမင္းသည္ေတာ္မ်ား ေရာက္ရွိလာၾကသည္။ မင္းျမတ္
Aေနာ္ရထာက ျမစ္ဆံုေနရာမ ွစီးဆင္းလ်က္ရွိေသာ ျမစ္ေရျပင္ကို ၾကည့္႐ႈရင္း Eရာဝတီျမစ္
Aတြင္းသို႔ ေပါင္းဝင္စီးဆင္းလာေသာ ျမစ္လက္တက္ Aမည္ကို ေမးျမန္း၏။ က်န္စစ္သားက
မဆုိင္းမတြပင္ ဤျမစ္မွာ သလႅာဝတီျမစ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္တင္၏။ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာတို႔
ျမင္းသည္ေတာ္တစ္စု ထုိေန႔ည ျမစ္ဆံု၌ပင္ စခန္းခ်ၾကေလသည္။ ညေနေစာင္း
ေနဝင္လုနီးသည္ႏွင့္ ျမင္းသည္ေတာ္တစ္ဦးက ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ျမင္ေနရေသာ ရာြ ကေလးဆီသို႔
ျမင္းစီး ထြက္ခြာသြားသည္။
မၾကာမီ ျမင္းစီးပုဂၢိဳလ္ ရြာထဲမွျပန္လာေတာ့ ငွက္ေပ်ာဖက္ျဖင့္ ထုပ္ထားေသာ ထမင္းထုပ္မ်ား
ပါလာ၏။ ဘုရင့္ျမင္းသည္ေတာ္ Aမႈထမ္းမ်ား ရြာထိပ္ျမစ္ဆံုတြင္ စခန္းခ်လ်က္ရွိေၾကာင္း သိရွိရ၍
ထမင္းထုပ္မ်ား၊ တစ္Aိမ္တစ္ထုပ္ ဆင့္ဆိုကာ ေပးပို႔လိုက္ျခင္းျဖစ္၏။ ရြာသူႀကီးမွာမူ
လွည္းယာU္ကေလးတစ္စင္းျဖင့္ ျမစ္ဆံုသို႔ ဒုန္းစိုင္းလိုက္ပါလာေလသည္။ ရြာသူႀကီးသည္
ျမင္းတပ္ဗိုလ္ဟု ယူဆထားေသာ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္Aား A႐ိုAေသ ျပဳလိုက္၏။ ထုိAခါ
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 23
ဘုရင္မင္းျမတ္က ရြာသူႀကီးAား ရပ္ရြာAေျခAေန၊ ၿမိဳ႕ေဆာ္ရြာေဆာ္ ကလန္သံပ်င္တုိ႔၏
Aုပ္ခ်ဳပ္ပံု AေနAထားတို႔ကို ေမးျမန္းစံုစမ္းၾကည့္သည္။
ရြာသူႀကီးသည္ ဘုရင္မင္းျမတ္Aား Aမွန္ပင္ ျမင္းတပ္ဗိုလ္ဟု ယူဆကာ ကလန္သံပ်င္တို႔
AေျခAေနကို ပကတိ သိျမင္သည့္Aတိုင္း ေျပာျပ ေလွ်ာက္ထားလိုက္၏။ ထုိ႔ေနာက္
ဘုရင္မင္းျမတ္က ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ Eရာဝတီျမစ္ကို ျဖတ္ကူးကာ ခရီးဆက္လိုသျဖင့္
ဝါးေဖာင္မ်ား စီစU္ေပးႏိုင္ျခင္း ရွိ၊ မရွိ ရြာသူႀကီးကို ေမးျမန္း စံုစမ္းၾကည့္သည္။ ရြာသူႀကီးက
မဆိုင္းမတြပင္ ညတြင္းခ်င္း သူ႔ရြာသူရြာသားမ်ားျဖင့္ စီစU္ေဆာင္ရြက္ေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း
ေျပာျပလိုက္၏။ ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္သြားကာ ရြာသူႀကီးAား စီစU္စရာ
ရွိသည္မ်ားကို စီစU္ေဆာင္ရြက္ရန္ Aမိန္႔ေပးလိုက္ေလသည္။
ထိုေန႔ညတြင္ Aမွန္ပင္ ရြာသူႀကီး၏ လူမ်ား တစ္ညလံုးနီးပါး ဝါးေဖာင္မ်ားကို လာေရာက္
လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ လသာသာတြင္ သူတို႔ မပင္မပန္း ေဖာင္ဖြဲ႔ေနၾကသည္မွာ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္ရာပင္။
က်န္စစ္သားသည္ ထုိသူမ်ား Aလုပ္လုပ္ေနရာသို႔ မၾကာခဏ သြားေရာက္ကာ နယ္ေျမေဒသႏွင့္
ပတ္သက္၍ သိလိုသည္မ်ားကို ေမးျမန္းၾကည့္ေလသည္။ ဤနယ္ေျမေဒသကား သူႏွင့္စိမ္းလွေသာ
နယ္မ်ားမဟုတ္ေပ။ က်န္စစ္သားသည္ Eရာဝတီျမစ္၏ Aေနာက္ဘက္ကမ္း ခ်င္းတြင္းျမစ္
Aထက္ပိုင္းျမစ္ဆံုႏွင့္ မေဝးလွေသာ ပရိမၼတြင္ ဖြားျမင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဖခင္သံပ်င္ႀကီး
မဟာသမန္းမွာ ထီးလိုင္Aရပ္သားျဖစ္သျဖင့္ ေနာင္တြင္ ထီးလိုင္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ရသည္။
ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္ေစာေစာတြင္ Aရံသင့္ျဖစ္ေနေသာ ဝါးေဖာင္မ်ားျဖင့္ လူေရာ၊ ျမင္းပါ
Eရာဝတီျမစ္ တစ္ဘက္ကမ္းသို႔ ကူးသြားၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ျမစ္တစ္ဘက္ကမ္းသို႔ ေရာက္လွ်င္
ျမင္းမ်ားျဖင့္ ခရီးဆက္ခဲ့ၾက၏။ သည္တစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ ေန႔လည္စာကို က်န္စစ္သားက
တာဝန္ယူေပသည္။ က်န္စစ္သားသည္ ေျမာင္ရြာရွိ ျမင္းစီးႀကီးႏွင့္ သြားေရာက္ေတြ႔ဆံုကာ
Aက်ဳိးAေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ျမင္းစီးႀကီးမွာ သူ၏မိခင္ႏွင့္လည္း ေဆြရိပ္မ်ဳိးရိပ္ မကင္းသူ
ျဖစ္ေလရာ ေန႔လည္စာAတြက္ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ စီမံေပးေလသည္။ ေန႔လည္စာ စားေသာက္ၿပီး
Aခ်ဳိပြဲAုပ္မ်ားပင္ ဆက္သခဲ့ေသး၏။
မ်ားမၾကာမီ ျမင္းသည္ေတာ္မ်ား ေျမာက္ဘက္သို႔ ဆက္လက္ ခရီးထြက္ခြာၾကသည္။ ဤဘက္
ခရီးစU္ကိုေတာ့ က်န္စစ္သားကပင္ ဦးေဆာင္ပါသည္။ က်န္စစ္သားသည္ ေျမာင္နယ္မွ
ျမင္းမူနယ္ဘက္ဆီသို႔ ဦးတည္သြားေရာက္၏။ ၿပီးလွ်င္ ေက်ာက္ကာဘက္မွ လွည့္ကာ
မင္းႀကီးသြားလိုသည့္ ဗန္႔က်ီနယ္သို႔ ခရီးဆက္မည္ျဖစ္သည္။ ျမင္းမူနယ္တြင္းသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္
ထန္းပင္ေတြက သိသိသာသာ ေပါမ်ားလာသည္။ တစ္ေနရာတြင္ ထန္းေတာႀကီး တစ္ေတာကို
ျဖတ္သန္းၾကရ၏။ ထန္းေတာႀကီးAလယ္၌ ထန္းလက္မိုး ထန္းရြက္ကာ တဲႀကီးတစ္လံုးကိုလည္း
ေတြ႔ၾကရသည္။
က်န္စစ္သားသည္ ထန္းတဲေရွ႕၌ ျမင္းကို ရပ္တန္႔ကာ ျမင္းေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္။
ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္ Aျခားျမင္းစီးပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာမူ ထန္းေတာAတြင္း ခပ္လွမ္းလွမ္း၌ က်န္ရစ္ၾက၏။
က်န္စစ္သားက ထန္းတဲAတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္မည္ ျပဳေသာAခါ တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္လူတစ္ဦး
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 24
ထန္းလွီးဓားႏွင့္ ျမဴAိုးမ်ားကို ခါးတြင္ခ်ိတ္ကာ တဲAတြင္းမွ ထြက္လာေလသည္။
ထုိAေတာAတြင္း ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္ ျမင္းစီးပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္း ေရာက္ရွိလာၾက၏။ ညေန
ေစာင္းၿပီမို႔ ဤထန္းေတာထဲ၌ပင္ စခန္းခ်ရန္ ဟန္ျပင္ၾကသည့္Aေလ်ာက္ Aားလံုးျမင္းေပၚမွ
ဆင္းသက္ကာ Aဆင္ေျပမည့္ ေနရာထိုင္ခင္းမ်ားကို ျပင္ဆင္ေနၾကေလသည္။
တဲAတြင္းမွ ထြက္လာသူသည္ ျမင္းစီးAုပ္စုကို ျမင္သည္ႏွင့္ ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လႈပ္သြား၏။
ထုိ႔ေနာက္ သူသည္ မဝံ့မရဲျဖင့္ ေျမေပၚ၌ ထုိင္ခ်လ်က္ A႐ိုAေသျပဳဟန္ ျပဳလိုက္ေလသည္။
က်န္စစ္သားက လက္ကာျပေတာ့မွ ေနရာမွ ျပန္ထလာ၏။ က်န္စစ္သားက Aဘယ္ေၾကာင့္
ေၾကာက္ရြံ႕သနည္းဟု ေမးျမန္းၾကည့္ေတာ့ ဘုရင့္Aမႈေတာ္ထမ္းမ်ားသည္ သူတို႔စိတ္တိုင္းက်
ထန္းရည္ Aလ်င္Aျမန္ မရရွိပါက ျမည္တြန္ေတာက္တီးလ်က္ သူ႔Aား ထု႐ိုက္ေလ့ရွိေၾကာင္း၊
သို႔ျဖစ္၍ သူသည္ ထန္းပင္ေပၚသို႔ Aလ်င္Aျမန္တက္ကာ ျမဴAိုးမ်ားကို ေျမသို႔ခ်ေပးရေၾကာင္း
ဆိုေလ၏။
က်န္စစ္သားက ဘုရင့္Aမႈေတာ္ထမ္းမ်ားမွာ ယခုကဲ့သို႔ ထန္းေတာသို႔ လာေရာက္ကာ
သူတို႔စိတ္တိုင္းက် မျဖစ္တုိင္း ထု႐ိုက္ၾကသည္မွာ Aမွန္ေလာဟု ဘုရင္မင္းျမတ္ေရွ႕၌ ထုိသူကို
ထပ္မံေမးျမန္းျပန္၏။ ထုိAခါ သူက ယခင္မင္းမႈထမ္းကို ဆိုလိုသည္မဟုတ္ပဲ ယခုစုကၠေတး
ဘုရင္လက္ထက္က မင္းမႈထမ္းမ်ားကိုသာ ဆိုလိုေၾကာင္း ပ်ာပ်ာသလဲ ရွင္းလင္း
ေျပာၾကားေလသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ က်န္စစ္သားAား မသိမသာ လွမ္းၾကည့္Aကဲခတ္ကာ
ထိုသူ၏Aဆိုကို သေဘာက်ေနေလ၏။
ယခု Aုပ္ခ်ဳပ္စိုးစံေနသည့္ မင္းျမတ္ Aေနာ္ရထာကား မည္သို႔မည္ပံု ရွိေၾကာင္း ေဝဖန္
ေျပာၾကားေစေသာAခါ ထုိသူက Aေနာ္ရထာ မည္သို႔မည္ပံု Aုပ္ခ်ဳပ္ စိုးစံေနေၾကာင္းကိုမူ
သူမသိ။ သို႔ေသာ္Aေနာ္ရထာ၏ မင္းမႈထမ္းတုိ႔မွာ ယခင္စုကၠေတး၏ မင္းမႈထမ္းမ်ားကဲ့သို႔ သူ႔ကို
႐ိုက္ႏွက္ထုေထာင္းမႈ မရွိေတာ့ေၾကာင္း ျပန္ေျပာေလသည္။ သူသည္ စုကၠေတးလက္ထက္
မင္းမႈထမ္းမ်ား၏ ဗိုလ္က်စိုးမိုး Aႏိုင္က်င့္မႈေၾကာင့္ပင္ ယခုAခါ ထန္းပင္မ်ားကို Aလ်င္Aျမန္
တက္ႏိုင္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း က်န္စစ္သားAား ရွင္းလင္းေျပာျပပါသည္။
ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ ထုိသူAား AေသAခ်ာၾကည့္လ်က္ ၿပံဳးရယ္ကာ ဆိုေလသည္။ ယခုAခါ
ဘုရင္မင္းျမတ္၏ ေက်းဇူးေၾကာင့္ Aမႈေတာ္ထမ္းမ်ား၏ ႐ိုက္ႏွက္ထုေထာင္းမႈကို မခံရ႐ံုမွ်မက
ထန္းပင္တက္ ကၽြမ္းက်င္သူတစ္ဦးပင္ ျဖစ္ေနေလရာ ဘုရင္မင္းတရားAား ေက်းဇူးတင္
ထုိက္ေပေၾကာင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ Aကယ္၍ ဘုရင္မင္းျမတ္ ဤထန္းေတာသို႔
ေရာက္ရွိလာပါကမူ မည္သို႔မည္ပံု ေက်းဇူးျပဳမည္နည္းဟု ေမးျမန္းၾကည့္၏။ ထုိသူက
မဆုိင္းမတြပင္ Aားပါးတရ ၿပံဳးရယ္ကာ ဘုရင္မင္းတရားႀကီးသည္ မည္သည့္Aခါမွ် သူ၏
ထန္းတဲကေလးသို႔ ေရာက္ရွိလာႏိုင္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုေလေတာ့၏။
မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာသည္ ထုိသူ၏ ႐ိုးသားပြင့္လင္းပံုကို သေဘာက်ကာ က်န္စစ္သားဘက္သို႔
လွည့္ၾကည့္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ထုိသူႏွင့္ ဆက္လက္ စကားေျပာဆိုျပန္၏။ ဘုရင္မင္းျမတ္ကို
ပုဂံေနျပည္ေတာ္၌ ေတြ႔ဆံုခဲ့ေသာ္ မည္သို႔မည္ပံု ေက်းဇူး တံု႔ျပန္မည္နည္းဟု ေမးခြန္း
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 25
ထုတ္ၾကည့္လွ်င္ ထုိသူက ဤတစ္ႀကိမ္တြင္လည္း ထန္းတက္Aလုပ္မွာ ေန႔စU္မျပတ္ လုပ္ရေသာ
Aလုပ္မ်ဳိးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထန္းပင္ကို ေန႔စU္နံနက္တစ္ႀကိမ္၊ ညေနတစ္ႀကိမ္ ပံုမွန္လွီးေပးရန္
လိုေပရာ သူ႔Aေနျဖင့္ ပုဂံေနျပည္ေတာ္သုိ႔ သြားေရာက္ရန္ မည္သည့္Aခါမွ် Aခြင့္သာမည္
မဟုတ္ေၾကာင္း မဆိုင္းမတြပင္ ေျဖၾကားျပန္သည္။
ေနာက္ဆံုး ဘုရင္မင္းျမတ္က သူ႔Aေနျဖင့္ ပုဂံေနျပည္ေတာ္သို႔ ေရာက္ရွိသည့္Aခါ
ထန္းတက္သမားAေၾကာင္း ေျပာၾကားေပးပါမည္။ Aမည္ကို ေျပာပါဟုဆုိလွ်င္ ငေထြ႐ူးဟု
ေခၚေၾကာင္း၊ ျမင္းမူနယ္တြင္ ငေထြ႐ူးဆိုပါက တစ္နယ္လံုးAသိပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပ၏။
Aမည္ရင္းမွာ ငေထြျဖစ္ေသာ္လည္း ထန္းရည္ေသာက္ လာၾကသူမ်ား Aႀကိဳက္ ႐ူး႐ူးေပါေပါ
ေနရာမွ ငေထြ႐ူးဟူေသာ Aမည္ရလာသည္ ဆုိပါသည္။ ထုိေနာက္ မင္းခ်င္းEည့္သည္တုိ႔ကို
Eည့္ခံရန္ ထန္းပင္ေပၚတက္ဦးမည္။ ေခတၱခဏ ေစာင့္ဆုိင္းေနၾကပါဟုဆိုကာ ထန္းပင္ေပၚသို႔
လ်င္ျမန္ျဖတ္လတ္စြာ တက္သြားေလေတာ့သည္။
ငေထြ႐ူးသည္ ထန္းပင္ထက္မွေန၍ ေAာက္သို႔ႀကိဳးျဖင့္ ျမဴAိုးမ်ားခ်ေပး၏။ တပည့္ျဖစ္သူက
ျမဴAိုးကို ျဖဳတ္ယူကာ တဲထဲရွိ စင္ထက္သို႔ တင္လိုက္၏။ ငေထြ႐ူးသည္ ထန္းပင္ေAာက္သို႔
ျပန္မဆင္းပဲ Aျခားထန္းပင္ဆီသို႔ ထန္းလက္မ်ားမွတစ္ဆင့္ ခုန္ကူးသြားေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္
ေAာက္သို႔ ျမဴAုိးကို ႀကိဳးျဖင့္ ခ်ေပးျပန္၏။ တပည့္ျဖစ္သူက လိုက္လံသိမ္းဆည္းကာ တဲဝရွိ
စင္ေပၚသို႔ တင္ျပန္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ငေထြ႐ူး၏ ထန္းပင္တစ္ပင္ၿပီးတစ္ပင္ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာစြာ
ကူးေျပာင္း တက္ေရာက္ေနပံုမွာ မ်ားစြာခ်ီးမြမ္းဖြယ္ရာ ျဖစ္သည္။ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္တို႔
ျမင္းစီးပုဂၢိဳလ္မ်ားAားလံုးလည္း ငေထြ႐ူးကို ခ်ီးမြမ္းမဆံုး ရွိၾက၏။
ငေထြ႐ူး၏ တပည့္ျဖစ္သူက ျမင္းစီးပုဂၢိဳလ္မ်ားAား ဝါးခြက္တစ္ခြက္စီ တ႐ိုတေသ
ေပးAပ္လိုက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ျမဴAိုးမ်ားAတြင္းမွလွယ္ထည့္ထားသည့္ ဝါးက်ည္ေတာက္ႀကီးျဖင့္
ထန္းရည္မ်ား လိုက္လံ ထည့္ေပးေလ၏။ ျမင္းစီးပုဂၢိဳလ္မ်ားက ထန္းရည္ကို တစ္ငံုစီခန္႔
ျမည္းစြက္ၾကည့္ၾကသည္။ ထန္းရည္၏ Aရသာမွာ Aလြန္ပင္ ေကာင္းလွသည္။
က်န္စစ္သားကေတာ့ မင္းျမတ္ Aေနာ္ရထာAား တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ AေျခAေနကို
Aကဲခတ္လိုက္သည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္က Aသာတၾကည္ ၿပံဳးျပလ်က္ ထန္းရည္တစ္ငံု
ေသာက္ၾကည့္သည္။ Aမွန္ပင္ ေကာင္းမြန္ေသာ ထန္းရည္ျဖစ္ၿပီး Aနံ႔Aသက္မွာလည္း
သင္းပ်ံ႕ေန၏။
မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာတို႔ ထန္းရည္ သံုးေဆာင္ေနၾကစU္၌ပင္ ငေထြ႐ူးသည္ ထန္းပင္ထက္မွ
ေဇာက္ထိုး AေနAထားျဖင့္ ေလွ်ာဆင္းလာ၏။ ထန္းတဲေရွ႕တြင္ ထိုင္ေနၾကသူ
ျမင္းစီးပုဂၢိဳလ္တစ္စုမွာ ငေထြ႐ူး၏ ထူးျခားေသာ AျပဳAမူေၾကာင့္ Aံ့Aားသင့္သြားၾကေလသည္။
ထုိ႔ေနာက္ သူ႔ကိုဝိုင္း၍ ခ်ီးမြမ္းစကား ဆုိၾကေလ၏။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ငေထြ႐ူးသည္
Aစထန္းပင္မွ တက္သြားေသာ္လည္း ထန္းေတာ တစ္ပတ္လည္ၿပီး Aဆံုးထန္းပင္မွ
ျပန္ဆင္းလာေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 26
ငေထြ႐ူး ထန္းတဲေရွ႕သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေသာAခါ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာက ငေထြ႐ူး၏
တုတ္ခိုင္မာေက်ာသည့္ လက္ေမာင္းကို စမ္းသပ္ၾကည့္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ခါးတြင္
ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ထန္းလွီးဓားကိုလည္း ကိုင္တြယ္ၾကည့္သည္။ ဓားက ထက္လွပါဘိ။ ငေထြး႐ူးက
ျမင္းစီးပုဂၢိဳလ္မ်ား Aားလုံးကို လက္Aုပ္ခ်ီ A႐ိုAေသျပဳကာ Aဆင္ေျပမႈရွိမရွိ ေမးျမန္း၏။
က်န္စစ္သားက Aဆင္ေျပပါေၾကာင္း၊ ဤညတြင္ ထန္းတဲ၌သာ Aားလံုးတည္းခိုၾကရမည္
ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုေလသည္။ ငေထြ႐ူးသည္ က်န္စစ္သား၏ စကားကိုၾကားသည္ႏွင့္
ထမင္းခ်က္ရန္ ေဈးထဲသို႔ ဆန္သြားဝယ္မည္ဆုိ၏။ က်န္စစ္သားက လက္ကာျပလ်က္ စားနပ္ရိကၡာ
Aစံုပါေၾကာင္း ေျပာဆိုမွ ငေထြ႐ူးေနရာတြင္ ျပန္ထုိင္၏။
ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ ငေထြ႐ူးကိုၾကည့္ကာ Aဘယ္ေၾကာင့္ ထန္းရည္Aိုး Aေျမာက္Aျမားကို
Aပင္ထက္မွ ခ်ရသနည္းဟု ေမး၏။ ငေထြ႐ူးက ထန္းရည္မ်ားကို ညဘက္တြင္ ထန္းလ်က္
ခ်က္ရေၾကာင္း၊ နံနက္တြင္ ျမစ္တစ္ဘက္ကမ္း ျမင္းမူရြာမွ လာေရာက္ဝယ္ယူကာ ေဈးAတြင္း၌
ျပန္လည္ေရာင္းခ်ၾကေၾကာင္း၊ ဤထန္းေတာမွ ထြက္ေသာထန္းလ်က္မွာ နာမည္ႀကီးၿပီး ပုဂံ
မင္းေနျပည္ေတာ္သို႔ပင္ ေဖာက္ကား ေရာင္းဝယ္ၾကေၾကာင္း ရွင္းျပ၏။ ငေထြ႐ူးAဖို႔ ယခု
လာေရာက္ၾကသူ မင္းခ်င္းမ်ားမွာ ယခင္ မင္းမႈထမ္းမ်ားကဲ့သို႔ ေသာက္စားမူးယစ္
ရမ္းကားၾကသူမ်ား မဟုတ္သျဖင့္ ညဘက္တြင္ Eည့္ဝတ္ေက်ပြန္စြာ Eည့္ခံေလသည္။
မင္းခ်င္းမ်ားသည္ ျမင္းေပၚ၌ တင္ေဆာင္လာသည့္ ဆန္ႏွင့္ငါးေျခာက္ကို ထန္းတဲAတြင္း၌ပင္
ခ်က္ျပဳတ္ၾက၏။
ညစာစားၿပီးေသာAခါ ငေထြ႐ူးက မင္းခ်င္းမ်ားAား ထန္းလ်က္၊ ေရေႏြးၾကမ္းတို႔ျဖင့္
Eည့္ခံျပန္သည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္ကေတာ့ ထန္းလက္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ ဖား႐ုပ္ကေလးမ်ား၊
ျခင္းေတာင္းကေလးမ်ား၊ မိေခ်ာင္း႐ုပ္ကေလးမ်ားကို စိတ္ဝင္တစား ၾကည့္႐ႈေန၏။ ငေထြ႐ူးသည္
ဘုရင္မင္းျမတ္Aား မင္းခ်င္းတို႔၏ ေခါင္းေဆာင္ ျမင္းသည္ေတာ္ႀကီး ဟူ၍ပင္ စိတ္ထဲ၌
ထင္မွတ္ကာ ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္စြာပင္ ဆက္ဆံေျပာဆိုေလသည္။ ဤသည္ကိုပင္ ဘုရင္မင္းျမတ္က
ပိုမိုသေဘာက်ေနေပ၏။ သူသည္ ထန္းလက္ျဖင့္ ဆင္႐ုပ္တစ္႐ုပ္ကို ကၽြမ္းက်င္ႏိုင္နင္းစြာ
ယက္လုပ္ျပလိုက္၏။ ဘုရင္မင္းျမတ္က ဤA႐ုပ္ကေလးကို ေနျပည္ေတာ္၌ က်န္ရစ္သူ
သားေတာ္ေမာင္Aတြက္ ေပးလိုက္ရန္ ေတာင္းခံသည္။
နံနက္ေစာေစာ Aိပ္ယာထ၍ ထန္းေတာAတြင္းမွ ဆက္လက္ ခရီးထြက္ခြာၾကရန္
ျပင္ဆင္ေလသည္။ ထုိAခါ ဘုရင္မင္းျမတ္က သူ၏မင္းမႈထမ္းတစ္ဦးAား Eည့္ဝတ္ေက်ပြန္ေသာ
ငေထြ႐ူးAတြက္ ထိုက္တန္သည့္ ဆုလာဘ္ကိုခ်ီးျမႇင့္ရန္ မိန္႔ၾကားလိုက္၏။ ငေထြ႐ူးမွာမူ
မင္းခ်င္းတစ္ဦး ေပးAပ္သည့္ နဝရတ္လက္စြပ္ကို ကိုင္လ်က္ နားမလည္ဟန္ျဖင့္ ေငးေမာ
က်န္ရစ္ေလေတာ့၏။ က်န္စစ္သားတို႔Aဖြဲ႔ ဗန္႔က်ီနယ္ဘက္သို႔ ဆက္လက္ထြက္ခြာသြားၾကေလၿပီ။
*****
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 27
ငလုံးုံးလက္ဖ္ဖယ ္
ငေထြး႐ူးသည္ မင္းခ်င္းမ်ားထန္းေတာမွ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားၿပီးေနာက္ ျမင္းစီးပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး
ေပးAပ္ခဲ့သည့္ နဝရတ္လက္စြပ္ကေလးကို ေငးေမာၾကည့္႐ႈေနမိ၏။ ဤနဝရတ္လက္စြပ္ကား
AဖိုးAနဂၣ ထိုက္တန္ေပလိမ့္မည္။ မိမိကဲ့သို႔ေသာ ထန္းတက္သမားတစ္ဦးႏွင့္ လားလားမွ်မထုိက္။
မင္းခ်င္းတစ္ဦးသည္ မိမိAား Aဘယ္သို႔ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဤနဝရတ္လက္စပြ ္ကို
ေပးAပ္ျခင္းပါနည္း။ မိမိကိုယ္တိုင္ Aေျဖရွာ၍မရ။ ျဖစ္ႏိုင္စရာဟူ၍ သူတုိ႔Aား မိမိက
Eည့္ဝတ္ေက်ပြန္စြာ Eည့္ခံခဲ့သည့္ Aေၾကာင္းသာ ရွိသည္။ ယခင္စုကၠေတးဘုရင္
လက္ထက္ကလည္း မိမိAေနျဖင့္ မင္းမႈထမ္း ျမင္းသည္ေတာ္မ်ားAေပၚ ဤကဲ့သို႔ပင္
Eည့္ဝတ္ေက်ပြန္စြာ Eည့္ခံခဲ့သည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
ငေထြ႐ူးသည္ ထန္းေခါက္ဖာAတြင္း၌ နဝရတ္လက္စြပ္ကို တ႐ိုတေသ သိမ္းဆည္းလိုက္ကာ
ထံုးစံAတိုင္း ထန္းပင္ျမင့္ေပၚသို႔ တက္သြားလိုက္၏။ ေနျမင့္လွၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း တပည့္ျဖစ္သူက
ေရာက္မလာေသး။ ငေထြ႐ူးသည္ သူ၏တပည့္Aား ေစာင့္ဆိုင္းေန၍ မျဖစ္။ ထန္းတက္Aလုပ္က
Aခ်ိန္မွန္ဖို႔ လိုသလို လံု႔လဝီရိယရွိဖို႔လည္း လိုသည္။ ထန္းႏို႔မ်ားကို နံနက္ ေနထန္းတဖ်ား
မေရာက္မီ Aၿပီးလွီးျဖတ္ႏိုင္မွ ထန္းရည္ေကာင္းရသည္။ သို႔မဟုတ္ပါက ထန္းရည္Aရသာ
ေျပာင္းသြားႏိုင္သည္။ Aထူးသျဖင့္ Aခ်U္ဓာတ္ Aနည္းငယ္ ေပါက္သြားႏိုင္ေပသည္။
ငေထြ႐ူးသည္ ယင္းသို႔ နိစၥဓူဝ ထန္းပင္တက္ရင္းျဖင့္ပင္ တစ္လတာAခ်ိန္ ကုန္သြားသည္။
မင္းခ်င္းတို႔ ထန္းေတာမွ ထြက္ခြာသြားၾကၿပီးေနာက္ တစ္လတိတိျပည့္ေသာေန႔၌ ေနျပည္ေတာ္မွ
စာခၽြန္ေတာ္ ေရာက္ရွိလာ၏။ ယခင္လာေရာက္ခဲ့ဖူးသည့္ ျမင္းစီးပုဂၢိဳလ္မ်ားထဲမွ တစ္ဦးက
ထန္းတဲသို႔ လာေရာက္ ပို႔ေပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ စာခၽြန္ေတာ္တြင္ ဘုရင္ Aေနာ္ရထာ
မင္းျမတ္ Aမိန္႔ေတာ္Aရ ငေထြ႐ူးAား ေနျပည္ေတာ္သုိ႔ လာေရာက္ Aမႈေတာ္ထမ္းရန္
ဆင့္ေခၚထားေလသည္။ ငေထြ႐ူးသည္ နားမလည္ဟန္ျဖင့္ စာခၽြန္လာပို႔သူ ျမင္းစီးပုဂၢိဳလ္Aား
Aက်ဳိးAေၾကာင္း ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားၾကည့္၏။ သည္ေတာ့ သူ႔Aဖို႔ ပိုမိုAံ့ၾသရျပန္ေလသည္။
လြန္ခ့သဲ ည့္လက သူ၏ထန္းတဲတြင္ တစ္ညU့္တာ လာေရာက္ တည္းခိုသြားသူမ်ားထဲ၌
Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္ ကိုယ္တိုင္ပါဝင္ခဲ့သည္တဲ့။ Aသက္ေလးဆယ္ခန္႔Aရြယ္ ႏႈတ္ခမ္းေမြးစစႏွင့္
ငေထြ႐ူးထံမွ ထန္းလက္ဆင္႐ုပ္ကေလး ေတာင္းယူသြားသူပုဂၢိဳလ္မွာ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္ပင္
ျဖစ္သည္တဲ့။ ငေထြ႐ူး ဤသို႔ၾကားသိရေတာ့ ေက်ာခ်မ္းသြားမိသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္သည္
Aဘယ္ေၾကာင့္ သူ၏ ထန္းတဲAတြင္းသို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ရပါသနည္း။ ထုိ႔ေနာက္ ျမင္းစီးပုဂၢိဳလ္
မင္းမူထမ္းက ဆက္လက္ဆိုျပန္၏။ နဝရတ္လက္စြပ္ကို ေပးAပ္ေစသည္မွာလည္း ယင္း
Aေနာ္ရထာ မင္းျမတ္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။
ငေထြ႐ူးAေနျဖင့္ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္ ကဲ့သို႔ေသာ ေရေျမ့သနင္း ျပည့္ရွင္မင္းသည္ မိမိ၏
ထန္းေတာထဲသို႔ မည္သည့္Aခါမွ် ေရာက္ရွိလာလိမ့္မည္ မဟုတ္ဟု ထင္ျမင္ခဲ့မိသည္။ ယခုမူ
သူ၏Aထင္ကား တက္တက္စင္ မွားယြင္းေနေပၿပီ။ ငေထြ႐ူးAေနျဖင့္ ယံုၾကည္ရန္
ခဲယU္းလွေသာ္လည္း နဝရတ္လက္စြပ္က သက္ေသခံေနေပသည္။ ျမင္းစီးပုဂၢိဳလ္၏ AဆိုAရ
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 28
Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္သည္ ႐ိုးသားပြင့္လင္း၍ Eည့္ဝတ္ေက်ပြန္တတ္သူ၊ ထန္းပင္တက္ရာ၌
လြန္စြာကၽြမ္းက်င္သူ ငေထြ႐ူးAေပၚ Aထူးႏွစ္ၿခိဳက္ သေဘာက်သြားကာ ယခုကဲ့သို႔
ေနျပည္ေတာ္သုိ႔ ဆင့္ေခၚျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆုိ၏။
ငေထြ႐ူးက မည္သည့္ေနရက္တြင္ ပုဂံေနျပည္ေတာ္၌ စတင္Aမႈထမ္းရြက္ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း
ျမင္းစီးပုဂၢိဳလ္Aား ေမးျမန္းၾကည့္ေသာAခါ Aျမန္ဆံုး လာေရာက္Aမႈေတာ္ ထမ္းရြက္ရမည္
ျဖစ္ေၾကာင္း ဘုရင္မင္းျမတ္က Aမိန္႔ေတာ္ ခ်မွတ္လိုက္သည္ဆုိ၏။ ငေထြ႐ူးသည္
မိမိငယ္စU္ကပင္ ေနထိုင္ခဲ့ေသာ ဤထန္းေတာႀကီးAား စြန္႔ခြာမသြားလိုေပ။ ထန္းေတာတြင္
ေန႔စU္ ထန္းတက္ Aလုပ္လုပ္ရသည္ကိုပင္ ဝမ္းေျမာက္ဂုဏ္ယူေနမိသူ ျဖစ္၏။ သူသည္
ထန္းတဲသို႔ လာသမွ်သူမ်ားAား ထန္းရည္ျဖင့္ Eည့္ခံတတ္သလို ညဘက္တြင္လည္း ထန္းလ်က္
ခ်က္လုပ္လ်က္ ပုဂံ မင္းေနျပည္ေတာ္သို႔ ပို႔ေပးေနသူျဖစ္၏။ သူမရွိပါက မည္သူသည္
ဤလုပ္ငန္းတာဝန္ကို ဆက္လက္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါAံ့နည္း။ သို႔ေသာ္ မင္းမိန္႔ဟူသည္
ျငင္းဆန္ရေကာင္းေသာ Aရာမဟုတ္။
မၾကာမီ ထန္းတဲဆီသို႔ ငေထြ႐ူး၏တပည့္ ေရာက္ရွိလာသည္။ ငေထြ႐ူးက တပည့္ျဖစ္သူAား
မင္းခ်င္းေရွ႕၌ပင္ Aက်ဳိးAေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္၏။ တပည့္ျဖစ္သူမွာ သူႏွင့္ႏွစ္Aေတာ္ၾကာ
Aတူတြဲဖက္ Aလုပ္လုပ္ခဲ့သူ ျဖစ္ေလရာ ငေထြ႐ူးAား ထန္းေတာႀကီးႏွင့္ ထန္းခ်က္လုပ္ငန္းကို
စြန္႔ခြာ၍ ေနျပည္ေတာ္သို႔ လိုက္မသြားေစလိုေပ။ သို႔ေသာ္ မင္းမိန္႔Aာဏာကို မလြန္ဆန္ႏိုင္သည့္
Aေလ်ာက္ ေနာက္တစ္ေန႔၌ပင္ ငေထြ႐ူး ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္သို႔ လိုက္ပါသြားရေလေတာ့သည္။
ထိုေန႔နံနက္က ငေထြ႐ူးသည္ တပည့္ျဖစ္သူAား လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားကို တာဝန္လစ္ဟင္းမႈ
မရွိေစရန္Aတြက္ မွာၾကား၏။ ထုိ႔ေနာက္ သူ႔တဲသို႔ လာသမွ်Eည့္သည္မ်ားကို Eည့္ဝတ္ေက်ပြန္စြာ
Eည့္ခံရန္ကိုလည္း မွာၾကားခဲ့သည္။
ငေထြး႐ူး ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ေတာ့ က်န္စစ္သား၏ စံAိမ္ေတာ္၌ Aတူတကြ ေနထိုင္ရသည္။
က်န္စစ္သားက သူ႔ကို ဓားခုတ္၊ လွံထိုးကAစ ေယာက်္ားတို႔ တတ္Aပ္ေသာ Aတတ္ပညာ
ဟူသမွ်ကို ေသခ်ာက်နစြာ သင္ၾကားေပး၏။ နဂိုမူလကပင္ ထန္းတက္ကၽြမ္းက်င္သူ ျဖစ္ေလရာ
ငေထြ႐ူးAဖို႔ လAနည္းငယ္Aတြင္း သိုင္းပညာAစြမ္း၊ ဂၽြမ္းဘားပညာ Aစမြ ္းႏွင့္
ျမင္းစီးAတတ္တို႔၌ သူမတူေAာင္ ကၽြမ္းက်င္ တတ္ေျမာက္ေလသည္။ Aေနာ္ရထာ
မင္းျမတ္မွာလည္း ငေထြ႐ူး၏ ဖ်တ္လတ္ သြက္လက္ေသာ ဟန္AမူAရာတို႔ကို ၾကည့္၍
ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ေနမိ၏။
မၾကာမီ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာ Aနီးဝန္းက်င္သို႔ ျမင္းစီးထြက္ခြာရာတြင္ က်န္စစ္သားႏွင့္Aတူ
ငေထြ႐ူးလည္း လိုက္ပါရေလသည္။ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာသည္ တစ္ႀကိမ္တြင္ ပုပၸားAရပ္သို႔
ထြက္ခြာေလ၏။ ထံုးစံAတိုင္း ျမင္းစီးAမႈထမ္းမ်ား လိုက္ပါၾကရေလရာ က်န္စစ္သားႏွင့္
ငေထြ႐ူးတို႔လည္း ပါဝင္ၾက၏။ ပုပၸားသည္ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္မွဆိုလွ်င္ (၁၆)တိုင္မွ်သာ
ကြာေဝးေပရာ မ်ားစြာ Aလွမ္းကြာလွသည္ေတာ့ မဟုတ္ေပ။ ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္ ျမင္းစီး
Aမႈထမ္းမ်ားသည္ နံနက္ A႐ုဏ္တက္တြင္ ပုဂံေနျပည္ေတာ္မွ ထြက္ခြာခဲ့ၾက၏။
သည္တစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ ျမင္းစီးAမႈထမ္း ငါးဦးမွ်သာ လိုက္ပါေလသည္။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 29
ပုဂံေနျပည္ေတာ္မွ ထြက္ခြာသည္ႏွင့္ ေတာင္ကုန္း ေတာင္တန္းကေလးမ်ားကို ျဖတ္သန္း
သြားၾကရ၏။ လမ္းမွာမ်ားစြာ က်ယ္လွသည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ျမင္းစီးမင္းခ်င္းတို႔Aတြက္မူ
Aဆင္ေျပ၍ ခရီးတြင္လွေပသည္။ လမ္းခရီးတြင္ ခရီးသြားAခ်ဳိ႕ကို မၾကာခဏ ဆိုသကဲ့သို႔
ေတြ႔ရွိရတတ္၏။ ခရီးသြားမ်ားမွာ ပုပၸားသို႔ ဘုရားဖူးသြားေရာက္ၾကသူမ်ား၊ ပုပၸားမွ ေဆးဘက္ဝင္
ႏြယ္ျမက္သစ္ပင္မ်ား ရွာေဖြကာ ျပန္လာၾကသူမ်ား စသည္ျဖင့္ ျဖစ္ၾကေလသည္။
သူတို႔Aားလံုးသည္ ျမင္းစီးမင္းခ်င္းတို႔ကို ေတြ႔ရွိရေသာAခါ လမ္းေဘးသို႔ ဆင္းကာ
ဦးခိုက္A႐ိုAေသ ျပဳၾက၏။
ပုဂံေနျပည္ေတာ္မွAထြက္ ခရီးဆယ္တိုင္ခန္႔Aေရာက္တြင္ Aရိပ္ေကာင္းေသာ ေညာင္ပင္ႀကီး
တစ္ပင္ေAာက္၌ ေခတၱ စခန္းခ်နားခိုၾကသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ က်န္စစ္သား၊ ငေထြ႐ူးႏွင့္
က်န္မင္းခ်င္းႏွစ္ဦးတို႔ နည္းတူ ငွက္ေပ်ာ္ဖက္ျဖင့္ ထုပ္ထားေသာ စားၿမိန္ထုပ္ကိုသာ
စားေသာက္ေလသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္Aဖို႔ ဤသို႔ သာမန္Aသည္သား Aသြင္ျဖင့္
ခရီးလွည့္လည္ရျခင္းကို Aလြန္ႏွစ္ၿခိဳက္ သေဘာက်ေနပံု ရေလသည္။ ယခုAခါ
က်န္စစ္သားသည္ ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္ Aလြန္ရင္းႏွီး ကၽြမ္းဝင္လ်က္ ရွိေနၿပီျဖစ္ၿပီး
Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္ ကိုယ္တုိင္ကလည္း AားကိုးAားထား ျပဳရသည့္ မင္းမႈထမ္းတစ္ဦး
ျဖစ္ေနေလၿပီ။
တေထာင့္တနား နားခိုးၾကၿပီးေနာက္ ခရီးဆက္ၾကျပန္ရာ လမ္းခုလတ္ ရြာငယ္ထိပ္တစ္ေနရာတြင္
လူရြယ္တစ္ဦးကို ရြာသူရြာသားမ်ားက ဝိုင္းဝန္း႐ိုက္ႏွက္ေနၾကသည္ကို ေတြ႔ၾကရ၏။ လူရြယ္သည္
သူ႔ကို ရန္မူေနသူမ်ားAား ကိုယ္စြမ္းရွိသေလာက္ ခုခံေန၏။ သူ႔တြင္ ေခၽြးသံမ်ားျဖင့္
ရႊဲရႊဲစိုေန႐ံုမွ်မက နဖူးတြင္လည္း ေသြးမ်ား ယိုစီးလ်က္ရွိေလသည္။ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္သည္
ဤျမင္ကြင္းAား ေတ႔ြရိွရေသာAခါ Aလြန္Aံ့Aားသင့္ကာ တုန္လႈပ္ေၾကာက္ရံြ႕သာြ း၏။
လူAုပ္ႀကီးမွာ ျမင္းစီးမင္းခ်င္းမ်ားကို ျမင္သည္ႏွင့္ ရပ္တံ့သြားၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ မင္းခ်င္းတို႔Aား
လက္Aုပ္ခ်ီ A႐ိုAေသ ျပဳလိုက္၏။
က်န္စစ္သားက Aားလုံးကို ေမာင္းထုတ္လိုက္ေပရာ လူAုပ္ႀကီးမွာ ေၾကာက္ရံြ႕စာြ ျဖင့္ ရြာထဲသို႔
ျပန္ဝင္သြားၾကေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ က်န္စစ္သားသည္ ျမင္းထက္မွဆင္းကာ လူရြယ္ဆီသို႔
ေလွ်ာက္သြားလိုက္၏။ ဘုရင္မင္းျမတ္သည္လည္း က်န္စစ္သားေနာက္မွ ကပ္လ်က္
လိုက္ပါလာသည္။ လူရြယ္မွာ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္လ်က္ ရွိသည့္Aေလ်ာက္ မ်က္စိမွိတ္ကာ
သစ္ပင္ေျခရင္း၌ မွိန္းေနေလ၏။ ဘုရင္မင္းျမတ္က က်န္စစ္သားႏွင့္ ျမင္းစီးမင္းခ်င္းတစ္ဦးAား
ရြာထဲသို႔ သြားေရာက္ကာ ရြာသူႀကီးကို သူ၏ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္သို႔ ေခၚေဆာင္လာရန္ မိန္႔ဆို၏။
ငေထြ႐ူးႏွင့္ က်န္ျမင္းစီးမင္းခ်င္းတစ္ဦးကိုမူ Aနီးဝန္းက်င္၌ သင့္ေလ်ာ္ေသာ ေဆးပင္ေဆးျမစ္
ရွာေဖြယူလာရန္ Aမိန္႔ေပးလိုက္၏။
က်န္စစ္သားက မိမိတစ္ဦးတည္း ရြာထဲသို႔သြားေရာက္မည္ျဖစ္ၿပီး မင္းခ်င္းတစ္ဦးကို ဘုရင္မင္းျမတ္
Aပါးေတာ္တြင္ Aေစာင့္Aေန ထားေနရစ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထား ေျပာဆိုေသာAခါ
ဘုရင္မင္းျမတ္က လက္မခံေပ။ သို႔ျဖင့္ ရြာထဲသို႔ ျမင္းကို ဒုန္းစိုင္းစီးကာ ထြက္ခြာ
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 30
သြားေလေတာ့သည္။ ငေထြ႐ူးႏွင့္ ျမင္းစီးမင္းခ်င္းတစ္ဦးမွာလည္း ေဆးပင္ေဆးျမစ္ ရွာေဖြရန္
ထြက္ခြာသြား၏။ ယခုAခါ လူရြယ္၏Aနီးတြင္ ဘုရင္မင္းျမတ္သာ က်န္ရွိေလေတာ့သည္။
ဘုရင္မင္းျမတ္က လူရြယ္Aနီး၌ ထုိင္ခ်လိုက္ကာ နဖူးမွေသြးထြက္ေနေသာ ဒဏ္ရာကို ၾကည့္၏။
လူရြယ္က ဘုရင္မင္းျမတ္ မိမိAနားသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ ျမင္းသည္ေတာ္ Aမႈထမ္းတစ္ဦးဟု
ထင္မွတ္ကာ A႐ိုAေသ ျပဳလိုက္ေလသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္က လူရြယ္Aား ဒဏ္ရာႏွင့္မို႔
လက္ဝါးကာျပ၏။
ဒဏ္ရာမွ ေသြးမ်ား ယိုစီးက်ေနေသာ္လည္း လူရြယ္က သတိေကာင္းသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္
ေမးသမွ်ကို ဂ႐ုတစိုက္ ေျဖၾကားႏိုင္သည္။ ရြာသူရြာသားမ်ားက သူ႔ကို Aဘယ္ေၾကာင့္
ဝိုင္း႐ိုက္ၾကေၾကာင္း ေမးျမန္းေသာAခါ သူက ရြာသူရြာသားမ်ား ယဇ္ပူေဇာ္ရန္ သူ႔ႏြားမ်ား
လာဆြဲယူသျဖင့္ မယူရန္ ေျပာဆိုရာမွ စကားမ်ား ရန္ျဖစ္ၾကေၾကာင္း ေျပာျပ၏။ မင္းျမတ္
Aေနာ္ရထာသည္ ယဇ္ပူေဇာ္သည္ဟု ၾကားသိရေသာAခါ မ်ားစြာ တုန္လႈပ္Aံ့ၾသသြားေလသည္။
မိမိသည္ ျပည္သူAေပါင္းတို႔Aား လြတ္လပ္စြာ ကိုးကိုယ္ယုံၾကည္ခြင့္ ျပဳထားခ့၏ဲ ။ သို႔ေသာ္
ယင္းသုိ႔ေသာ ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္မႈမ်ားထဲတြင္ ႏြားကို ယဇ္ပူေဇာ္ေသာ မိစာၦဒိဌိ Aေလ့Aထမ်ဳိး
မပါဝင္ေပ။
လူရြယ္သည္ သစ္ပင္ရင္း၌ ေခါင္းတင္ကာမီ၍ ထိုင္ေနေပရာ ဘုရင္မင္းျမတ္က သူ၏
ျမင္းေက်ာေပၚမွ ေရဗူးကိုယူ၍ ေရတိုက္ေလ၏။ လူရြယ္သည္ ေရကို Aားပါးတရ
ေသာက္ၿပီးသြားသည္ႏွင့္ လန္းလန္းဆန္းဆန္း ျဖစ္သြားသည္။ သို႔ျဖင့္ ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္
လူေကာင္း ပကတိနီးပါး စကားေျပာဆိုလာႏိုင္ေလသည္။ လူရြယ္က သူတို႔ပုပၸားေဒသ၌
မဟာဂီရိနတ္ကို ကိုးကြယ္ၾကပံု၊ မိုးေခါင္သည့္Aခါ မိုးနတ္ကိုပ,သၾကပံု၊ ယဇ္ပူေဇာ္ၾကပံုမ်ားကို
ေျပာၾကားျပေလ၏။ ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ လူရြယ္ထံမွ စကားကို ၾကားရေသာAခါ Aလြန္Aမင္း
Aံ့ၾသသြားပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ လူရြယ္က ဤေနရာမွ မေဝးလွေသာ ေျမျပန္႔လြန္ျပင္၌
မန္က်ီးပင္ႀကီး တစ္ပင္ရွိၿပီး ၎မန္က်ီးပင္ႀကီး၏ ေAာက္တြင္ တဲကေလးတစ္လံုး ရွိေပရာ
ယင္းတဲကေလးမွာ သူ၏တဲျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပ၏။ ဘုရင္မင္းျမတ္က တဲကေလးဆီသို႔
သြားလိုသေလာဟု ေမးလွ်င္ လူရြယ္က ေခါင္းၿငိမ့္ျပ၏။ သို႔ျဖင့္ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာသည္
လူရြယ္Aား ပခံုးျဖင့္ထမ္းကာ ျမင္းေက်ာထက္သို႔ တင္လိုက္ေလသည္။ လူရြယ္ၫႊန္ျပရာဘက္သို႔
ၾကည့္လိုက္ေသာAခါ Aမွန္ပင္ မန္က်ီးပင္ႀကီးႏွင့္ တဲကေလးကို မႈန္ပ်ပ် ျမင္ေနရ၏။
Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္သည္ ျမင္းကို တဲကေလးဆီသို႔ ဆြဲသြားရာ ျမင္းေပၚမွ လူရြယ္မွာလည္း
ဝမ္းလ်ားေမွာက္လ်က္ AေနAထားျဖင့္ လိုက္ပါလာေလသည္။ မၾကာမီ တဲကေလး Aနီးသို႔
ေရာက္ရွိလာ၏။ တဲကေလး ဝန္းက်င္တြင္ စိမ္းလန္းစိုေျပလ်က္ ရွိေသာ သီးပင္ စားပင္မ်ား
ေပါက္ေရာက္ေနသည္ကို ေတြ႔ရွိရသည္။ ငွက္ေပ်ာပင္၊ သေဘၤာပင္ကဲ့သို႔ Aပင္လတ္မ်ား
ပါသကဲ့သို႔ ပဲပင္၊ မံုညင္းပင္၊ ေျပာင္းပင္စသည့္ Aပင္ငယ္မ်ားကိုလည္း ေတြ႔ရွိရ၏။ စိုက္ခင္းဆီသို႔
Aေဝးတစ္ေနရာမွ ေျမာင္းကေလး တစ္ေျမာင္းတူးၿပီး ေရသြင္းထားသည္ကိုလည္း ေတြ႔ရွိရသည္။
ေျမာင္းကေလးကုိ ဝါးတံတားေလး ထိုးထားေလရာ တံတားတစ္ဘက္သို႔ ေက်ာ္လုိက္သည္ႏွင့္
ယာတဲကေလးသို႔ ေရာက္ရွိေလေတာ့၏။ လူရြယ္သည္ ျမင္းထက္မွ ဆင္းၿပီး ဒယိမ္းဒယုိင္ျဖင့္
တဲေပၚသို႔ တက္သြားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ က်ပ္ခိုးစင္ ေပၚတြင္တင္ထားသည့္ ပိတ္ခ်င္းျမစ္ေျခာက္ကို
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 31
ယူကာ ေက်ာက္ျပင္ထက္၌ ေရထည့္၍ ေသြးသည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူ၏နဖူးထက္မွ ဒဏ္ရာကို
လိမ္းက်ံလိုက္သည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္က ကူညီလုပ္ေဆာင္ေပးမည္ ျပဳေသာ္လည္း သူကလက္မခံ။
ကြမ္းတစ္ရာညက္ခန္႔Aၾကာ၌ပင္ နဖူးမွ ေသြး လံုးဝတိတ္သြား၏။ လူရြယ္သည္ ေသြးထားေသာ
ပိတ္ခ်င္းျမစ္ကို ေရျဖင့္ ေဖ်ာ္ကာ ေသာက္ခ်လိုက္ျပန္သည္။ သို႔ျဖင့္ Aမွန္ပင္ Aံ့ၾသဘြယ္
ေကာင္းေလာက္ေAာင္ ထူထူေထာင္ေထာင္ ျပန္ျဖစ္သြား၏။
လူရြယ္က သူ၏ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းကို ဘုရင္မင္းျမတ္Aား ရဲမက္တစ္ဦးAမွတ္ျဖင့္ တရင္းတႏွီး
ေျပာျပေလသည္။ သူ၏Aမည္ကား ငလံုးျဖစ္၏။ ရပ္ထဲရြာထဲတြင္ ငလံုးႏွစ္ေယာက္ရွိ၍
တစ္ေၾကာင္း၊ သူ၏ဘယ္ဘက္လက္မွာ လိမ္ဖယ္ဖယ္ ျဖစ္ေန၍ တစ္ေၾကာင္း သူ႔ကို
ငလံုးလက္ဖယ္ဟု ေခၚေဝၚၾက၏။ ငလံုး၏ဇာတိမွာ ပုပၸားေတာင္ေျခရွိ ရြာကေလးတစ္ရြာ
ျဖစ္ေလသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ Aႏုရာဓရြာစား မင္းသားဘဝက ဤပုပၸားေတာင္ေျခသို႔
လာေရာက္ခိုလႈံကာ လက္နက္လူသူ စုေဆာင္းခဲ့ရဖူးသည္။ ပုပၸားကို ေျခကုပ္ယူကာ ေနာင္ေတာ္
စုကၠေတးဘုရင္ကို တြန္းလွန္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ရသည္မွာ ငါးႏွစ္နီးပါး Aခ်ိန္ၾကာျမင့္ခဲ့သည္။
ဘုရင္မင္းျမတ္က ငလံုးAား Aေနာ္ရထာဟူေသာ Aမည္ကို ၾကားဖူးပါသေလာဟု
ေမးျမန္းေသာAခါ ငလံုးက Aေနာ္ရထာမွာ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္မွ ျပည့္ရွင္မင္းပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊
ထိုမင္း မင္းသားဘဝ ပုပၸားၿမိဳ႕သို႔ လာေရာက္ခိုလႈံခဲ့စU္က ငလံုး၏Aစ္ကိုျဖစ္သူ ငဖံုးမွာ
ထုိမင္းသား၏ ဘက္ေတာ္သား ေနာက္လိုက္တစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပ၏။ ငလံုးသည္
ရပ္သူရြာသူမ်ား မိုးေခါင္၍ စပါးမွAစ၊ ေကာက္ပင္သီးႏွံပင္မ်ား စိုက္ပ်ဳိး၍ မရသျဖင့္ မိုးနတ္ကို
ပူေဇာ္ၾကမည္ ျပဳေသာAခါ Aမ်ားႏွင့္ ဆန္႔က်င္ခဲ့သူ ျဖစ္ေလသည္။ သူက ေတာင္ေျခရွိ
ေတာင္က်ေခ်ာင္းေရကို ေရေျမာင္းငယ္ တူး၍ သြယ္ယူကာ ယာခင္းကို ေရသြင္း စိုက္ပ်ဳိး၏။
သည္ေတာ့သီးႏွံမ်ား ျဖစ္ထြန္း ေAာင္ျမင္သည္။
သို႔ေသာ္ ရြာသူရြာသားမ်ားမွာမူ မိုးနတ္ကိုသာ AားကိုးAားထား ျပဳေနၾကသည့္Aေလ်ာက္
ငလံုး၏ AျပဳAမူကို မေထာက္ခံၾကေပ။ ငလံုးမွာ ထူးျခားေသာ စြမ္းရည္တစ္ရပ္ ရွိေသးသည္။
ယင္းမွာ ထြန္တံုးသံုးဆယ္ကို ႏြားAရွU္းသံုးဆယ္ျဖင့္ တစ္ၿပိဳက္နက္ ထြန္ယက္ႏိုင္စြမ္း ရွိျခင္းပင္
ျဖစ္သည္ဆုိ၏။ ဘုရင္မင္းျမတ္က ပထမေတာ့ ငလံုး၏Aေျပာကို မယံုၾကည္။ ငလံုးက
ဘုရင္မင္းျမတ္၏ လက္ကိုဆြဲလ်က္ ယာတဲေနာက္ဘက္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားမွ Aမွန္ပင္
ထြန္တံုးသံုးဆယ္ကို တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ေလွ်ာ္ႀကိဳးမ်ားျဖင့္ ဆက္စပ္ခ်ည္ေႏွာင္ထားသည္ကို
ေတြ႔ရွိရ၏။ ထြန္တံုး တစ္တံုးလွ်င္ Aလ်ား တစ္လံခြဲမွ်ရွိၿပီး ထြန္သြား ငါးေခ်ာင္းကို
တပ္ဆင္ထားေလသည္။
မလွမ္းမကမ္းရွိ ႏြားတင္းကုပ္ရွည္ႀကီးထဲတြင္လည္း ဝဝဖီးဖီးႏြားမ်ားကို လွမ္းျမင္ေနရသည္။
ႏြားAရွU္းသံုးဆယ္ ရွိသည္မွာ Aမွန္ပင္။ ဘုရင္မင္းျမတ္ ငလံုးAေပၚ Aလြန္ႏွစ္ေထာင္းAားရ
ျဖစ္မိသြားသည္။ သူက ဒဏ္ရာAနည္းငယ္ ကိုက္ခဲေနေသး၍ သည္းခံပါရန္ႏွင့္ Aကယ္၍
ေနထိုင္ေကာင္းသြားပါက ထြန္ေရး သံုးဆယ္ျဖင့္ ယာခင္းကို ထြန္ျပမည္ျဖစ္ေၾကာင္း
ေျပာဆိုပါသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္က သူယံုၾကည္ၿပီမို႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွပင္ ၾကည့္ေတာ့မည္ဟု
ျပန္ေျပာလိုက္၏။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 32
ယင္းသို႔ ေျပာဆိုေနၾကရင္း ယာတဲေရွ႕သို႔ ထြက္လာၾကရာ က်န္စစ္သားႏွင့္ ငေထြ႐ူးတုိ႔
ျမင္းမ်ားျဖင့္ ဝင္ေရာက္လာၾကသည္ကို ေတြ႔ရွိရေလသည္။ က်န္စစ္သားႏွင့္Aတူ
မ်က္ႏွာစိမ္းလူႀကီးႏွင့္ Aေဖာ္တစ္ဦးတုိ႔လည္း ျမင္းစီးလိုက္ပါလာၾက၏။ က်န္စစ္သားက
ရြာသူႀကီးကို Aျခားရြာ၌ သြားေရာက္ေခၚငင္ေနရသျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ဘုရင္မင္းျမတ္Aား
မန္းက်ီးပင္ေAာက္၌ မေတြ႔ရေတာ့သျဖင့္ လိုက္လံ ရွာေဖြေနရသျဖင့္ လည္းေကာင္း၊
ၾကန္႔ၾကာသြားေၾကာင္း ေတာင္းပန္ ေလွ်ာက္ထား၏။ ဘုရင္မင္းျမတ္ကမူ က်န္စစ္သားကို
ၾကည့္လ်က္ ငလံုးဆိုသူ လူရြယ္Aား သူ၏ယာခင္းမ်ားကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆက္လက္
စိုက္ပ်ဳိးႏိုင္ေAာင္ ကူညီေစသင့္ေၾကာင္း ဆို၏။
ရြာလူႀကီးသည္ ျမင္းစီးစစ္သည္မ်ားကို ၾကည့္လ်က္ ေၾကာက္ရြံ႕ေနဟန္ ရွိေပ၏။ ငလံုးကိုလည္း
မည္သူမွ် Aေႏွာင့္Aယွက္ မရွိရေAာင္သူ စီမံေပးပါမည္။ ရန္မူသူတစ္စုကိုလည္း Aျပစ္
ေရာက္ရပါေစမည္ဟု ကတိျပဳ၏။ ငလံုးက သူ၏ႏြားမ်ားကို ယဇ္ပူေဇာ္ရန္ Aလို႔ငွာ Aဓမၼ
လာေရာက္ယူေဆာင္သူတုိ႔ Aမည္ကို ရြာသူႀကီးAား ေျပာျပလိုက္ေလသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္က
ေနာက္ေနာင္ ဤသို႔မျဖစ္ရေလေAာင္ Aေလးဂ႐ုျပဳရန္ႏွင့္ ငလုံးကဲ့သို႔ ေရရွိရာေနရာမွ
စိုက္ခင္းရွိရာသို႔ ေရေျမာင္းသြယ္တန္း စိုက္ပ်ဳိးနည္းစနစ္ကို လိုက္နာလုပ္ေဆာင္ၾကရန္ Aမိန္႔ေတာ္
ခ်မွတ္လိုက္သည္။
ရြာသူႀကီးႏွင့္ ေနာက္လိုက္တစ္ဦး ျပန္သြားၾကေတာ့ ငေထြ႐ူးက ဗီးဇပ္ရြက္ေခၚ ေဆးဘက္ဝင္
Aပင္တစ္မ်ဳိးကို လူရြယ္Aား ေပးလိုက္၏။ ယင္းAရြက္ကို Aနာထက္သို႔ Aရည္ညႇစ္ခ်ၿပီး
ပုဆိုးပိုင္းျဖင့္ စည္းAုပ္ထားသင့္ေၾကာင္း ဆို၏။ သို႔ေသာ္ ငလံုးက သက္သာသြားၿပီမို႔ ဗီးစပ္ရြက္ကို
က်ပ္ခိုးစင္ ထက္၌သာ သိမ္းဆည္းထားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္ေျပာလိုက္ေလသည္။
ဘုရင္မင္းျမတ္က ငလုံးAား ထိုက္တန္ေသာ လက္ေဆာင္ပ႑ာေပးရန္ Aမိန္႔ေတာ္ခ်မွတ္လ်က္
ပုပၸားေတာင္ကလပ္ဘက္သို႔ သြားေရာက္ၾကရန္ ဟန္ျပင္ေလေတာ့၏။
ငလံုးသည္ ယာတဲကေလးAတြင္းမွ ျမင္းဒုန္းစိုင္းစီးလ်က္ ထြက္ခြာသြားၾကသူ ျမင္းသည္ေတာ္
ငါးဦးကို ေငးေမာၾကည့္ရင္း က်န္ရစ္ခဲ့ေလသည္။ သည့္ေနာက္မွ ျမင္းသည္ေတာ္တစ္ဦး
ေပးAပ္ခဲ့သည့္ ယြန္းAစ္ကေလးကို AသာAယာ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္၏။ ယြန္းAစ္ထဲတြင္ေတာ့
Aေရာင္ ေတာက္ပလ်က္ရွိေသာ ပတၱျမားတစ္လံုးကို ေတြ႔ရွိရေလသည္။ ငလံုးမွာ Aတိုင္းAဆမရွိ
Aံ့ၾသသြားေလသည္။ ဤျမင္းသည္ေတာ္မင္းခ်င္းတို႔သည္ သူ႔Aေပၚ၌ Aလြန္ေကာင္းမြန္ရွာသည္။
သူ႔Aေနျဖင့္ ေရေႏြးၾကမ္းႏွင့္ ထန္းလ်က္ခဲပင္ ခ်၍ Eည့္ဝတ္မျပဳလိုက္ရ။ ဒဏ္ရာကိုက္ခဲေနသျဖင့္
Eည့္ဝတ္မေက် ျဖစ္သြားသည္။
ျမင္းသည္ေတာ္မ်ား ယာခင္းထဲမွ ထြက္ခြာသြားၾကၿပီး ရက္သတၱႏွစ္ပတ္ၾကာလွ်င္ပင္
ေနျပည္ေတာ္မွ စာခၽြန္ေတာ္တစ္ေစာင္ ငလုံးထံသို႔ ေရာက္ရိွလာ၏။ သူ၏ယာတသဲ ို႔ ေရာက္ဖူးသူ
ျမင္းသည္ေတာ္တစ္ဦးက လာေရာက္ ပို႔ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ စာခၽြန္ေတာ္တြင္ ငလံုးAား
တိုင္းသူျပည္သား Aမ်ားAက်ဳိးငွာ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္သုိ႔ လာေရာက္ Aမႈေတာ္ထမ္းရန္ Aမိန္႔
ထုတ္ျပန္ထားေလသည္။ ယင္းျမင္းသည္ေတာ္ ေျပာျပေတာ့မွ မိမိAား ျမင္းေပၚသို႔ တင္ကာ
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 33
ယာတဲဆီသို႔ လိုက္ပို႔သူမွာ ျပည့္ရွင္မင္း Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္ ကိုယ္ေတာ္တုိင္ပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း
ငလံုး သိရွိလာရေလသည္။
*****
ေညာင္ဦ္ဦးဖီးီး
ေညာင္ဦးရြာတြင္ Aေျခစိုက္ထားသည့္ ဘုရင့္ေရတပ္မေတာ္ကို Aမတ္ႀကီး သိဃပၤ ေတ့က
Aုပ္ခ်ဳပ္ရပါသည္။ Aမတ္ႀကီး၏ လက္ေAာက္တြင္ ေလွေတာ္ Aမႈထမ္း Aမ်ားAျပားရွိရာ
ေလွေတာ္ပ့ဲနင္း ငဖီးလည္း တစ္ဦးAပါAဝင္ ျဖစ္၏။ ငဖီးသည္ ေညာင္ဦးရာြ
ဇာတိျဖစ္သည့္Aေလ်ာက္ သူ႔ကို ေညာင္ဦးငဖီးဟု ေခၚဆိုၾကသည္။ ၾကာေတာ့ ေညာင္ဦးဖီးဟုသာ
ေခၚၾကေတာ့၏။ ေလွေတာ္ပဲ့နင္း ေညာင္ဦးဖီးက Aျခားသာမန္ ပဲ့နင္းမ်ားကဲ့သို႔ မဟုတ္။ သူ႔တြင္
ထူးျခားေသာ Aရည္Aခ်င္း တစ္ရပ္ ရွိပါသည္။ ၎Aရည္Aခ်င္းသည္ကား Eရာဝတီျမစ္ကို
မေမာမပန္း ျဖတ္ကူးႏုိင္စြမ္းရွိျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ေညာင္ဦးဖီးက ေညာင္ဦးကမ္းပါးျမင့္ထက္မွ
ေျပးဆင္း၍ Eရာဝတီျမစ္ကို လက္ပစ္ကူးကာ ေAာင္သာ တစ္ဘက္ကမ္းAေရာက္တြင္
ေျခမေထာက္ဘဲ ေညာင္ဦးကမ္းသို႔ ျပန္လည္ကူးခတ္လာႏိုင္သည္ ဆုိ၏။ ေညာင္ဦးကမ္းပါးသို႔
ေရာက္လွ်င္ ကမ္းထက္သို႔ပင္ ေျပးတက္ႏိုင္ေပေသးသည္။ ေညာင္ဦးဖီး၏ Aရည္Aခ်င္းကို Aတူ
မႈထမ္းရြက္ၾကသည့္ ေလွေတာ္ပဲ့နင္းမ်ားကပင္ AသိAမွတ္ျပဳၾကရ၏။
ေညာင္ဦးဖီးသည္ ငယ္စU္ကပင္ Eရာဝတီျမစ္ႀကီးႏွင့္ ရင္ႏွီးကၽြမ္းဝင္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။ သူသည္
Eရာဝတီျမစ္ကမ္းေဘး၌ ဖြားျမင္ခဲ့သူျဖစ္ၿပီး ဖခင္မွာလည္း ေရလုပ္သားတစ္ဦး ျဖစ္သည့္
Aေလ်ာက္ ေရကူးကၽြမ္းက်င္ဖို႔ရာ AေျခAေနက ေပးလာသည္။ ေညာင္ဦးဖီးသည္ ဇြဲလံုးလဝီရိယ
ႀကီးမားသူ ျဖစ္၏။ သူသည္ ငယ္စU္ကပင္ ႀကီးျပင္းလာေသာ တစ္ေန႔၌ Eရာဝတီျမစ္ႀကီးကို
ျဖတ္ကူးႏိုင္ရမည္ဟူ၍ သံဓိဌာန္ ခ်မွတ္ထားခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ သူ၏ သံဓိဌာန္Aတုိင္းလည္း
ေညာင္ဦးဖီးက ႀကိဳးစားေလ့က်င့္သည္။ တစ္လထက္ တစ္လ၊ တစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္
Eရာဝတီျမစ္ႀကီးကို တိုး၍တိုး၍ ကူး၏။ သို႔ျဖင့္ Aသက္ႏွစ္ဆယ္Aရြယ္၌ပင္ Eရာဝတီျမစ္ကို
ေAာင္ျမင္စြာ ကူးခတ္ႏိုင္ေလေတာ့သည္။
ေညာင္ဦးဖီး Eရာဝတီျမစ္ကို ျဖတ္ကူးႏိုင္စက တစ္ဘက္ကမ္း ေAာင္သာဆိပ္သို႔ ေရာက္လွ်င္
ေညာင္ဦးဘက္သို႔ ျပန္မည့္ေလွႀကံဳျဖင့္ ျပန္လိုက္လာတတ္၏။ သို႔ေသာ္ ေညာင္ဦးဖီးက ဤသို႔
Aၿမဲတေစ မလုပ္။ ေAာင္သူဆိပ္မွ ေညာင္ဦးဘက္သို႔ တစ္စစ ကူးခတ္ၾကည့္သည္။ ပထမေတာ့
ကိုက္Aနည္းငယ္သာ ျပန္ကူးႏိုင္ေတာ့၏။ ေညာင္ဦးမွ ေAာင္သာသို႔ တစ္ေၾကာင္း ကူးခတ္ၿပီးၿပီမို႔
ေျခကုန္လက္ပမ္း က်ေနေပၿပီ။ သို႔ေသာ္ ဇြဲလံု႔လဝိရိယျဖင့္ ေလ့က်င့္ဖန္ မ်ားလာေသာAခါ
ကိုက္Aနည္းမွ ျမစ္လယ္Aထိ လည္းေကာင္း၊ ထိုမွတစ္ဆင့္ ေညာင္ဦးကမ္းပါးသို႔ လည္းေကာင္း
ျပန္လည္ ကူးခတ္လာႏိုင္ေတာ့သည္။ ေညာင္ဦးဖီးသည္ ယင္းသို႔ ေလ့က်င့္ရာ၌ ျမစ္လယ္
ေသာင္ျပင္ရွိရာ ေနရာတြင္ ေခတၱခဏ နားခိုေလ့ရွိ၏။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 34
ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေညာင္ဦးဆိပ္ကမ္းမွ ေAာင္သာသို႔Aေရာက္ လက္ပစ္ကူးသည္။ ေAာင္သာဆိပ္
ေရာက္လွ်င္ ေျခပင္ မေထာက္ေတာ့ဘဲ ေညာင္ဦးဆိပ္သို႔ ျပန္ကူးလာသည္။ ထုိ႔ျပင္
ေခ်ာက္ကမ္းပါးAတုိင္း Aထက္သို႔ပင္ ေျပးတက္လာႏိုင္ေလသည္။ ေညာင္ဦးဖီး၏
Aရည္Aခ်င္းကို လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ေလွေတာ္ Aမႈထမ္းမ်ားမွတစ္ဆင့္ Aမတ္ႀကီးသဃၤပေတ့
သိရွိသြားသည္။ Aမတ္ႀကီးက ပထမေတာ့ ေညာင္ဦးဖီး၏ Aရည္Aခ်င္းကို မယံုၾကည္။
သူ႔Aေနျဖင့္ ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် ေတြ႔ျမင္မွသာ ယံုၾကည္မည္ဆို၏။ သို႔ျဖင့္ ေညာင္ဦးဖီးက
ေညာင္ဦး ေလွဆိပ္မွတစ္ဘက္ကမ္း ေAာင္သာဆိပ္သို႔ ကူးခတ္ျပရေလသည္။
ေညာင္ဦးဖီး၏ သတင္းက ဘုရင့္ေလွေတာ္တပ္ Aတြင္းသာမက ရဲမက္စစ္သည္မ်ား Aၾကားတြင္
ပ်ံ႕ႏွံသြား၏။ Aခ်ဳိ႕က AထူးAဆန္းသဖြယ္ လာေရာက္ ၾကည့္႐ႈၾကသည္။ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း
မ်ားကလည္း ေညာင္ဦးဖီးAား လာေရာက္ေတြ႔ဆံု ခ်ီးမြန္းစကား ဆိုၾကသည္။ ေညာင္ဦးဖီးက
ယင္းသို႔Aမ်ား၏ Aာ႐ံုစိုက္မႈမ်ဳိးကို မခံလိုေပ။ လူတိုင္းတြင္ Aစြမ္းAစ ရွိၾကသည္။
ယင္းAစြမ္းAစကို လက္ေတြ႔Aသံုးခ်ႏိုင္ၾကလွ်င္ လူတို႔၏ စြမ္းပကားကို Aံ့ၾသဖြယ္ရာ
ေတြ႔ျမင္ၾကရမည္သာ ျဖစ္သည္။ ေညာင္ဦးဖီးAား Aမတ္ႀကီး သိဃၤပေတ့က ေမးျမန္းေသာAခါ
မိမိAေနျဖင့္ ငယ္စU္ကပင္ ေရကူးဝါသနာပါေၾကာင္း၊ တစ္ဆင့္ထက္ တစ္ဆင့္ တိုးတက္
ေလ့က်င့္ရာမွ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေလ့က်င့္မိေသာAခါ ယခုကဲ့သို႔ Aရည္Aခ်င္းတစ္ရပ္ကို
ပိုင္ဆိုင္လာပါေၾကာင္း ရွင္းလင္းေလွ်ာက္ထား၏။
Aမတ္ႀကီး သိဃၤပေတ့က ၾကည့္ခ်င္သည္ဟုဆုိ၍ ေညာင္ဦးဖီး ေညာင္ဦးဆိပ္ကမ္းမွ
ေAာင္သာဆိပ္သုိ႔ တစ္ႀကိမ္ လက္ပစ္ ကူးျပရေသးသည္။ ေညာင္ဦးဖီးက ေလ့က်င့္ထားသည့္
Aတိုင္း Eရာဝတီျမစ္ကို AသြားAျပန္ ျဖတ္ကူး႐ံုသာမက ေညာင္ဦး ကမ္းပါးသို႔ပင္
ေျပးတက္ျပလိုက္ေသး၏။ Aမတ္ႀကီး သိဃၤပေတ့က ေညာင္ဦးဖီးAား ၾကည့္ကာ
Aံ့ၾသသြားသည္။ ဤကိစၥကို ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္မွ ျပည့္ရွင္မင္း Aေနာ္ရထာထံသို႔လည္း
Aေစာတလ်င္ ေလွ်ာက္ထား သိေစလိုက္၏။ ဘုရင္မင္းျမတ္က Aမတ္ႀကီး၏ Aဆိုေၾကာင့္
ေညာင္ဦးဖီးကို ေတြ႔ခ်င္သြားသည္။ ေညာင္ဦးဖီး၏ Aရည္Aခ်င္းကိုလည္း မ်က္ျမင္ဒိ႒
ၾကည့္႐ႈလိုလွသည္တဲ့။
သည္တစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ Aမတ္ႀကီး သိဃၤပေတ့ကိုယ္တုိင္ ေရပြဲသဘင္ က်င္းပႏိုင္ေရးAတြက္
စီစU္ရေတာ့သည္။ ဘုရင့္ေလွေတာ္တပ္ AပါAဝင္ ေရေၾကာင္းခ်ီတပ္မ်ား Aားလံုးမွ ေလွာ္ကား
ေလွႀကီးမ်ားကို ေလွာ္ခတ္ၿပိဳင္ၾကမည္ ျဖစ္သည္။ ယင္းၿပိဳင္ပြဲတြင္ ေလွေတာ္သားမ်ား၊ ရဲမက္မ်ား၏
ေရကူးၿပိဳင္ပြဲကိုလည္း ထည့္သြင္းထားသည္။ ေညာင္ဦးဖီးကေတာ့ ေညာင္ဦးဘက္ကမ္းမွ
ေAာင္သာဘက္ကမ္းကို လက္ပစ္ကူးခတ္၍ ေAာင္သာကမ္းသို႔ ေရာက္လွ်င္ ေျခဖ်ားမေထာက္ဘဲ
ေညာင္ဦးကမ္းသို႔ ျပန္လည္ ကူးခတ္လာမည္။ထုိ႔ေနာက္ ေညာင္ဦးကမ္းပါးAတိုင္း Aေပၚသို႔
ေျပးတက္လာျပမည္ ျဖစ္သည္။
ေလွေလွာ္ၿပိဳင္ပြဲေန႔တြင္ ေညာင္ဦးဆိပ္ဘက္ ျမစ္ကမ္းနဖူး၌ ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္ မိဖုရားမ်ား၊ ဘုရင့္
ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္မ်ား ၾကည့္႐ႈႏိုင္ရန္ ယာယီစံနန္းေတာ္ မ႑ပ္ကို လွပတင့္တယ္စြာ
ေဆာက္လုပ္ထားေပသည္။ Eရာဝတီျမစ္ကမ္းနဖူး၌ ေလွၿပိဳင္ပြဲကို လာေရာက္ၾကည့္႐ႈၾကသူ
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 35
ပရိတ္သတ္မွာလည္း ကမ္းလံုးၫြတ္မွ် ျပည့္ႏွက္ေန၏။ မၾကာမီ ခ႐ုသင္းမႈတ္သံမ်ား ၾကားရကာ
Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္ ႂကြခ်ီေတာ္မူလာၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေရွ႕ေတာ္ေျပးမ်ားက ေAာ္ဟစ္
ေျပာၾကားၾက၏။ ပရိတ္သတ္Aေပါင္းတို႔သည္ ျမစ္ကမ္းနဖူးမွေန၍ ဘုရင္မင္းျမတ္ ႂကြခ်ီေတာ္မူရာ
မင္းလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ဆီသို႔ ဦးတည္ကာ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္Aား ဦးၫႊတ္ A႐ိုAေသ ျပဳၾက၏။
Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္သည္ ဆင္ျဖဴေတာ္စီးကာ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္မွ ေညာင္ဦးကမ္းပါးဆိပ္သို႔
ႂကြခ်ီလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမင္းသည္ေတာ္မ်ား၊ စစ္သူႀကီးမ်ား၊ မွဴးႀကီးမတ္ရာမ်ားက ေရွ႕ဆံုးမွ
ဦးေဆာင္ခ်ီတက္ခဲ့ၾက၏။ Aားလံုး ဆင္ျဖဴေတာ္သံုးေကာင္ ပါဝင္ၿပီး မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာက
တစ္စီး၊ သားေတာ္ မင္းသားကေလး၊ ေတာင္နန္းမေတာ္ မိဖုရားႀကီးႏွင့္ မယ္ေတာ္တုိ႔က တစ္စီး၊
ဘုရင္မင္းျမတ္၏ မယ္ေတာ္ႀကီးက တစ္စီး ျဖစ္ပါသည္။ ျမင္းသည္ေတာ္မ်ား၊ ေျခလ်င္
လိုက္ပါလာၾကသည့္ ရဲမက္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ဆင္ျဖဴေတာ္မ်ားသည္ ရာဇမတ္ကာထားေသာ
လမ္းကေလးAတြင္းမွ ဝဲယာတစ္ေလွ်ာက္ ဦးခိုက္ရွိခိုးေနၾကေသာ လူAုပ္ႀကီးကို ျဖတ္ေက်ာ္ကာ
မ႑ပ္ဆီသို႔ ဦးတည္ ဝင္ေရာက္လာေလသည္။
ဘုရင္မင္းျမတ္ စီးနင္းရာ ဆင္ျဖဴေတာ္Aနီး ေရွ႕ဘက္တြင္ေတာ့ က်န္စစ္သား၊ ငေထြ႐ူးႏွင့္
ငလံုးလက္ဖယ္တို႔ ျမင္းကိုယ္စီျဖင့္ စီးနင္းလိုက္ပါၾက၏။ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္ႏွင့္ သားေတာ္၊
မိဖုရားတုိ႔ မ႑ပ္ေတာ္Aတြင္း ေနရာယူလိုက္သည္ႏွင့္ စည္ေတာ္သံက ဝန္းက်င္တစ္ခိုသို႔
ဟိန္းညံသြားေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ မၾကာမီ စည္ေတာ္သံ တိတ္သြားၿပီး မ႑ပ္ေတာ္Aတြင္းမွ
ေမာင္းသုံးခ်က္ ထုလိုက္သည္ႏွင့္ ေလွၿပိဳင္ပြဲႏွင့္ ေရကူးၿပိဳင္ပြဲမ်ား စတင္ေလေတာ့၏။ ပထမဦးစြာ
ဘုရင့္ေရတပ္မေတာ္ႀကီးမွ ေလွာ္ကားေလွမ်ား ၿပိဳင္ပြဲကို က်င္းပသည္။ ေလွေတာ္ Aမႈထမ္းမ်ားမွာ
Aားႀကိဳးမာန္တက္ ေလွာ္ခတ္ၿပိဳင္ပြဲဝင္ၾက၏။
ထို႔ေနာက္ ေရတပ္မေတာ္ Aဖြဲ႔လိုက္ ေလွၿပိဳင္ပြဲမ်ား ဆက္လက္ က်င္းပသည္။ Aိုးစည္
ဗံုေမာင္းသံမ်ားမွ မိုးယံသို႔တုိင္ ျမည္ဟီးလ်က္ ရွိေပသည္။ ၿပိဳင္ပြဲAေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ဘုရင့္
ေလွေတာ္တပ္က Aႏိုင္ရရွိခဲ့၏။ ေလွၿပိဳင္ပြဲ ၿပီးစီးသြားေသာAခါ ေရကူးၿပိဳင္ပြဲကို ဆက္လက္
က်င္းပျပန္သည္။ ေရကူးၿပိဳင္ပြဲAတြက္ Eရာဝတီျမစ္ကမ္းေဘးတြင္ ေရျပင္ေပၚ၌ ႀကိဳးမ်ားျဖင့္
Aကန္႔လုပ္ သြယ္တန္းကာ ႀကိဳးAတြင္းမွ ယွU္ၿပိဳင္ကူးခတ္ၾကရျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤပြဲတြင္လည္း
Aေဝးဆံုး ကူးႏိုင္သူAျဖစ္ ျမစ္လယ္နီးပါးသို႔ ေရာက္ေAာင္ ကူးခတ္ႏိုင္သူ ဘုရင့္ေလွေတာ္သား
တစ္ဦး ဗိုလ္စြဲခဲ့သည္။
ေလွၿပိဳင္ပြဲႏွင့္ ေရကူးၿပိဳင္ပြဲမ်ား က်င္းပၿပီးစီးေသာAခါ ေညာင္ဦးဖီး၏ AစီAစU္သို႔
ေရာက္ရိွလာ၏။ မ႑ပ္ေတာ္Aတြင္းမွ စာခ်ီဗိုလ္က ငဖီးAမည္ရိွ ဘုရင့္ေလွေတာ္ပ့နဲ င္းတစ္ဦးက
Eရာဝတီျမစ္ကို AသြားAျပန္ မရပ္မနား ကူးခတ္ျပေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာေလသည္။
ပရိတ္သတ္မ်ား Aားလံုးမွာ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ျဖစ္သြားၾက၏။ ထုိ႔ေနာက္ ေညာင္ဦးဖီးသည္
Eရာဝတီျမစ္ကမ္းနဖူးထိပ္ ေခ်ာက္ကမ္းပါး၌ ေနရာယူလိုက္၏။ မၾကာမီ ခ႐ုသင္းမႈတ္သံ၊ Aိုးစည္
ဗံုေမာင္းတီးသံမ်ားႏွင့္Aတူ ေညာင္ဦးဖီး ေရစပ္သို႔ ဆင္းသြားကာ တဟုန္ထိုး
ကူးျဖတ္ေလေတာ့သည္။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 36
ေညာင္ဦးဖီးသည္ ျမစ္လယ္ေသာင္ျပင္Aနီးသို႔ လံုးဝမကပ္ဘဲ ေသာင္ျပင္ႏွင့္ ခပ္ကြာကြာေနရာမွ
တစ္ဘက္ ေAာင္သာဘက္ကမ္းသို႔ မရပ္မနား ကူးခတ္သြား၏။ ေညာင္ဦးဖီးAား ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ
ဘုရင့္ေလွေတာ္Aမတ္က ေလွျဖင့္ လိုက္လံၾကည့္႐ႈ Aကဲခတ္ေနေလသည္။ ယခုAခါ
မ႑ပ္ေတာ္Aတြင္းမွ ၾကည့္႐ႈလွ်င္ ေညာင္ဦးဖီးAား Aမႊန္းAေျပာက္ကေလး တစ္ဦးAသြင္မွ်သာ
ေတြ႔ရေတာ့၏။ မၾကာပါေခ်။ ေညာင္ဦးဖီး ေညာင္ဦးဘက္ကမ္းသို႔ မေမာမပန္း
ျပန္လည္ ကူးခတ္လာေနသည္ကို ေတြ႔ၾကရသည္။ ေညာင္ဦးဖီးသည္ ျမစ္ကမ္းနားသို႔
ေရာက္ေသာAခါ၌လည္း လံုးဝမရပ္နားဘဲ ေညာင္ဦးကမ္းပါးထိပ္သို႔ Aေျပးတက္လာကာ
ဘုရင္မင္းျမတ္၏ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္၌ ဦးခိုက္ A႐ိုAေသ ျပဳလုိက္ေလသည္။
မင္းပရိတ္သတ္ Aေပါင္းတို႔သည္ ေညာင္ဦးဖီးAား လက္ခုပ္ၾသဘာတီးကာ ႀကိဳဆိုၾကေလသည္။
မေရွ႕မေႏွာင္း၌ပင္ ဘုရင့္ေလွေတာ္Aမတ္လည္း ေလွေပၚမွဆင္း၍ ကမ္းဘက္သို႔ တက္လာကာ
ဘုရင္မင္းျမတ္Aား ေညာင္ဦးဖီးသည္ Aမွန္ပင္ ေAာင္သာဘက္ကမ္းသို႔ ေရာက္ရွိလ်က္ ေျခပင္
မေထာက္ပဲ ေညာင္ဦးဘက္ကမ္းသို႔ ျပန္လည္ ကူးခတ္လာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ လမ္းခရီး၌
လံုးဝကိုယ္ေဖာ့ရပ္နားျခင္း မရွိပါေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားေလ၏။ ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ ေညာင္ဦးဖီး၏
Aရည္Aခ်င္းAား မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႔ျမင္ရေသာAခါ မ်ားစြာ ႏွစ္ေထာင္းAားရမိေလသည္။
မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာသည္ ေညာင္ဦးဖီးAား AဖိုးAနဂၣ ထုိက္တန္ေသာ နဝရတ္လက္စြပ္
တစ္ကြင္းကို ဆုလာဘ္ေတာ္Aျဖစ္ ခ်ီးျမႇင့္ေလသည္။
ၿပိဳင္ပြဲAခမ္းAနားႏွင့္ ေညာင္ဦးဖီး၏ စြမ္းရည္ျပ ေရကူးခတ္မႈ AစီAစU္ ၿပီးဆံုးသြားေသာAခါ
ဆုလာဘ္ေတာ္မ်ား ခ်ီးျမႇင့္ၿပီးေနာက္ ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္မ်ား ဆင္းစီး၍
ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္သို႔ ျပန္လည္ ႂကြေရာက္ၾကေလသည္။ ေAာင္စည္ ေAာင္ေမာင္းမ်ား
တီးခတ္ၾကသည္မွာလည္း ေသာေသာညံလ်က္ ရွိေပ၏။ ေလွေတာ္Aမႈထမ္းမ်ားလည္း Aသီးသီး
မိမိတုိ႔၏ တပ္ေတာ္မ်ား တည္ရွိရာ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္သို႔ ျပန္လည္ ထြက္ခြာသြားၾကေလသည္။
Aမတ္ႀကီး သိဃၤပေတ့မွာမူ ေညာင္ဦးဖီး၏ ေက်ာAား ညင္သာစြာလက္ျဖင့္ ပုတ္လ်က္
ဘုရင္မင္းျမတ္ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႔ရွိ ႐ႈျမင္သြားၿပီျဖစ္၍ ဝမ္းေျမာက္ပီတိ ျဖစ္ရပါေၾကာင္း
ေျပာၾကားေလ၏။
ယင္းေန႔ ညေနပိုင္း၌ပင္ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္မွ ျပည့္ရွင္ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာ၏ စာခၽြန္ေတာ္
တစ္ရပ္ ေပၚထြက္ေလသည္။ စာခၽြန္ေတာ္တြင္ ဘုရင့္ေလွေတာ္ပဲ့နင္း ေညာင္ဦးဖီးAား
Aရည္Aခ်င္း ျပည့္ဝသူ မင္းမႈထမ္းတစ္ဦး ျဖစ္သည့္Aေလ်ာက္ က်န္စစ္သား၊ ငေထြ႐ူး၊
ငလံုးလက္ဖယ္တို႔ႏွင့္Aတူ ဘုရင္မင္းျမတ္ထံေတာ္ပါး၌ Aမႈေတာ္ကို ထမ္းရြက္ရန္ ေဖာ္ျပထား၏။
သို႔ျဖင့္ ေညာင္ဦးဖီးတစ္ေယာက္ ဘုရင့္ ေလွေတာ္ပဲ့နင္းဘဝမွ ဘုရင္မင္းျမတ္ စံေတာ္မူရာ
Aေဆာင္ေတာ္ Aနီးသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ Aမႈထမ္းရေလေတာ့သည္။
ေညာင္ဦးဖီးသည္ ဘုရင္မင္းျမတ္ စံAိမ္ေတာ္Aနီး၌ ေနထုိင္ခစား Aမႈထမ္းရြက္ရခ်ိန္မွစ၍ ဓါးခုတ္၊
လွံထိုး၊ ျမင္းစီးစသည့္ Aတတ္ပညာတုိ႔ကို ဆည္းပူးေလ့က်င့္ေလေတာ့၏။ က်န္စစ္သား၊
ငေထြ႐ူးႏွင့္ ငလံုးလက္ဖယ္တုိ႔ကလည္း ေညာင္ဦးဖီးAား Aစြမ္းကုန္ ကူညီၾကသည္။ သို႔ျဖင့္
ရက္Aနည္းငယ္Aတြင္း၌ပင္ ဓားခုတ္၊ လွံထိုးAတတ္သာမက ျမင္းေရးAတတ္မ်ဳိးစံုကိုပါ
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 37
ကၽြမ္းက်င္စြာ တတ္ေျမာက္လာေလသည္။ မူလကပင္ ဘုရင့္ေလွေတာ္ Aမႈထမ္းတစ္ဦး ျဖစ္သည့္
Aားေလ်ာ္စြာ ဓားခုတ္၊ လွံထုိးAတတ္တို႔ကို AေျခခံAားျဖင့္ တတ္ေျမာက္ထားၿပီး ျဖစ္ေပရာ
ယခုAခါ ျမင္းစီးAတတ္ကိုပါ ကၽြမ္းက်င္ေနၿပီ ျဖစ္ေလသည္။
Aေနာ္ရထာ မင္းျမတ္သည္ နယ္ေျမေဒသ Aသီးသီးသို႔ သာမန္Aသည္သား Aသြင္
ဝတ္ဆင္လ်က္ လွည့္လည္ၿမဲ ျဖစ္ေလရာ ယခုAခါ က်န္စစ္သား၊ ငေထြ႐ူး၊ ငလံုးလက္ဖယ္တို႔
သာမက ေညာင္ဦးဖီး တစ္ေယာက္ပါ ပါဝင္လာၿပီျဖစ္သည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ ယင္းသို႔
သြားေရာက္သည့္Aခါတုိင္း မိမိAား သာမန္ျမင္းသည္ေတာ္တစ္ဦး ကဲ့သို႔သာ ဆက္ဆံေစ၏။
မည္သူ႔ကိုမွ် ဘုရင္မင္းျမတ္ဟု မသိေစရဟု တင္းက်ပ္စြာ Aမိန္႔ေတာ္ ခ်မွတ္ထားေလသည္။
သို႔ျဖစ္၍ ပထမတြင္ ေညာင္ဦးဖီး Aတြက္သာမက က်န္စစ္သား၊ ငေထြ႐ူး၊
ငလံုးလက္ဖယ္တုိ႔သည္ပင္လွ်င္ ဘုရင္မင္းျမတ္Aား ေရာင္းရင္းမိတ္ေဆြ တစ္ဦးကဲ့သို႔
ေျပာရသည္မွာ ခဲယU္းေနေပသည္။ Aတန္ငယ္ၾကာမွ က်င့္သားရကာ Aဆင္ေျပသြားၾက၏။
တစ္ႀကိမ္တြင္ ဘုရင္မင္းျမတ္ Eရာဝတီျမစ္ေၾကာင္း ေဘးလမ္းAတိုင္း ျမင္းစီး၍ ျမစ္ေၾကာင္း
တေလွ်ာက္ ေျမာက္ဘက္သို႔ ထြက္ခြာေလသည္။ က်န္စစ္သား၊ ငေထြ႐ူး၊ ငလံုးလက္ဖယ္ႏွင့္
ေညာင္ဦးဖီးတို႔ ေလးဦး ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္Aတူ လိုက္ပါၾကရ၏။ မင္းျမတ္ Aေနာ္ရထာသည္
လမ္းခရီးတြင္ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို စနစ္တက် ေလ့လာသည္။ ရြာသူႀကီး၊
ရြာေဆာ္မ်ားကို ေခၚယူ ေမးျမန္းသည္။ ကလန္ သံပ်င္တို႔ႏွင့္ တိုင္းေရးျပည္ရာကို
ေဆြးေႏြးၾကည့္သည္။ သို႔ျဖင့္ ႏိုင္ငံတစ္ဝွမ္း လိုAပ္ခ်က္မ်ား ျပဳျပင္ရန္ လိုသည္မ်ားကို
သိရွိလာရ၏။
ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္Aဖြဲ႔သည္ ေျမာက္ဘက္သို႔ ျမစ္ေၾကာင္းတေလွ်ာက္ ဦးတည္လ်က္ ျမင္းစီး
သြားေရာက္ရာမွ ထံုးစံAတိုင္း ေဖာင္ေတာ္ျဖင့္ ျမစ္တစ္ဘက္ကမ္းသို႔ ကူးခတ္ၾကသည္။
ဤတစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ သလႅာဝတီျမစ္ကမ္းေဘး ေရာက္ေတာ့ ျမစ္ေၾကာင္းAတိုင္း ျမင္းျဖင့္
ကမ္းနီဘက္သို႔ သြားေရာက္ရန္ ျပင္ဆင္ေလသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ လမ္းခရီးတြင္
က်န္စစ္သား၊ ငေထြး႐ူး၊ ငလံုးလက္ဖယ္၊ ေညာင္ဦးဖီးတို႔ႏွင့္Aတူ ထမင္းစားၿမိန္စာထုပ္ကို
လက္ေရတျပင္တည္း စားေသာက္ေလသည္။ ယခုAခါ ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္ က်န္စစ္သားတို႔
ေလးဦးမွာ Aလြန္ပင္ ရင္ႏွီးကၽြမ္းဝင္ေနၾကၿပီ ျဖစ္၏။
Aေနာ္ရထာ မင္းျမတ္သည္ ကမ္းနီဘက္သို႔ ဦးတည္ကာ ျမင္းစီး သြားေရာက္ရာမွ
ဆားလင္းႀကီးရြာသို႔ ေရာက္ရွိလာေသာAခါ သလႅာဝတီျမစ္တစ္ဘက္ကမ္း၏ AေျခAေနကို
သိလိုလာ၏။ ထုိAခါ ေညာင္ဦးဖီးAား တစ္ဘက္ကမ္းသို႔ ကူးခတ္လ်က္ သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈရန္
တာဝန္ေပးAပ္ေလသည္။ ေညာင္ဦးဖီးမွာ Eရာဝတီျမစ္ကိုပင္ AသြားAျပန္ မရပ္မနား
ကူးခတ္ႏိုင္ခဲ့သူျဖစ္ေပရာ သလႅာဝတီျမစ္ကို ျဖတ္ကူးကာ တစ္ဘက္ကမ္းသို႔ သြားေရာက္ၾကည့္၏။
ကမ္းထိပ္ေရာက္ေတာ့ တဲAိမ္ကေလးတစ္လံုးကို ေတြ႔၍ Aက်ဳိးAေၾကာင္း စံုစမ္းၾကည့္သည္။
တဲရွင္မွာ ေညာင္ဦးဖီးကို ျမင္လွ်င္ တဲAိမ္ထဲသို႔ ဝင္ကာ တံခါးပိတ္ရန္ ျပင္ေလသည္။
ေညာင္ဦးဖီးက မိမိသည္ သူခိုးဓါးျပတစ္ဦး မဟုတ္ေၾကာင္း၊ မင္းမႈထမ္းတစ္ဦးသာ ျဖစ္ေၾကာင္း
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 38
ေျပာျပကာ ဘုရင္မင္းျမတ္၏ ဆုလာဘ္ေတာ္ နဝရတ္လက္စြပ္ကို သက္ေသျပဳလိုက္၏။ ထုိAခါမွ
တဲရွင္သည္ ပိတ္လက္စတံခါးကို ဖယ္ရွားလ်က္ ေညာင္ဦးဖီးAား Aေတြ႔ခံေလသည္။
ေညာင္ဦးဖီးက ယခုကမ္းပါးေနရာမွ ဆက္သြားလွ်င္ မည္သည့္Aရပ္သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း
ေမးျမန္း၏။ တဲရွင္က ဤကမ္းပါးမွ ဆက္သြားလွ်င္ ေက်ာကၠာသို႔ ေရာက္သည္ဆုိ၏။
ေက်ာကၠာတြင္ လက္မႈလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ၾကေၾကာင္းႏွင့္ စီးပြားေရး ေကာင္းမြန္ေသာေဒသ
ျဖစ္ေၾကာင္းမ်ားကို ရွင္းျပသည္။
ေညာင္ဦးဖီးက တဲရွင္ေျပာသမွ်ကို မွတ္သားၿပီး သလႅာဝတီ ျမစ္တစ္ဘက္ကမ္းသို႔ ျပန္ကူးသြား၏။
တစ္ဘက္ကမ္းသို႔ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဘုရင္မင္းျမတ္Aား တဲရွင္ထံမွ သိရွိလာရသမွ်ကို
ေလွ်ာက္ထားလိုက္၏။ မင္းျမတ္ Aေနာ္ရထာက ေညာင္ဦးဖီး ကဲ့သို႔ေသာ Aရည္Aခ်င္းရွိသူ
တစ္ဦးေၾကာင့္ စိတ္ထဲမွႀကိတ္၍ ဝမ္းသာလ်က္ ရွိေပသည္။ ထမင္း စားေသာက္ၿပီးၿပီျဖစ္၍
ဘုရင္မင္းျမတ္က ေခတၱခဏ သက္သာသလို နားေနၾကရန္ Aမိန္႔ေတာ္ ခ်မွတ္ေလသည္။
ငေထြ႐ူးႏွင့္ ငလံုးလက္ဖယ္တုိ႔သည္ ျမစ္ကမ္းနဖူး တစ္ေနရာ၌ စကားထုိင္ေျပာေနၾက၏။
က်န္စစ္သားမွာ ဘုရင္မင္းျမတ္၏ Aပါးေတာ္၌ ခစားေနေလသည္။ ေညာင္ဦးဖီးမွာမူ
သလႅာဝတီျမစ္ကမ္းထိပ္မွ မိမိကူးခတ္ခဲ့ရာ တစ္ဘက္ကမ္းဆီသို႔ ေငးေမာၾကည့္ေနေလ၏။
မည္မွ်ၾကာသြားေလသည္မသိ။ မိမိထံပါးသို႔ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာ ေရာက္ရွိလာကာ နံေဘး၌
လာထုိင္သည္ကိုပင္ သတိမျပဳမိလုိက္။ ဘုရင္မင္းျမတ္ ႂကြေရာက္လာေၾကာင္း သိရေတာ့
ေညာင္ဦးဖီး ပ်ာပ်ာသလဲ ျဖစ္သြားသည္။ ေညာင္ဦးဖီးသည္ လက္Aုပ္ခ်ီလ်က္ ေျမျပင္ထက္သို႔
ဒူးေထာက္ခ်လုိက္၏။
မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာက ၿပံဳးရယ္ကာ ေညာင္ဦးဖီးကို AသာAယာ ဆြဲထူလိုက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္
သလႅာဝတီျမစ္ဆီသို႔ ေငးေမာလ်က္ မည္သို႔မည္ပံု Aေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနေၾကာင္း ေမးျမန္းလုိက္၏။
ေညာင္ဦးဖီးက သူသည္ ယခုAခါသလႅာဝတီျမစ္ကို လည္းေကာင္း၊ Eရာဝတီျမစ္ျပင္က်ယ္ကို
လည္းေကာင္း ျဖတ္ကူးႏိုင္ခဲ့သူတစ္ဦး ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္၍ ျမစ္ကိုေAာင္ႏိုင္သူဟု ဆုိႏိုင္ေၾကာင္း၊
ထုိေၾကာင့္ ပင္လယ္ျပင္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ ကူးခတ္ႏိုင္ေAာင္ သူႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္လိုေသးေၾကာင္း
ျပန္လည္ ေလွ်ာက္ထား၏။ ဘုရင္မင္းျမတ္က ေညာင္ဦးဖီး၏ လံု႔လဝိရိယကို ခ်ီးမြမ္း
ေျပာဆိုေလသည္။
မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာသည္ ေညာင္ဦးဖီးAား ျပင္ပသို႔ ခရီးထြက္ခြာသည့္Aခါ ေရာင္းရင္းမိတ္ေဆြ
တစ္ဦးကဲ့သို႔ပင္ ေျပာဆိုဆက္ဆံရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ထပ္မံ သတိေပးကာ ေညာင္ဦးဖီး၏
နံေဘးသစ္ျမစ္ေပၚ၌ ထုိင္ခ်လိုက္ေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ျမစ္ကို Aသံုးျပဳရန္မွာ Aျခား
နည္းလမ္းေကာင္းမ်ား ရွိေသးေၾကာင္း၊ ယခု ေညာင္ဦးဖီးAေနျဖင့္ လိႈင္းေလကို ေAာင္ႏိုင္လ်က္
တစ္ဘက္ကမ္းသို႔ ကူးခတ္ႏိုင္ျခင္းမွာ ခြန္Aားဗလႏွင့္ စြမ္းရည္သတိၱ၊ မိမိကိုယ္ကို
ယံုၾကည္Aားကိုးမႈမ်ား ျပည့္ဝေနမႈတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆို၏။ ထုိ႔ေနာက္ Aျခားနည္းလမ္း
တစ္ရပ္Aေနျဖင့္ ျမစ္ကို ေလွေဖာင္မ်ားေပၚ၌ လူႏွင့္ကုန္ပစၥည္းမ်ား တင္ကာ ေလွခတ္လ်က္
လိုရာခရီးသို႔ သြားေရာက္ၾကေၾကာင္း ဆုိျပန္သည္။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 39
ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္ ေညာင္ဦးဖီးတုိ႔ စကားစျမည္ ေျပာဆိုေနရာသို႔ က်န္စစ္သား၊ ငလံုးလက္ဖယ္ႏွင့္
ငေထြ႐ူးတို႔ပါ ေရာက္ရွိလာၾကရာ Eရာဝတီျမစ္ႀကီး၊ သလႅာဝတီျမစ္ႏွင့္ ျမစ္ေရမ်ားAေၾကာင္း
ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၾကမႈမွာ ပိုမိုၿမိဳင္ဆိုင္ သြားေလသည္။ ငလံုးလက္ဖယ္သည္ စိမ္းဖန္႔ဖန္႔ေရျပင္ကို
ၾကည့္ကာ Aျခားနည္းျဖင့္ ဤေရကို Aသံုးခ်ရန္မွာ ေရလိုAပ္ေသာ စိုက္ခင္းမ်ား၊ သစ္ပင္မ်ား၊
စားပင္မ်ားေနရာသို႔ တူးေျမာင္းေဖာက္လုပ္ သြယ္ယူကာ စိုက္ပ်ဳိးေရး ျဖစ္ထြန္းဖို႔ရာ စီမံၾကဖို႔
ျဖစ္ေၾကာင္း ဝင္ေရာက္ ေျပာၾကားသည္။
Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္သည္ ငလုံုးလက္ဖယ္၏ AႀကံAစည္ကို သေဘာက်သြားကာ သူ႔AဆိုAား
Aျပည့္Aဝ ေထာက္ခံလိုက္၏။ ေရAလ်င္ကို ေငးေမာ ၾကည့္ေနၾကမည့္Aစား သည္ထက္
ပိုမိုေကာင္းမြန္ေသာ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ားကို Aေကာင္Aထည္ ေဖာ္ႏိုင္ေAာင္ ႀကိဳးစားၾကရမည္။
ဤAစီAမံသာ ေAာင္ျမင္ခဲ့ပါမူ မိုးေခါင္ေရရွားရာ ပုဂံေဒသႀကီးတစ္ခုလံုး စိမ္းလန္းစိုေျပလ်က္
သာယာလွပလာမည္မွာ Aမွန္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာသည္ ထုိေန႔မွစ၍ သူ၏
မင္းမႈထမ္းမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ က်န္စစ္သား၊ ငေထြ႐ူး၊ ငလံုးလက္ဖယ္ႏွင့္ ေညာင္ဦးဖီးတုိ႔ကို
သူရဲေကာင္းေလးဦးဟူ၍ ေခၚဆိုသမုတ္ေလေတာ့၏။
*****
ေရႊဖႊဖ်U္း္း္းညီေီေီေနာင ္
ေနထန္းတစ္ဖ်ား Aခ်ိန္သို႔ ေရာက္ၿပီ။ ဤAခ်ိန္ဆုိလွ်င္ မဟာIသိရေသ့ႀကီး ေရခ်ဳိး
သန္႔စင္ေနက်။ ရေသ့ႀကီး Aခါတိုင္းကဲ့သို႔ ေက်ာင္းသခၤမ္းဆီမွ ထန္းပင္ေခ်ာင္းထဲသို႔
ဆင္းသြားသည္။ ထန္းပင္ေခ်ာင္းကား ေတာင္က်ေခ်ာင္းကေလး ျဖစ္၏။ ပင္လယ္ႏွင့္
တစ္ဆက္တစ္စပ္တည္းမို႔ ဒီေရAတက္Aက် ရွိသည္။ ထန္းပင္ေခ်ာင္းဟု ေခၚဆိုျခင္းကား
ေရွ႕ယခင္ သုဝဏၰဘူမိမင္းမ်ား လက္ထက္က ယင္းၿငိမ္ဘက္သို႔ ကူးသြားရန္ ထန္းပင္လံုးမ်ားျဖင့္
တည္ေဆာက္ထားသည့္ လူကူးတံတားကေလး ရွိခဲ့ဖူးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထန္းပင္လံုး
တံတားကို Aစြဲျပဳ၍ ေနာင္တြင္ ေခ်ာင္းကေလးကိုပင္ ထန္းပင္ေခ်ာင္းဟု ေခၚေဝၚၾက၏။
ထန္းပင္ေခ်ာင္းဝႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ မဟာIသိရေသ့ႀကီး၏ ေက်ာင္းသခမၤ ္းကေလး ရိွပါသည္။
ရေသ့ႀကီးက သစ္Uသစ္ဖုမ်ား ရွာေဖြစားေသာက္လ်က္ ေတာတြင္း၌ တစ္ပါးတည္း တရားဘာဝနာ
က်င့္ႀကံAားထုတ္ေနေလသည္။ ေန႔စU္ A႐ုဏ္တက္လွ်င္ ရေသ့ႀကီး Aိပ္ရာမွထကာ
မ်က္ႏွာသစ္လ်က္ ေကာက္ညႇင္းဆန္ျပားေျခာက္ကေလးမ်ားAား မီးဖုတ္ၿပီး A႐ုဏ္ဆြမ္းAျဖစ္
ဘုU္းေပးစားသံုးသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ကမၼ႒ာန္းတရား စီးျဖန္းေတာ့၏။
ေနထန္းတစ္ဖ်ား Aခ်ိန္ခန္႔ ေရာက္ၿပီဆိုလွ်င္ တရားထိုင္ ေခတၱရပ္နားကာ ရွိရွိသမွ်ေသာ
ေတာတိရစာၦန္ သတၱဝါAေပါင္းတုိ႔Aား Aမွ်Aတမ္း ေပးေဝသည္။ ထို႔ေနာက္
တန္းပင္ေခ်ာင္းထဲတြင္ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ ေရခ်ဳိးသည္။ ၿပီးစီးပါက သပိတ္ကို ပိုက္လ်က္
Aလွမ္းကြာေဝးသည့္ ေတာင္ေပၚရြာကေလးဆီသို႔ ဆြမ္းခံႂကြ၏။ ရေသ့ႀကီး သက္သက္လြတ္
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 40
စားသံုးတတ္မွန္းသိ၍ ရြာရွိ တဲAိမ္ကေလးမ်ားမွ ေကာင္ညႇင္းဆန္ျပားေျခာက္၊ သစ္သီးဝလံမ်ား၊
ဟင္းရြက္ေျခာက္မ်ားကို ဆြမ္းAျဖစ္ ေလာင္းလွဴတတ္ၾကေလသည္။
ရေသ့ႀကီး ေတာင္ေပၚရြာကေလးမွ ျပန္ႂကြ၍ ေက်ာင္းသခၤမ္းဆီသို႔ ျပန္ေရာက္လွ်င္ ေန
Aေတာ္ျမင့္ေနၿပီ ျဖစ္၏။ ရေသ့ႀကီးက ေခတၱခဏ Aပန္းေျဖကာ ဆြမ္းခံရရွိေသာ ေကာက္ညႇင္း
ဆန္ျပားေျခာက္ မီးဖုတ္မ်ားAား သစ္Uသစ္ဖုမ်ားႏွင့္ တြဲဖက္စားသံုးသည္။ ၿပီးစီးပါက ဆြမ္းက်န္ကို
သတၱဝါကေလးမ်ား စားသံုးႏိုင္ရန္ သစ္ရြက္ေပၚ၌ တင္ထားခဲ့ၿပီး တရားဘာဝနာAလုပ္
ျပန္စေတာ့သည္။ ညေနေစာင္းသည္Aထိ ကမၼ႒ာန္းတရား စီးျဖန္းၿပီးေနာက္ ေက်ာင္းသခၤမ္း
Aနီးဝန္းက်င္တြင္ Aမႈိက္သ႐ိုက္မ်ား ရွင္းသည္။ ထုိ႔ေနာက္ တရားက်င့္ႀကံ Aားထုတ္ျပန္သည္မွာ
ည က်ိန္းစက္ခ်ိန္Aထိ ျဖစ္ပါသည္။
ေန႔တစ္ေန႔တြင္ေတာ့ မဟာIသိရေသ့ႀကီးAဖို႔ ထူးဆန္းAံ့ၾသဘြယ္ ျမင္ကြင္းတစ္ရပ္ကို
ေတြ႔ရေလသည္။ ယင္းျမင္းကြင္းကား Aျခားမဟုတ္။ ထန္းပင္ေခ်ာင္းတြင္း၌ ေရမိုးခ်ဳိး
သန္႔စင္ေနစU္ သစ္သားဗ်ပ္တစ္ခ်ပ္ကို Aမီျပဳလ်က္ ေမ်ာပါလာၾကသည့္ ကေလးငယ္ႏွစ္ဦးကို
ေတြ႔လိုက္ရျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ရေသ့ႀကီးAဖို႔ ဤသို႔ေသာ ျမင္ကြင္းမ်ဳိးကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ်
မေတြ႔ႀကံဳခဲ့ဖူးသည့္Aေလ်ာက္ Aံ့Aားသင့္ ေနေပသည္။
ရေသ့ႀကီးသည္ ေရခ်ဳိး သန္႔စင္ေနရာမွ မိမိAနီးသို႔ ေမ်ာပါလာေသာ သစ္သားဗ်ပ္ကို
ဆယ္ယူလိုက္၏။ ဗ်ပ္ကို Aမွီျပဳလ်က္ ေမ်ာပါလာၾကသူကေလးမ်ားမွာ ဆံပင္ေကာက္ေကာက္
Aသားမဲမဲႏွင့္ Aိႏၵိယ တုိင္းသားကေလးမ်ား ျဖစ္ဟန္ တူေနေပသည္။ ရေသ့ႀကီးက
ကေလးႏွစ္ဦးAား ကမ္းစပ္သို႔ ေခၚေဆာင္သြား၏။ ကေလးမ်ားကို ၾကည့္ရသည္မွာ AစာAဟာရ
ျပတ္၍ Aင္Aားခ်ိနဲ႔ ေနေလသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ရေသ့ႀကီးက ကေလးမ်ားAား ေကာက္ညႇင္းဆန္ျပား
ေျခာက္မ်ားကို ေကၽြးေမြးသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေရAဝတုိက္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ကေလးငယ္ႏွစ္ဦးမွာ
Aနည္းငယ္ စိုေျပလန္းဆန္းလာေလ၏။
ေနာက္ရက္ Aနည္းငယ္Aတြင္း ရေသ့ႀကီး ဆြမ္းခံႂကြေတာ့ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို
ေတာင္ေပၚရြာသို႔ ေခၚသြားသည္။ သူ၏ဒါယကာ၊ ဒါယိကာမမ်ားAား Aက်ဳိးAေၾကာင္း
ေျပာျပေသာAခါ ကေလးႏွစ္ေယာက္Aတြက္ လိုေလေသးမရိွေAာင္ ေကၽြးေမးြ ျပဳစု
ေစာင့္ေရွာက္ၾက၏။ ကေလးငယ္တုိ႔Aား ေကၽြးေမြးျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ၾက၏။ ကေလးငယ္တို႔Aား
ေကၽြးေမြးျပဳစု ေခၚယူထားလိုသူေတြလည္း မနည္းလွ။ သို႔ေသာ္ ကေလးႏွစ္ဦးက ရေသ့ႀကီးထံပါးမွ
ခြဲခြာမသြားလိုၾကေပ။ သူတို႔၏ Aသက္သခင္ ေက်းဇူးရွင္ရေသ့ႀကီးAား မ်က္စိေAာက္မွ
Aေပ်ာက္မခံ။ သုိ႔ေၾကာင့္လည္း ရေသ့ႀကီးႂကြရာေနရာသို႔ A ၿမဲလိုက္ပါခဲ့ၾကေလ၏။
ရေသ့ႀကီးက သစ္သားဗ်ပ္ကေလးျဖင့္ ထန္းပင္ေခ်ာင္းထဲသို႔ ေမ်ာပါလာခဲ့ၾကသူကေလး ႏွစ္ဦးကို
ဗ်တ္ဝိႏွင့္ ဗ်တၱဟု Aမည္ ေပးထားေလသည္။ ကေလးငယ္မ်ားသည္ မူလက သူတို႔၏ တုိင္းရင္း
ဘာသာစကားကို သာတတ္ကၽြမ္းၾကသျဖင့္ ရေသ့ႀကီးႏွင့္ ဆက္သြယ္ စကားေျပာဆိုရာတြင္
သကၠတ ဘာသာစကားျဖင့္သာ ဆက္သြယ္ၾကရ၏။ သကၠတ ဘာသာစကားမွာ သူတို႔
တုိင္းရင္းဘာသာႏွင့္ Aေတာ္Aတန္ နီးစပ္ဟန္ရွိသည္။ ရေသ့ႀကီး သကၠတ ဘာသာစကားျဖင့္
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 41
ေျပာလွ်င္ သူတို႔ နားလည္ၾက၏။ သူတို႔ တုိင္းရင္းဘာသာစကားျဖင့္ ေျပာၾကားသည့္Aခါ၌လည္း
Aမ်ားAားျဖင့္ ရေသ့ႀကီးမွာ နားလည္ေနတတ္ေလသည္။
ေနာင္ Aေနၾကာေလေတာ့လည္း ဗ်တ္ဝိ၊ ဗ်တၱတို႔ ျမန္မာဘာသာစကားကို နားလည္႐ုံမွ်မက
ကၽြမ္းက်င္ႏိုင္နင္းစြာ ေျပာတတ္လာၾကသည္။ ထိုAခါ၌ ရေသ့ႀကီးက သူတို႔၏ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းကို
ေမးျမန္းၾကည့္မိတတ္၏။ Aစ္ကိုႀကီးျဖစ္သူ ဗ်တ္ဝိက သူတို႔ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည့္ ဘဝခရီးၾကမ္းကို
မွတ္မိသ၍ ရေသ့ႀကီးAား ေျပာျပသည္။ မိဘမ်ားႏွင့္Aတူ ရြက္သေဘၤာျဖင့္ Aိႏၵိယကမ္းေျခမွ
မာလာယုသို႔Aသြား လမ္းခရီးတြင္ မုန္တိုင္းမိကာ ရြက္သေဘၤာ နစ္ျမဳပ္ခဲ့ရပံု၊ ညီAစ္ကို
ႏွစ္ေယာက္သာ Aသက္ရွင္ က်န္ရစ္ၿပီး ဗ်တ္ငယ္ကေလး တစ္ခ်ပ္ကို Aမီွျပဳလ်က္
ပင္လယ္Aတြင္း၌ ေမ်ာပါေနခဲ့ရပံုမ်ားပင္ ျဖစ္ေပသည္။
ကံတရားသည္ကား ဆန္းက်ယ္လွေပ၏။ ဗ်တ္ဝိသည္ မိမိတို႔ ညီAစ္ကို ႏွစ္ေယာက္
ဘယ္ေသာAခါမွ Aသက္ရွင္လ်က္ ရွိေတာ့မည္မဟုတ္ဟု တြက္ဆမိခဲ့သည္ ဆို၏။ ရြက္သေဘၤာ
နစ္ျမဳပ္စU္က ေရကူးကၽြမ္းက်င္လွသည့္ မိမိ၏မိဘမ်ားသည္ လည္းေကာင္း၊ သေဘၤာသူႀကီး
ခလာသီတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ေရတြင္ နစ္ျမႇဳပ္သြားခဲ့ၾကသည္။ မိမိႏွင့္ညီငယ္မွာမူ ရြက္သေဘၤာ
ကုန္းပတ္ေပၚမွ Aသင့္ေတြ႔ရွိရသည့္ သစ္သားဗ်ပ္ကေလးကို ကိုင္လ်က္ Aသက္ရွင္
က်န္ရစ္ခဲ့ၾက၏။ ပင္လယ္ျပင္တြင္ စတင္ေမ်ာပါစU္က AနီးAပါးသို႔ ေရာက္ရွိေမ်ာပါလာသည့္
စားေသာက္ဖြယ္ရာAခ်ဳိ႕ကို ဗ်တ္ဝိက ဗ်ပ္ကေလးထဲသို႔ ထည့္ယူ သိမ္းဆည္းထားသျဖင့္သာ
ညီAစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ ယခုကဲ့သုိ႔ Aသက္ရွင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ဆိုပါသည္။
ဗ်တ္ဝိႏွင့္ဗ်တၱတို႔သည္ ရေသ့ႀကီးႏွင့္Aတူ AနီးAပါးသို႔ လိုက္ပါၾကစၿမဲ ျဖစ္ေပရာ တစ္ႀကိမ္တြင္
ေတာလမ္းခရီးရွည္ကို လိုက္ပါခဲ့ၾက၏။ ရေသ့ႀကီးသည္ ဇင္းက်ဳိက္ေတာင္ထက္ရွိ သူ၏ဆရာ
သူေတာ္စင္ႀကီးႏွင့္ သြားေရာက္ေတြ႔ဆံုရာ ဗ်တ္ဝိတုိ႔ညီAစ္ကို လိုက္ပါခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
လမ္းခရီး တစ္ေနရာ Aေရာက္တြင္ ေဇာ္ဂ်ီဖိုလ္ဝင္ဟု ဆုိAပ္ေသာ ဝိဇၨာတစ္ဦး၏ Aေလာင္းကို
ေတြ႔ရွိၾက၏။ သို႔ျဖင့္ ရေသ့ႀကီးက ေဆးဝါးစီရင္ရန္Aလို႔ငွာ ေက်ာင္းသခၤမ္းသို႔ ယူေဆာင္ၿပီး
ျပန္ၾကရန္ မွာရစ္ၿပီး ဇင္းက်ဳိက္သို႔ ဆက္လက္ထြက္ခြာသြားၾကသည္။ ဗ်တ္ဝိတုိ႔ ညီAစ္ကိုလည္း
ေဇာ္ဂ်ီဖိုလ္ဝင္ကို သယ္ေဆာင္ကာ ေက်ာင္းသခၤမ္းသို႔ ျပန္လာခဲ့ၾက၏။
ရေသ့ႀကီးက ေဇာ္ဂ်ီဖိုလ္ဝင္ကို ရရွိသူသည္ သိဒိၶၿပီးေျမာက္သည္ကို သိရွိသည့္Aေလ်ာက္
ဇင္းက်ဳိက္ေတာင္ေရာက္မွ စိုးရိမ္မကင္း ျဖစ္ကာ ေက်ာင္းသခၤမ္းသို႔ ေတာလမ္းခရီးျဖင့္
Aလ်င္Aျမန္ ျပန္လည္ႂကြေရာက္လာခဲ့ေလသည္။ ထုိAခါ ေဇာ္ဂ်ီဖိုလ္ဝင္ကို ရရွိသြားၾကသည့္
ဗ်တ္ဝိ၊ ဗ်တၱညီေနာင္မွာလည္း သိဒၶိမ်ား ၿပီးေျမာက္လ်က္ ရွိေနၾကေလသည္။ ရေသ့ႀကီးသည္
Aက်ဳိးAေၾကာင္း သိရေသာAခါ မိမိ၌ပေယာဂမကင္းဟု မွတ္ယူလ်က္ သုဝဏၰဘူမိဘုရင္ဆီ
Aလ်င္Aျမန္သြားေရာက္ ေလွ်ာက္ထားျပန္ေလသည္။ သိဒိၶ ၿပီးေျမာက္သူသည္ ရာဇဝတ္မႈႏွင့္
မကင္းသူျဖစ္သည့္ Aေလ်ာက္ ရေသ့ႀကီးက ဘုရင္မင္းျမတ္သို႔ ဦးစြာသြားေရာက္
ေလွ်ာက္ထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 42
သုဝဏၰဘူမိဘုရင္သည္ ရေသ့ႀကီးထံမွ သတင္းစကားၾကားရသည္ႏွင့္ သိဒၶိၿပီးေျမာက္ေသာ
ဗ်တ္ဝိဗ်တၱညီေနာင္ကို ဖမ္းဆီးဆက္သရန္ မင္းခ်င္းဗိုလ္ပါတို႔Aား Aမိန္႔ေတာ္ ခ်မွတ္ေလသည္။
မင္းခ်င္းတုိ႔ကလည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ ေတာေတာင္တစ္ဝိုက္၌ ဗ်တ္ဝိဗ်တၱတို႔ကို လိုက္လံဖမ္းဆီးၾက၏။
သို႔ေသာ္ သိဒိၶၿပီးေျမာက္ၿပီးသူမ်ားကို ဖမ္းဆီးႏိုင္ရန္မွာ လြယ္ကူေသာ ကိစၥေတာ့ မဟုတ္ပါေပ။
ေနာက္ဆံုး နည္းမ်ဳိးစံုသံုး၍ တုိက္ခိုက္ေတာ့မွ Aစ္ကိုျဖစ္သူဗ်တ္ဝိတစ္ဦးတည္းကိုသာ
ဖမ္းဆီးရမိေလသည္။ ညီငယ္ဗ်တၱမွာမူ သုဝဏၰဘူမိ ဘုရင္မင္းျမတ္၏ မင္းခ်င္းဗိုလ္ပါမ်ား ပိတ္ဆုိ႔
ဖမ္းဆီးၾကသည့္ၾကားမွ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့၏။ ဘုရင္မင္းျမတ္က သိဒိၶၿပီးေျမာက္ေနသူ
ဗ်တ္ဝိAား လုပ္ႀကံစီရင္ေစ၏။
ဗ်တၱမွာမူ မင္းခ်င္းတို႔လက္မွ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္သြားေသာAခါ သုဝဏၰဘူမိAပိုင္
နယ္ေျမတြင္ မေနေတာ့ပဲ Aထက္ျမန္မာႏိုင္ငံ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္သို႔ ထြက္ခြာသြား၏။
ပုဂံေရာက္ေတာ့ ဘရဗာတံခါးေစာင့္ မင္းမႈထမ္းAား မိမိဘဝ Aျဖစ္မွန္မ်ားကို ေျပာျပသည္။
ဘုရင္မင္းျမတ္ကို သံေတာ္ဦးတင္ေပးပါဟုလည္း ဆုိသည္။ တံခါးေစာင့္ မင္းမႈထမ္းက
သိဃၤပေတ့Aမတ္ႀကီးAား Aက်ဳိးAေၾကာင္း ေျပာျပ ေလွ်ာက္ထားေသာAခါ သိဃၤပေတ့သည္
ဗ်တၱAား ေခၚယူေတြ႔ဆံုလ်က္ Aကဲခတ္ၾကည့္၏။ ဗ်တၱသည္ Aမွန္ပင္ Aားေကာင္းေမာင္းသန္
ေယာက်္ားပီသသူတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖင့္ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာထံ ေလွ်ာက္ထားၾကည့္သည္။
မင္းျမတ္ Aေနာ္ရထာက ဗ်တၱAား ေရွ႕ေတာ္သြင္းေစလ်က္ ပုဂံ မင္းေနျပည္ေတာ္Aတြင္း
လိုAပ္သည့္ ပန္းမ်ားAား ဆက္သရန္ ပန္းေတာ္ဆက္ရာထူး Aပ္ေလသည္။
ေတာင္နန္းမေတာ္ႀကီး Aလိုရွိရာ စကားျဖဴပန္းမွာလည္း ပုပၸားေတာင္ တစ္ဝိုက္၌သာ
ေပါက္ေရာက္ေလရာ ဗ်တၱAဖို႔ပုဂံမွပုပၸားAရပ္သို႔ ေန႔စU္ သြားေရာက္ကာ ပန္းခူးဆက္သရ၏။
သို႔ျဖစ္၍ ဗ်တၱသည္ ေန႔စU္ AသြားAျပန္ခရီး (၁၅)တိုင္ခန္႔ ေရာက္ရွိေလသည္။ ဗ်တၱသည္
နံနက္A႐ုဏ္တက္သည္ႏွင့္ ျမင္းတစ္စီးျဖင့္ ပုပၸားသို႔ ခရီးႏွင္ရ၏။ ထုိ႔ေနာက္ ေတာင္နန္းမေတာ္
မိဖုရားႀကီး Aလိုရွိရာ စကားျဖဴပန္းမ်ားကို ခူး၍ ကုန္းႏွီး၌ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ျခင္းေတာင္းငယ္
Aတြင္းသို႔ စနစ္တက် ထည့္ရသည္။ ၿပီးလွ်င္ ျမင္းဒုန္းစိုင္းစီးလ်က္ ပုဂံေနျပည္ေတာ္သုိ႔
ျပန္လာရ၏။
ေန႔ႏွစ္ခ်က္တီးလွ်င္ ဗ်တၱေနျပည္ေတာ္သို႔ ျပန္ေရာက္ေလၿပီ။ ဗ်တၱသည္ ခရီးေရာက္မဆုိက္
ေတာင္နန္းမေတာ္ႀကီး Aေဆာင္ေတာ္သို႔ ဝင္ေရာက္ကာ စကားျဖဴပန္းမ်ား ဆက္သေလ့ရွိပါသည္။
ဤသည္မွာ ပုဂံမင္းျမတ္Aေနာ္ရထာ နန္းတက္စေန႔မ်ားက ျဖစ္ပါသည္။ ပုဂံဘုရင္သစ္သည္
ဗ်တၱAား ေျမႇာက္စားခ်ီးျမႇင့္ခ့ဲေသာ္လည္း ပန္းေတာ္ဆက္ ဗ်တၱက ေဖာက္လဲေြ ဖာက္ျပန္ျပဳ၏။
ပန္းေတာ္ဆက္ရာထူး ရရွိ၍မွ တစ္လမၾကာေသး။ ပုပၸားသူမယ္ဝဏၰႏွင့္ ေတြ႔ဆံု ေမတၱာမွ်ခဲ့သည္။
မယ္ဝဏၰသည္ ေရႊေရာင္Aဆင္းရွိ၍ ေခ်ာေမာလွပသူကေလး ျဖစ္၏။ မယ္ဝဏၰႏွင့္ ေတြ႔ေတာ့
ဗ်တၱပုဂံေနျပည္ေတာ္သု႔ိ Aခ်ိန္မီ ျပန္မေရာက္ေတာ့။ သည္ၾကားထဲ နန္းဓေလ့ထံုးစံAတုိင္း
မလိုတမာဂံုးစကား ဆိုၾကသူမ်ားလည္း ရွိသည္။ ဗ်တၱသည္ ေဇာ္ဂ်ီဖိုလ္ဝင္သား စားဖူးသူ
လူစြမ္းေကာင္းတစ္ဦး ျဖစ္သျဖင့္ ဘုရင္မင္းျမတ္Aား Aခ်ိန္မေရြး ဒုကၡေပးႏိုင္သူ ျဖစ္သည္။
ယခုလည္း ၾကန္႔ၾကာေနျခင္းမွာ Aေၾကာင္းတစ္ခုခု ရွိေပလိမ့္မည္။ ပုပၸားနယ္ကို Aေျချပဳလ်က္
ေထာင္ထားျခားနားရန္ လက္နက္လူသူ စု႐ုံးေနျခင္းေပေလာ။ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာက သူ႔ထံ
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 43
ေရာက္လာသည့္ ေရႊနားေတာ္သြင္း စကားAတင္းAဖ်င္းမ်ားကို မယံုၾကည္လို။ သို႔ေသာ္
ေျပာဖန္တိုက္ဖန္ မ်ားလာေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ စU္းစားလာသည္။ သူကိုယ္တိုင္ ပုပၸားနယ္မွာ
ေနခဲ့ဖူးသည္။ ေနာင္ေတာ္စုကၠေတးကို ထီးနန္းက ဖယ္ရွားဖို႔ရာ ယင္းပုပၸားနယ္ကိုပင္
Aေျချပဳခဲ့ရဖူးသည္ မဟုတ္ပါေလာ။
ဗ်တၱကိုယ္တုိင္မွာမူ သူ႔ ျပႆနာႏွင့္ သူ ျဖစ္၏။ မယ္ဝဏၰႏွင့္ မၾကာခဏ ဆံုေတြ႔မိရာမွ
မယ္ဝဏၰတြင္ ပဋိသေႏၶ ရွိလာသည္။ ထုိAခါ မယ္ဝဏၰAေပၚ ယခင္ကထက္ ပို၍
ဂ႐ုစိုက္ရေတာ့၏။ သို႔ျဖင့္ ဗ်တၱတစ္ေယာက္ မယ္ဝဏၰတုိ႔ ေနထုိင္ရာ တဲAိမ္ကေလးဆီမွ ပုဂံ
မင္းေနျပည္ေတာ္သို႔ Aခ်ိန္မီမျပန္ႏိုင္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ေတာင္နန္းမိဖုရားႀကီးက ေနာက္က်ရသည့္
Aေၾကာင္းရင္းကို ေမးျမန္းေတာ့ ေတာင္ေျခတြင္ စကားျဖဴပန္းမ်ား တစ္စစ နည္းပါးလာၿပီမို႔
ေတာင္လယ္ ကမူAထက္ တက္ေရာက္ ခူးယူေနရသည္ ဆုိသည္။ ပထမေတာ့
ေတာင္နန္းမယ္ေတာ္ႀကီးက သံသယ မျဖစ္မိ။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္း မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာႏွင့္
တုိင္ပင္ႏွီးေႏွာမိလာေသာAခါ၌မူ ဗ်တၱကိစၥက စU္းစားစရာ ျဖစ္လာသည္။
ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ ပုပၸားနယ္တြင္ ငါးႏွစ္ၾကာမွ် ေနခဲ့ဖူးသူ ျဖစ္သည့္Aေလ်ာက္
ပုပၸားေတာင္ေျခတြင္ စကားျဖဴပင္ မည္မွ် ေပါမ်ားေၾကာင္း သိ၏။ တစ္ေန႔လွ်င္ ျခင္းေတာင္း
ႏွစ္ေတာင္းခူးယူ႐ံုမွ်ျဖင့္ ဤေတာင္ေျခ စကားျဖဴပန္းမ်ား ကုန္စင္သြားမည္ မဟုတ္ေပ။ မိဖုရားႀကီး
ေလွ်ာက္တင္လာမွ ဗ်တၱေနျပည္ေတာ္ Aဝင္ေနာက္က်သည့္ ကိစၥကို ဘုရင္မင္းျမတ္
သိရွိသြားသည္။ သုိ႔ေသာ္ တုိင္းတစ္ပါးသား ဗ်တၱသည္ ဘုရင္မင္းျမတ္၏ စိတ္ေနစိတ္ရင္းကို
Aမွန္Aတိုင္း မသိျမင္ႏိုင္ေပ။ သူသည္ မယ္ဝဏၰႏွင့္ ေမတၱာမွ်ေန႐ံုမွ်မက ပဋိသေႏၶပင္ ရရွိေနၿပီ
ျဖစ္ေၾကာင္းကို ေရငံုေနလိုက္၏။
မယ္ဝဏၰမွ Aမႊာပူး သားငယ္ကေလး ႏွစ္ဦး ဖြားျမင္ေသာေန႔တြင္ ဗ်တၱ ပုဂံေနျပည္ေတာ္သို႔ပင္
မျပန္ႏိုင္ခဲ့။ မိမိ၏ ရင္ေသြးငယ္ကေလးမ်ားကို ၾကည့္၍ ဗ်တၱ ၾကည္ႏူးခဲ့ရသည္။
ဤကေလးငယ္မ်ားကို ႐ုတ္တရက္ ခြဲခြာကာ ပုဂံေနျပည္ေတာ္သို႔ ျပန္မသြားလိုခဲ့။ သို႔ျဖင့္ ပုပၸားတြင္
တစ္ည Aိပ္ျဖစ္သြားသည္။ ေတာင္မိဖုရားႀကီးက ဗ်တၱ ယေန႔ ပန္းေတာ္ လာမဆက္သပါေၾကာင္း
ဘုရင္မင္းျမတ္ထံ ေလွ်ာက္ထားရာမွ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာ သိရွိသြား၏။ ေနာက္တစ္ေန႔
နံနက္ညီလာခံသဘင္တြင္ ဗ်တၱကို ေရွ႕ေတာ္သြင္းရန္ Aမိန္႔ေတာ္ ခ်မွတ္သည္။ သို႔တုိင္ေAာင္
ညီလာသဘင္ က်င္းပၿပီးစီးခ်ိန္Aထိ ဗ်တၱ ေရာက္ရွိမလာခဲ့။
ဗ်တၱ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္သုိ႔ ေရာက္ရွိလာေတာ့ ေန႔တစ္ခ်က္တီး ေက်ာ္ေနေပၿပီ။ ဗ်တၱက
ေတာင္နန္းမေတာ္ မိဖုရားႀကီးထံ Aခစားဝင္ရင္း စကားျဖဴပန္းမ်ား ဆက္သသည္။ မိဖုရားႀကီး
Aေမးေတာ္ရွိေတာ့ ဗ်တၱကပန္းခူးAသြား ေတာင္ေပၚ၌ မ်က္စိလည္ လမ္းမွားကာ
ၾကန္႔ၾကာေနရေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထား၏။ ဗ်တၱ၏ သတင္းစကားက ဘုရင္မင္းျမတ္ထံ
ေရာက္ရွိသြားသည္။ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာက AနီးAပါး၌ မျပတ္တေစ ေလွ်ာက္တင္ေနသည့္
Aမတ္မဟာဗိုလ္၏ စကားကို ယံုမွတ္ကာ လတ္တေလာAားျဖင့္ Aက်U္းခ်ထားရန္
Aမိန္႔ေတာ္ခ်မွတ္၏။ ဤသည္ကို ဗ်တၱAေပၚ မလိုလားသည့္ မဟာဗိုလ္က တစ္မ်ဳိးAဓိပၸာယ္
ေကာက္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ဗ်တၱ စီရင္ကြပ္မ်က္ ခံခဲ့ရသည္။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 44
မယ္ဝဏၰသည္ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္၌ ခင္ပြန္းသည္ ဗ်တၱ Aျပစ္Aေလ်ာက္ စီရင္
ကြပ္မ်က္ခံရေၾကာင္း သတင္းစကား ၾကားသိရေသာAခါ Aလြန္Aမင္း စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္
ခံစားလိုက္ရ၏။ သို႔ျဖင့္ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာထံ ေပါက္ေရာက္ႏိုင္မည့္ Aမတ္ႀကီးတစ္ဦး၏
AကူAညီႏွင့္ Aေၾကာင္းစံုကို တင္ျပေလွ်ာက္ထားေလသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္ Aျဖစ္မွန္ကို
သိရွိရခ်ိန္တြင္ ဗ်တၱတစ္ေယာက္ လူ႔ေလာက၌ မရွိေတာ့။ သို႔ေသာ္ျငားလည္း ဘုရင္မင္းျမတ္က
သေဘာထား ျပည့္ဝသည္။ မယ္ဝဏၰ၏ သားငယ္ကေလးမ်ားAား ေနျပည္ေတာ္သို႔ ေခၚယူကာ
ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ေစခဲ့သည္။ လိုသပ္သည့္ Aေထာက္Aပံ့ မွန္သမွ် တာဝန္ယူ ေထာက္ပံ့၏။
Aေၾကာင္းစံု သိရွိရေသာAခါ၌ ေတာင္မိဖုရားေခါင္ႀကီးမွာလည္း စိတ္မေကာင္း။
ဘုရင္မင္းျမတ္က ကေလးငယ္ ႏွစ္ေယာက္ကို ေရႊဖ်U္းႀကီး၊ ေရႊဖ်U္းငယ္ဟု Aမည္ေပးAပ္သည္။
ေနာင္ က်န္စစ္သားေခၚ ထီးလိုင္Aရပ္မွ ကလန္စစ္သား ေနျပည္ေတာ္သို႔ လာေရာက္
Aမႈထမ္းေသာAခါ ေရႊဖ်U္းညီေနာင္Aား က်န္စစ္သားထံ၌ Aပ္ႏွံထားရွိေလသည္။
က်န္စစ္သားက ေရႊဖ်U္းညီေနာင္Aား ေယာက်္ားတုိ႔ တတ္Aပ္ေသာ A႒ာရသ
Aတတ္ပညာတုိ႔ကို သင္ၾကား တတ္ေျမာက္ေစခဲ့၏။ ေရႊဖ်င္း ညီေနာင္ကလည္း Aတတ္ပညာ
မ်ဳိးစံုကို ႀကိဳးစားသင္ယူသည္။ သို႔ျဖင့္ ငယ္ရြယ္စU္ကာလ၌ပင္ မင္းျမတ္ Aေနာ္ရထာ၏
Aမႈထမ္းေကာင္းမ်ား ျဖစ္လာၾက၏။
ေရႊဖ်U္းႀကီးႏွင့္ ေရႊဖ်U္းေလးတုိ႔သည္ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာ ထံပါးသို႔ ေန႔စU္ခစား ဝင္ေရာက္ေလ့
ရွိၾက၏။ ဘုရင္မင္းျမတ္ကလည္း မိမိသားေတာ္ မင္းသားကေလးႏွင့္ Aရြယ္Aားျဖင့္ မတိမ္းမယိမ္း
ရွိၾကသည့္ ေရႊဖ်U္းညီေနာင္တို႔ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရွာသည္။ ထို႔Aတူ ေတာင္နန္းမေတာ္
မိဖုရားေခါင္ႀကီးကလည္း ေရႊဖ်U္းညီေနာင္၏ Aျဖစ္သနစ္ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းကို ခေရေစ့တြင္းက်
သိရွိထားသူ ျဖစ္သည့္Aေလ်ာက္ ေရႊဖ်U္းညီေနာင္Aား မိမိသားေတာ္ Aရင္းကေလးကဲ့သို႔ပင္
ခ်စ္ခင္ရွာပါသည္။ ေရႊဖ်U္းညီေနာင္တို႔ကလည္း က်ဳိးႏြံသည္။ လူမမယ္ဘဝကပင္ နန္းတြင္းသို႔
ေရာက္ရွိေနေပရာ နန္းဓေလ့ထံုးစံမ်ားကို ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ေနေလ၏။ သူတို႔က ပုဂံနန္းတြင္းသူ
နန္းတြင္းသားမ်ားႏွင့္မျခား ယU္ေက်းသိမ္ေမြ႔ၾကသည္။
ေရႊဖ်င္းညီေနာင္တုိ႔သည္ နန္းတြင္း၌ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ၾကသည့္ Aေလ်ာက္ မိမိတို႔ ဘဝ
ဇာတ္ေၾကာင္းကိုပင္ ေကာင္းစြာ မသိရွိၾကေတာ့ေပ။ သူတို႔က ေတာင္နန္းမေတာ္ မိဖုရားႀကီးAား
မယ္ေတာ္Aရင္းကဲ့သို႔ပင္ မွတ္ထင္ၾက၏။ မင္းျမတ္ Aေနာ္ရထာကလည္း သားေတာ္ကေလးႏွင့္
မျခား Aေရးေပးသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ သားေတာ္ ေစာလူးမင္းသားကေလးႏွင့္ ေရႊဖ်င္းညီေနာ္တို႔
ေဆာ့ကစားေနၾကရာသို႔ ဘုရင္မင္းျမတ္ ကိုယ္ေတာ္တုိင္ လာေရာက္ကာ ဝမ္းသာAားရ
ေငးေမာၾကည့္႐ႈ ေနတတ္ေလသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ဗ်တၱAေၾကာင္း စU္းစားမိသည့္Aခါမ်ဳိး၌
မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရျပန္သည္။ Aကယ္၍ ဗ်တၱသည္ မိမိAား Aျဖစ္မွန္ကို
ေလွ်ာက္တင္ခဲ့ပါမူ ယခုကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ဖြယ္ရာမရွိေပ။ Aမတ္မဟာဗိုလ္ကလည္း ဆိုးရြားလွသည္။
ေနာက္ေနာင္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစေရးAတြက္ မဟာဗိုလ္ကိုပင္ Aျပစ္ဒဏ္ေပးခဲ့ရေသးသည္။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 45
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ယခုဆုိလွ်င္ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္ႀကီး၏ Aနာဂတ္Aတြက္ ေမွ်ာ္လင့္လုိ႔ ရေနေပၿပီ။
ဘုရင္မင္းျမတ္Aဖို႔ ေတြးလိုက္တိုင္း ၾကည္ႏူးမိ၏။ မိမိတြင္ က်န္စစ္သား၊ ငေထြး႐ူး၊
ငလံုးလက္ဖယ္၊ ေညာင္ဦးဖီးဆိုသူ Aမႈထမ္းေကာင္း ေလးဦး ရွိေနေပၿပီ။ ထုိ႔ျပင္ ဗ်တၱ၏
သားငယ္ကေလး ႏွစ္ဦးျဖစ္ေသာ ေရႊဖ်U္းႀကီးႏွင့္ ေရႊဖ်U္းငယ္ေလးတုိ႔သည္လည္း
ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ တိုင္းျပည္Aတြက္ Aသံုးတည့္လာမွာ Aမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။ သူတို႔က
ငယ္ရြယ္စU္ကပင္ ဇြဲလံု႔လဝီရိယ ရွိသည္။ Aရြယ္ႏွင့္မလိုက္ေAာင္ လ်င္ျမန္ဖ်တ္လတ္ၾကသည္။
ေရႊဖ်U္းႀကီးႏွင့္ ေရႊဖ်U္းေလးတုိ႔မွာ ယခုAခါ Aသက္ငါးႏွစ္ေက်ာ္ ေျခာက္ႏွစ္သားAရြယ္မ်ားသို႔
ေရာက္ရွိၾကေလၿပီ။ သူတို႔၏ Aမ်ဳိးဇာတ္က တိုင္းတစ္ပါးသား Aယူတစ္ျခား ျဖစ္ၾကေသာ္လည္း
သူတို႔ကိုမူ မိဘဘိုးဘြားမ်ားကဲ့သို႔ Aယူလြဲေစ၍ မျဖစ္။ သူတို႔ကို သားေတာ္ကေလးႏွင့္Aတူ
ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး တစ္ပါးပါးထံ Aပ္ႏွံရလွ်င္ ေကာင္းမည္ေလာ။ သို႔ဆုိပါမူ မိမိ
ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ခြင့္ျပဳထားသည့္ လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္မႈကို ပိတ္ပင္တားျမစ္ရာ
ေရာက္ႏိုင္သေလာ။ မင္းျမတ္ Aေနာ္ရထာAေနျဖင့္ ေရႊဖ်U္းႀကီး၊ ေရႊဖ်U္းငယ္တုိ႔၏ Aနာဂတ္
AေရးAတြက္ ႀကိဳတင္ပူပန္ေနမိသည္။
ေတာင္နန္းမေတာ္ မိဖုရားႀကီးကမူ သူတို႔၏မ်ဳိးဇာတ္ မူလက မည္သို႔ပင္ျဖစ္ပါေစ၊ ယခုAခါ
ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္၌ ႀကီးျပင္းလာရသူမ်ားပီပီ ဗုဒၶဘာသာAယူကိုသာ ယူေစသင့္သည္ ဆို၏။
ေနာက္ဆံုး ဘုရင္မင္းျမတ္ လတ္တေလာAားျဖင့္ ေဝခဲြ၍ မရသည့္Aေလ်ာက္ ဤကိစၥႏွင့္
စပ္လ်U္း၍ ဆက္လက္ မစU္းစားျဖစ္ေတာ့။ က်န္စစ္သားကမူ ကေလးမ်ားAား ငယ္စU္ကပင္
သူတို႔ Aသက္Aရြယ္ႏွင့္ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ Aတတ္ပညာတုိ႔ကို သင္ယူေနေစေပသည္။
ေရႊဖ်U္းႀကီးႏွင့္ ေရႊဖ်U္းကေလးတုိ႔ကလည္း ငယ္စU္ကတည္းကပင္ ဇြဲလံု႔လဝီရိယ ရွိၾကသူမ်ား
ျဖစ္သည့္Aားေလ်ာ္စြာ ဓါးခုတ္၊ လံွထိုးAတတ္တုိ႔Aား AေျခခံမွAစ ကၽြမ္းက်င္ႏိုင္နင္းစြာ
တတ္ေျမာက္ႏိုင္ရန္ ေလ့လာသင္ယူၾက၏။
ဘုရင္မင္းျမတ္Aဖို႔ Aမႈထမ္းေကာင္း ေလးဦးႏွင့္ ေရႊဖ်င္းညီေနာင္တို႔Aား ၾကည့္၍ ေက်နပ္
ႏွစ္သိမ့္ေနေလသည္။ ေနာင္ သားေတာ္ဘုရင္ လက္ထက္တြင္လည္း ျပည္ပရန္Aေပါင္းကို
ဤAမႈထမ္းေကာင္းမ်ား Aားကိုးႏွင့္ တြန္းလွန္ေခ်မႈန္း တုိက္ခိုက္ႏိုင္မည္ဟု မုခ်ပင္ ျဖစ္ေပသည္။
*****
သူရူရဲေဲေကာင္း္းတို႔တို႔တိုငိုင္း္းျပည ္
ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္သို႔ သုဝဏၰဘူမိမွ သံဃာေတာ္တစ္ပါး ႂကြေရာက္လာေၾကာင္း ဘုရင္မင္းျမတ္
သတင္းစကား ၾကားသိရ၏။ ေမးျမန္းစံုစမ္းေတာ့ ဆရာေတာ္၏ ဘြဲ႔Aမည္မွာ ရွင္Aရဟံ
ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရေလသည္။ ရွင္Aရဟံသည္ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာကို ျပန္႔ပြားေAာင္
ႀကံေဆာင္ေနေသာ ဆရာေတာ္ျဖစ္၏။ သုဝဏၰဘူမိ သထံုဘုရင္သည္ ဘာသာေရးကို
Aားမေပးေသာဘုရင္မို႔ ယခုကဲ့သို႔ ပုဂံသို႔ ႂကြေရာက္ခိုလံႈလာျခင္းေပေလာ။ သို႔တည္းမဟုတ္
သာမန္ Aာဂႏၲဳမွ်သာ ျဖစ္ေလသေလာ။ ဘုရင္မင္းျမတ္ ကိုယ္ေတာ္တုိင္က ပုဂံ
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 46
မင္းေနျပည္ေတာ္တြင္ လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္ခြင့္ ျပဳထားေပရာ ရွင္Aရဟံသည္
သံဃာဂိုဏ္းတစ္ဂိုဏ္းမွ ျဖစ္ၿပီး သာသနာျပဳရန္ ႂကြေရာက္လာျခင္း ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
မ်ားမၾကာမီ သုဝဏၰဘူမိမွ ဆရာေတာ္တစ္စု ထပ္မံေရာက္ရွိလာျပန္သည္။ သူတုိ႔ သထံုျပည္တြင္
ႂကြမ္းစစ္သည္ေတြ မၾကာခဏ ဝင္ေရာက္ ေႏွာက္ယွက္ေနသည္။ ႂကြမ္းတုိ႔ကား မိစာၦဒိ႒ိမ်ား
ျဖစ္ၾကသည္။ ႂကြမ္းတို႔သည္ နတ္နဂါးကိုးကြယ္၍ ေနာင္ဘဝကို မယံုၾကည္ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။
ယခုကဲ့သို႔ သုဝဏၰဘူမိ၌ Aင္Aားခ်ိနဲ႔ေနခ်ိန္တြင္ ႂကြမ္းတို႔ ပို၍ဝင္ေရာက္ ေႏွာက္ယွက္ရန္
လြယ္ကူေနေပသည္။ ႂကြမ္းတုိ႔၏ AႀကီးAမွဴးျဖစ္ေသာ ခမာဘုရင္ သူရိယဝါရမန္သည္ သထံုAား
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ Aေႏွာက္Aယွက္ ေပးခဲ့သူျဖစ္သည္။
သူရိယဝါရမန္၏ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ သထံုတြင္ ေဒသခံတုိင္းရင္းသားAခ်ဳိ႕ ပ်က္စီးဆံုး႐ံႈးမႈမ်ားႏွင့္
ႀကံဳေတြ႔ၾကသည္။ သူရိယဝါရမန္သည္ သုဝဏၰဘူမိေခၚ သထံုကိုသာ တုိက္ခိုက္ခဲ့သည္ မဟုတ္။
ဒြါရာဝတီ ႏိုင္ငံေတာ္ကိုလည္း တိုက္ခိုက္ ဖ်က္ဆီးခဲ့ေသး၏။ သူရိယဝါရမန္ ႂကြမ္းတုိ႔၏
ခမာႏိုင္ငံတြင္ ထီးနန္းစိုးခံခဲ့သည္မွာ Aႏွစ္ေလးဆယ္ေက်ာ္ၿပီ ျဖစ္သည္။ သူရိယဝါရမန္းက
နန္းသက္ ရွည္သေလာက္ တုိင္းျပည္Aေပၚတြင္လည္း ၾသဇာေညာင္း၏။ သူတို႔က ျဗဟၼာဏဝါဒ
ကိုးကြယ္သူမ်ားမို႔ ဗုဒၶဘာသာကို မလိုလား။ မိမိAနီးဝန္းက်င္ ဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံမ်ားကိုလည္း
ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္း Aၿမဲေႏွာက္ယွက္ တုိက္ခိုက္ေလ့ရွိေလသည္။ သို႔ျဖင့္ သုဝဏၰဘူမိကို
Aႀကိမ္ႀကိမ္ ေႏွာက္ယွက္ေနေတာ့၏။
သူရိယဝါရမန္မင္းသည္ ဒြါရာဝတီ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ေAာင္ႏိုင္ၿပီးေနာက္ ဇင္းမယ္ Aနီးရွိ
ဟရိဘုၪၨကေတာ့ ညီၫြတ္မႈရွိသည္။ Aင္Aား ေတာင့္တင္းသည္။ က်ဴးေက်ာ္တုိက္ခိုက္လာသူ
ခမာတုိ႔Aား ရရာလက္နက္ စြဲကိုင္လ်က္ ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ တြန္းလွန္တုိက္ခိုက္သည္။ ေနာက္ဆံုး
ခမာမ်ား ဟရိဘုၪၨကို တုိက္ခိုက္ရန္ ႀကိဳးပမ္းမႈ မေAာင္ျမင္ေသာAခါ သုဝဏၰဘူမိေခၚ
သုဓမၼဝတီေခၚ သထံုသို႔ ေျခဦး လွည့္လာၾကျပန္၏။
သထံုတြင္ ထီးနန္းစိုးစံလ်က္ရွိေသာ မႏုဟာမင္းသည္ မိမိလက္ေAာက္ခံ နယ္စားပယ္စားမ်ား၏
ယံုၾကည္ကိုးစားျခင္းကို ခံရသူ မဟုတ္ေပ။ နယ္စားပယ္စားမ်ားသည္ မႏုဟာမင္း၏ Aုပ္ခ်ဳပ္ေရး
ေပ်ာ့ညံ့မႈကို Aခြင့္ေကာင္းယူကာ မၾကာခဏဆိုသလို ပုန္ကန္ျခားနားေလ့ ရွိၾက၏။
သို႔ေၾကာင့္လည္း မၾကာခဏ ဆိုသကဲ့သို႔ မႏုဟာမင္း၏ စစ္သည္မ်ား လက္ေAာက္ခံ ေခါင္းေဆာင္
ၿမိဳ႕စားနယ္စားတုိ႔ကို သြားေရာက္တုိက္ခိုက္ ေနရေလသည္။ ပုန္ကန္ ထႂကြမႈမ်ားမွာလည္း
Aဆံုးသတ္သည္ဟူ၍ မရွိ။ တစ္နယ္ႏွင့္ တစ္နယ္ ဆက္စပ္ေနေပသည္။ မႏုဟာမင္းသည္
ႏိုင္ငံေတာ္Aတြင္း စစ္မီးပြားေနမႈကို မလိုလားသည့္Aေလ်ာက္ ရွင္းလင္းႏိွမ္နင္းေနရ၏။
မၾကာခဏ စစ္မက္ျဖစ္ပြားေတာ့ ရဟန္းသံဃာမ်ားလည္း ဓႏၴဓူရ ဝိပသနာဓူရမ်ားကို
မက်င့္ႀကံႏိုင္ေတာ့။ ဤသို႔ျဖင့္ ရဟန္းသံဃာ Aခ်ဳိ႕ကလည္း ဗုဒၶဘာသာ သာသနာ ထြန္းကား
ပ်ံ႕ပြားရာ ပုဂံ မင္းေနျပည္ေတာ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕သြားၾက၏။ ယင္းသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕သြားၾကသည့္
ရဟန္းသံဃာမ်ားထဲ၌ ရွင္Aရဟံတစ္ပါးလည္း AပါAဝင္ ျဖစ္ပါသည္။ ရွင္Aရဟံသည္
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 47
မူလကသိဟို႒္(သီရိလကၤာ)သို႔ သြားေရာက္ရန္ ႀကံစည္ေသး၏။ သို႔ေသာ္ လတ္တေလာAားျဖင့္
ပုဂံသို႔ ဦးစြာသြားေရာက္ျခင္းက လမ္းခရီး Aဆင္ေျပ၍ လြယ္ကူေပသည္။
Aရွင္Aရဟံသည္ ေနာက္ဆံုးပုဂံသို႔ သြားေရာက္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ကာ သုဓမၼဝတီမွတစ္ဆင့္
ဒဂုန္ၿမိဳ႕သို႔ လည္းေကာင္း၊ ထုိမွတစ္ဆင့္ ပုဂံ မင္းေနျပည္ေတာ္သို႔ လည္းေကာင္း၊ ႂကြေရာက္
လာေလသည္။ က်န္ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာလည္း ကစU့္ကလ်ားႏွင့္ ပရမ္းပတာ ျဖစ္ကုန္၏။
ျဗဟၼဏဘာသာဝင္ ခမာစစ္သည္တုိ႔က သထုံရွိ ဗုဒၶဘာသာဝင္Aမ်ားကို သူတို႔Aယူဝါဒမ်ား
ေျပာင္းလဲ ကိုးကြယ္ေစရန္ ျဗဟၼဏဘာသာဝင္Aျဖစ္ Aဓမၼသြတ္သြင္း၏။ ဗုဒၶဘာသာ
ေက်ာင္းကန္ ဘုရားမ်ားကိုလည္း ဖ်က္ဆီးပစ္သည္။ ဗုဒၶဘာသာရဟန္းမ်ားကိုလည္း Aေၾကာင္း
Aမ်ဳိးမ်ဳိးျပကာ ဖမ္းဆီးသည္။
သူရိယဝါရမန္ဘုရင္သည္ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္ နန္းတက္ၿပီး ငါးႏွစ္Aၾကာ၌ပင္
နတ္ရြာစံသြားပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူရိယဝါမန္ကို ဆက္ခံသည့္ သားေတာ္ဘုရင္
လက္ထက္တြင္လည္း သထံုကို သစၥာေပးလ်က္ သူ၏လက္ေAာက္ခံ ႏိုင္ငံျဖစ္လာေရးAတြက္
ႀကိဳးပမ္း၏။ သို႔ေသာ္ သထံုဘုရင္မႏုဟာက လက္ခံျခင္းမျပဳေပ။ မႏုဟာသည္ သူတစ္လူ
ငါတစ္မင္း ျဖစ္ေနသာ လက္ေAာက္ခံ နယ္စားပယ္စားမ်ားAား ထိန္းကြပ္Aုပ္ခ်ဳပ္ရင္း
တစ္ဖက္မွလည္း ခမာတုိ႔၏ ၿခိမ္းေျခာက္မႈရန္ကို ခံေနရေလသည္။
ခမာဘုရင္ကေလးသည္ သထံုကို သိမ္းပိုက္ရန္ Aဓမၼ ႀကံစည္လာေသာAခါ မႏုဟာက
ပုဂံဘုရင္ထံ စစ္ကူေတာင္းခံရေတာ့၏။ ပုဂံဘုရင္က သထံုမွ ႂကြေရာက္လာၾကသူ ရွင္Aရဟံႏွင့္
သံဃာAမ်ားတုိ႔ႏွင့္ တုိင္ပင္ ေဆြးေႏြးၾကည့္သည္။ မႏုဟာမင္းသည္ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္
ျဖစ္ေသာ္လည္း လက္ေAာက္ခံ ၿမိဳ႕စားနယ္စားမ်ားကို Aုပ္ခ်ဳပ္ရာ၌မူ Aားနည္းခ်က္ရွိ၏။
သို႔ေၾကာင့္လည္း လက္ေAာက္ခံတုိ႔က ပုန္ကန္ျခားနားေနၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ရွင္Aရဟံ၏
AဆိုAရ မႏုဟာမင္းတြင္ ပိဋကတ္ေတာ္ ေရးကူးၿပီး ေပAစံု သံုးဆယ္လည္း ရွိေနသည္။
မိစာၦမ်ဳိးျခား ခမာမ်ားက သုဓမၼဝတီကိုသာ သိမ္းပိုက္မိခဲ့ပါမူ ယင္းပိဋကတ္ေတာ္ ေပစာမ်ားကို
ဖ်က္ဆီးပစ္မည္မွာ မလြဲပင္။ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ား ပ်က္စီးသြားမည္ကိုေတာ့ ရွင္Aရဟံ Aမွန္ပင္
စိုးရိမ္မိ၏။
Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္သည္ ရွင္Aရဟံႏွင့္တကြ သထံုမွ ေျပာင္းေရႊ႕လာၾကသူ ရဟန္းသံဃာ
Aမ်ားႏွင့္ တုိင္ပင္ေလွ်ာက္ထားၿပီးေသာAခါ သထံုကို စစ္ကူေပးရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့၏။
Aထူးသျဖင့္ သထံုကဲ့သို႔ေသာ ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံေတာ္ကို ျဗဟၼဏ Aယူဝါဒ လႊမ္းမိုး မခံႏိုင္ေပ။
သထံုဘုရင္ မႏုဟာမင္း ကိုယ္တုိင္က တေလးတစား စစ္ကူေတာင္းခံေလေတာ့ မင္းျမတ္
Aေနာ္ရထာAေနျဖင့္ လက္ပိုက္ၾကည့္မေနႏိုင္ေတာ့။ သထံုကို ခမာစစ္သည္တို႔ ဝိုင္းရံလ်က္
ရွိၿပီဆုိ၏။ ခမာဘုရင္သစ္ သူရိယဝါရမန္ သားေတာ္သည္ လက္ရဲဇက္ရဲရွိသူ ျဖစ္၏။ ဖခင္
လက္ထက္က မေAာင္ျမင္ခဲ့သည့္ ဟရိဘုၪၨကို သူကAမိAရ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။
Aေနာ္ရထာမင္း နန္းတက္ၿပီး (၁၃)ႏွစ္Aၾကာ ျမန္မာသကၠရာဇ္ (၄၁၉)ခုတငြ ္ပင္ Aေနာ္ရထာ
မင္းျမတ္ ကိုယ္တိုင္ ဦးေဆာင္လ်က္ သုဝဏၰဘူမိသို႔ စစ္ခ်ီေလေတာ့၏။ ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္Aတူ
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 48
က်န္စစ္သား၊ ငေထြး႐ူး၊ ငလံုလက္ဖယ္ႏွင့္ ေညာင္ဦးဖီး Aမည္ရွိ သူရဲေကာင္းေလးဦးတုိ႔
လိုက္ပါၾကသည္။ က်န္စစ္သားသည္ ႏွလံုးကြန္႔ေခါင္Aမည္ရွိ ျမင္းႀကီးကို လည္းေကာင္း၊
ငေထြ႐ူးသည္ ႏွလံုးခ်င္တုိင္းဟူေသာ Aမည္ရွိ ျမင္းႀကီးကို လည္းေကာင္း၊ ငလံုးလက္ဖယ္သည္
ေလမိုးယU္ေခါင္Aမည္ရွိ ျမင္းႀကီးကို လည္းေကာင္း၊ ေညာင္ဦးဖီးသည္ ႏွလံုးAတုမရွိ ဟူေသာ
ျမင္းႀကီးကို လည္းေကာင္း စီးနင္း၍ လုိက္ပါၾက၏။
ဘုရင္မင္းျမတ္ Aေနာ္ရထာမွာမူ ခႏၲီကလက္လွ Aမည္ရွိ နတ္ျမင္းညိဳႀကီးကို စီးနင္းကာ တပ္မကို
ကြပ္ကဲလ်က္ ခ်ီတက္ေလသည္။ ပုဂံသူရဲေကာင္းေလးဦးမွာမူ တပ္ဦးမွ ခ်ီတက္ၾက၏။
သထံုသို႔ခ်ီရာတြင္ ၾကည္းေၾကာင္း၊ ေရေၾကာင္းျဖင့္ စစ္ႏွစ္ေၾကာင္း ခ်ီတက္တုိက္ခိုက္ေပရာ
စစ္သည္ Aင္Aားမွာလည္း Aလြန္ မ်ားျပားလွေပသည္။ ၾကည္းေၾကာင္းမွ ဆင္တပ္၊ ျမင္းတပ္မ်ား
ပါဝင္သကဲ့သို႔ ေရေၾကာင္းမွလည္း ေလွတပ္စုမ်ား လိုက္ပါခဲ့ၾကသည္။ ခမာဘုရင္၏
စစ္သည္မ်ားသည္ သထံုၿမိဳ႕ကို ဝန္းရံထားရာမွ Aေနာ္ရထာ၏ တပ္မ်ား သထံုသို႔ ခ်ီတက္လာၿပီ
ျဖစ္ေၾကာင္း ၾကားသိရေသာAခါ Aလြန္တုန္လႈပ္သြား၏။
Aထူးသျဖင့္ ပုဂံဘုရင္မင္းျမတ္ ကိုယ္တိုင္ သူရဲေကာင္းေလးဦးႏွင့္Aတူ ၾကည္းတပ္၊ ေရတပ္ကို
Aုပ္ခ်ဳပ္လ်က္ Aင္AားAလံုးAရင္းႏွင့္ ခ်ီတက္လာေၾကာင္း ၾကားသိရသျဖင့္ ျပန္လည္
ခုခံတုိက္ခိုက္ရန္ သင့္မသင့္ကို စU္းစား ဆင္ျခင္ရေတာ့၏။ ၿမိဳ႕တြင္း၌ ၿမိဳ႕တံခါးမ်ား Aလံု
ပိတ္ဆို႔လ်က္ ခုခံတိုက္ခိုက္ေနရသည့္ သထံုဘုရင္ မႏုဟာမင္းမွာမူ စစ္ကူတပ္မ်ား ခ်ီတက္လာၿပီ
ျဖစ္ေၾကာင္း ၾကားသိရေသာAခါ မ်ားစြာ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္မိေလေတာ့၏။ တစ္ဘက္မွလည္း
ပုဂံစစ္သည္မ်ား ခမာတို႔ႏွင့္ တိုက္ခိုက္စU္ မိမိတုိ႔ တပ္မ်ားAေနျဖင့္ မည္သို႔မည္ပံု ကူညီ
တိုက္ခိုက္ရမည္ကို စီမံေနေလသည္။
ပုဂံတပ္မ်ား သထံုသို႔ ေရာက္ရွိသည္ႏွင့္ ၿမိဳ႕႐ိုးကိုရံထားသည့္ ႂကြမ္းဘုရင္၏ ခမာစစ္သည္မ်ားႏွင့္
ျပင္းထန္စြာ တုိက္ပြဲျဖစ္ပြားေတာ့သည္။ ပုဂံသူရဲေကာင္းမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ က်န္စစ္သား၊ ငေထြ႐ူး၊
ငလံုးလက္ဖယ္ႏွင့္ ေညာင္ဦးဖီးတုိ႔ကလည္း ျမင္းတပ္၊ ဆင္တပ္တုိ႔ကို စီမံAုပ္ခ်ဳပ္လ်က္ ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ
တုိက္ခိုက္ၾက၏။ သထံုဘုရင္မႏုဟာ၏ တပ္မ်ားကလည္း ၿမိဳ႕တံခါးကိုဖြင့္ကာ ပုဂံတပ္မ်ားႏွင့္
ရန္သူကို ညႇပ္ပူးညႇပ္ပိတ္ျပဳကာ တုိက္ခိုက္ေလသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ခမာစစ္သည္ Aေျမာက္Aမ်ား
က်ဆံုးလ်က္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ခမာတပ္မ်ား ပုဂံဘုရင္ Aေနာ္ရထာထံ လက္နက္ခ်
Aညံ့ခံရေတာ့သည္။
မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာသည္ မိမိထံ Aညံ့ခံလာေသာ ခမာစစ္သည္မ်ားAား တစ္ေယာက္မက်န္
လိုက္လံဖမ္းဆီးေစ၏။ ထုိ႔ေနာက္ သူတို႔၏ လက္တြင္းမွ ဓါး၊ လွံ၊ လက္နက္တုိ႔ကို သိမ္းပိုက္သည္။
ဖမ္းဆီးရသမွ် သံု႔ပန္းတို႔ကိုလည္း သထံုၿမိဳ႕ျပင္၌ ယာယီတဲမ်ားေဆာက္လုပ္ကာ စနစ္တက်
ထိန္းသိမ္းထားရွိ၏။ ၿပီးစီးေသာAခါ သထံုဘုရင္ မႏုဟာAား မင္းျမတ္ Aေနာ္ရထာက
သုဝဓမၼတီနန္းတြင္း၌ သြားေရာက္ ေတြ႔ဆံု၏။ မႏုဟာမင္းမွာ ေနာင္ေတာ္ Aေနာ္ရထာ
မင္းျမတ္Aား ေက်းဇူးတင္မဆုံး ရိွေနေလသည္။ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္ႏွင့္ ေတ႔ဆြ ုံရာတြင္
လက္ေAာက္ခံ ၿမိဳ႕စားရြာစားမ်ားက က်ဳိးႏြံမႈ မရွိသည့္Aတြက္ တုိက္ခိုက္ႏွိမ္နင္း
ေနရပါေၾကာင္းကိုလည္း မႏုဟာက ဆုိေပသည္။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 49
ေနာက္ဆံုး Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္က Aေကာင္းဆံုးေသာ AစီAစU္တစ္ရပ္ကို ခ်မွတ္ေလသည္။
မႏုဟာမင္း Aုပ္ခ်ဳပ္ေနသေရြ႕ ခမာတုိ႔၏ ရန္ကမေAး။ Aထူးသျဖင့္ လက္ေAာက္
ၿမိဳ႕စားနယ္စားမ်ား မက်ဳိးမႏြံရွိေနခ်ိန္တြင္ ပိုမိုလာေရာက္ တုိက္ခိုက္ၾကသည္မွာ မလြဲျဖစ္သည္။
ျဗဟၼဏAယူရွိသူတို႔ သထံုကို လႊမ္းမိုးသြားပါမူ စစ္မွန္ေသာ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာမွာ ေမွးမိွန္
ေပ်ာက္ကြယ္သြားေပလိမ့္မည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ Aခိုက္Aတန္႔Aားျဖင့္ သုဓမၼဝတီေခၚ သုဝဏၰဘူမိေခၚ
သထံုေျမကို ပုဂံမွ တုိက္႐ိုက္Aုပ္ခ်ဳပ္ထားျခင္းက ေကာင္းမြန္ေပလိမ့္မည္။ မႏုဟာမင္းသည္
ေနာ္ေတာ္Aေနာ္ရထာ၏ AဆိုAမိန္႔ကို Aႂကြမ္းမဲ့ေထာက္ခံ၏။ မိမိ၏AေျခAေနမွန္ကို
မိမိသာလွ်င္ သိပါ၏။ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ား ခမာတုိ႔ လက္တြင္းသို႔ ေရာက္ရွိသြားလွ်င္ မီး႐ိႈ႕
ဖ်က္ဆီးခံရမည္မွာ Aမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ လတ္တေလာAားျဖင့္ သထံုကို ပုဂံမွ တုိက္႐ုိက္
Aုပ္ခ်ဳပ္ေစ႐ံုမွ်မက ပိဋကတ္သံုးပံု ေပစာAစံု သံုးဆယ္ကိုလည္း ပုဂံသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕
သိမ္းဆည္းထားျခင္းက ပိုမို သင့္ျမတ္ေပလိမ့္မည္။ သို႔မွသာ သာသနာေတာ္၏ Aနာဂတ္
Aတြက္လည္း စိတ္ခ်ရေပလိမ့္မည္။
ေနာက္ဆံုး Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္၏ Aႀကံျပဳခ်က္Aရ မႏုဟာမင္းပါ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္သို႔
လိုက္ပါေနထိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ မႏုဟာမင္းAေနျဖင့္ သထံုတြင္ ဆက္လက္စိုးစံေနပါက
ခမာဘုရင္၏ ဘက္ေတာ္သားမ်ား ထပ္မံလာေရာက္ ေႏွာက္ယွက္ Aသက္ကို
ရန္ရွာၾကလိမ့္မည္မွာ မလြဲပင္။ သူတို႔က မိစာၦမ်ဳိးျခားမို႔ ဗုဒၶဘာသာ ထြန္းကားစည္ပင္ရာ ႏိုင္ငံေတာ္
ဟူသမွ်ကို ေခ်မႈန္းတုိက္ခိုက္ ဖ်က္ဆီးပစ္ၾကမည္မွာ Aမွန္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ မႏုဟာမင္း
ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕လိုက္ပါသြားလွ်င္ သထံုကို ယာယီAားျဖင့္ မည္သူက
Aုပ္ခ်ဳပ္စိုးစံမည္နည္း။
မႏုဟာမင္းက မိမိႏွင့္ နဂၤလေဒဝီမိဖုရားတုိ႔မွ ဖြားျမင္သူ သားေတာ္ႀကီး သိဟကုမၼာရကို
သထံုထီးနန္း၌ ဆက္လက္ထားရွိေစလိုသည္။ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာက မည္သူ႔ကိုမဆို
ထီးေမြနန္းေမြ ထားရွိႏိုင္ေၾကာင္း၊ ပုဂံေနျပည္ေတာ္မွ ပါလာသည့္ ရဲမက္စစ္သည္တို႔က သထံုကို
ႂကြမ္းတုိ႔ Aႏၲရာယ္မွ ေစာင့္ေရွာက္ေပးထားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း မိန္႔ဆိုပါသည္။ ထုိ႔Aတူ ပိဋကတ္
Aစံုသံုးဆယ္ကို ဆင္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ပုဂံသို႔ ေဆာင္ယူလ်က္ ပိဋကတ္တိုက္ ေဆာက္လုပ္
ထိန္းသိမ္းထားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ခမာသံု႔ပန္းမ်ားကိုေတာ့ Aားလံုးဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္သြားမည္
ျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း မိန္႔ဆိုခဲ့၏။
ဤတြင္ ပုဂံသူရဲေကာင္း က်န္စစ္သားက သုံ႔ပန္းမ်ားကို ပုဂံAထိ ေခၚေဆာင္မသြားဘဲ
ဒလလယ္ျပင္၌ ေနရာခ်ထားေပးလွ်င္ ေကာင္းမည္ဟု Aႀကံျပဳ၏။ က်န္စစ္သား၏ AႀကံAစည္ကို
မင္းျမတ္ Aေနာ္ရထာက သေဘာတူညီသည္။ သို႔ျဖင့္ Aမတ္ႀကီး သိဃၤပေတ့ ဦးေဆာင္လ်က္
ခမာသံု႔ပန္းမ်ားကို ေခၚေဆာင္သြားေလသည္။ ယင္းသို႔ ေခၚေဆာင္သြားစU္ Aတြင္း
ခမာစစ္သည္Aခ်ဳိ႕မွာ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္သြားၾကသည္ဟုလည္း ဆုိပါသည္။ ယင္းကိစၥႏွင့္
စပ္လ်U္း၍ Aမတ္ႀကီး သိဃၤပေတ့ပင္ ဘုရင္မင္းျမတ္၏ Aမ်က္ေဒါသ ထြက္ျခင္းကို
ခံရပါေသးသည္။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 50
Aေနာ္ရထာမင္းေစာ သထံုမွ ထြက္ခြာမည့္ေန႔တြင္ က်န္စစ္သား၊ ငေထြ႐ူး၊ ငလံုးလက္ဖယ္ႏွင့္
ေညာင္ဦးဖီးသူရဲေကာင္း ေလးဦးတို႔က ေရွ႕မွျမင္းျဖင့္ ခ်ီတက္ၾက၏။ ထုိ႔ေနာက္ ပိဋကတ္ေတာ္
Aစံုသံုးဆယ္ကို ဆင္ျဖဴေတာ္ သံုးဆယ့္ႏွစ္စင္းျဖင့္ တင္ေဆာင္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ေနာက္မွ
ပုဂံေရႊနန္းရွင္ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္ႏွင့္ မႏုဟာမင္းတို႔ သားAဖ ဆင္တစ္စီးတည္း
စီးနင္းလိုက္ပါၾက၏။ မႏုဟာမင္း၏ မိဖုရား နဂၤလေဒဝီႏွင့္ ရံေရြေတာ္တို႔က ေဝါေတာ္ျဖင့္
စီးနင္းလိုက္ပါၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္ မႏုဟာမင္း၏ မွဴးမတ္Aခ်ဳိ႕လည္း ေဝါစီး၍ လည္းေကာင္း၊
ျမင္းစီး၍ လည္းေကာင္း စီးနင္းလိုက္ပါၾက၏။
မႏုဟာမင္း၏ သားေတာ္ႏွစ္ပါး ရွိသည့္Aနက္ သားေတာ္ႀကီးသိဟကုမၼာရမွာ သထံုၿမိဳ႕ေစာင့္Aျဖစ္
က်န္ရစ္ကာ သားေတာ္ငယ္ စိတၱကုမၼာရသာလွ်င္ ဖခမည္းေတာ္ႏွင့္Aတူ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္သို႔
လိုက္ပါခဲ့ေလသည္။ ပုဂံေရာက္ေတာ့ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာက သထံုဘုရင္ မႏုဟာမင္း၊ မိဖုရား
နဂၤလေဒဝီႏွင့္တကြ သားေတာ္ စိတၱကုမၼာရတို႔ကို မိမိမင္းသားဘဝက ရြာစားAရာ ရရွိခဲ့ဖူးရာ
Aႏုရာဓရြာ (ယခုျမင္းကပါ)တြင္ စံAိမ္ေတာ္၊ Aနီး ဝန္းက်င္၌လည္း သုဓမၼဝတီမွ
လိုက္ပါလာၾကသည့္ မႏုဟာဘုရင္၏ မွဴးမတ္Aရာရွိမ်ား ေနထုိင္ရန္ Aိမ္ေတာ္မ်ား
ေဆာက္လုပ္ေပးထားေလသည္။
မႏုဟာမင္းသည္ ပုဂံသို႔ ေရာက္ရွိေသာAခါ ေရွးမင္းမ်ား တည္ထား ကိုးကြယ္ခဲ့ၾကေသာ
ေစတီပုထိုးတို႔ကို ေတြ႔ရွိဖူးေျမာ္ရေပရာ ၾကည္ညိဳသဒၶါ ပြားမ်ားလ်က္ ေစတီေတာ္တစ္ဆူ တည္ထား
ကိုးကြယ္ရန္ AႀကံAစည္ ေပၚေပါက္ခဲ့၏။ စုစုေပါင္း ေၾကာင္မ်က္ရြဲ ရတနာေရာင္းခ်ရရွိေငြ
Aသျပာမွာ လွည္းေျခာက္စီးတုိက္ ရေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ မႏုဟာမင္းသည္ မိမိ၏မွဴးမတ္မ်ားAား
ဝိုင္းဝန္းကာ သီရိေဇယ် ဘံုကုန္းေနရာကို ဝယ္ယူ ရွင္းလင္းေစသည္။ ၿပီးေနာက္
ကုလားေက်ာင္းခံေပၚ၌ ေဗာဓိပရိကၡယတရား သုံးဆယ့္ခုႏွစ္ပါးကို ရည္ၫႊန္းလ်က္ ေစတီငယ္
သံုးဆယ့္ခုႏွစ္ဆူကို တည္သည္။ မႏုဟာမင္း ကိုယ္ေတာ္တုိင္ တည္ထား ကိုးကြယ္ခဲ့သည့္
ဤေစတီကို ေနာင္မႏုဟာဘုရားဟု ေခၚဆိုၾက၏။
မင္းျမတ္ Aေနာ္ရထာသည္ မႏုဟာမင္းကို ပုဂံ၌ ေကာင္းမြန္စြာ စံေနေစလ်က္ ခ်ီးျမႇင့္
ေျမႇာက္စားခဲ့သည္သာမက မႏုဟာမင္း၏ သားေတာ္ စိတၱကုမၼာရကိုလည္း သုဓမၼရာဇာဘြဲ႔
ေပးAပ္ခဲ့ေပေသး၏။ ထို႔Aျပင္ သထံုမွ လိုက္ပါလာၾကသည့္ မႏုဟာ၏ မႈးမတ္Aခ်ဳိ႕ကိုလည္း
နန္းတြင္းတြင္ Aရာရွိႀကီးမ်ားAျဖစ္ ခန္႔ထား သူေကာင္း ျပဳခဲ့ေသးသည္။ ထုိ႔ျပင္ သူရဲေကာင္း
ေလးဦးဟု ထင္ရွားလာသည့္ က်န္စစ္သား၊ ငေထြ႐ူး၊ ငလံုးလက္ဖယ္ႏွင့္ ေညာင္ဦးဖီးတို႔ကိုလည္း
Aထိုက္Aေလ်ာက္ သူေကာင္း ျပဳခဲ့၏။
မင္းျမတ္ Aေနာ္ရထာသည္ သထံုမွ ပုဂံသို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေသာAခါ ရွင္Aရဟံ
မေထရ္ျမတ္Aား နန္းတြင္းသို႔ ပင့္ေဆာင္ကာ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကို သီဟို႒္(သီရိလကၤာ)မွ
ရရွိေသာ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကို ထိန္းသိမ္းထားရွိရန္ ပိဋကတ္တိုက္ တစ္ေဆာင္ကိုလည္း
ေဆာက္လုပ္သည္။ ထုိစU္က ပုဂံတစ္ဝိုက္ရွိ သံဃာေတာ္ သံုးေထာင္ခန္႔Aားလည္း ပိဋကတ္
သံုးပံုကို ျဖန္႔ေဝ ေလ့လာေစခဲ့ေလ၏။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 51
ယခုAခါ ႏိုင္ငံေတာ္ဘက္မ်က္ႏွာ သုဝဏၰဘူမိကို ခမာေခၚ ႂကြမ္းတို႔ရန္မွ ကာကြယ္ႏိုင္ခဲ့ေလၿပီ။
သထံုဘုရင္ မႏုဟာမင္းAားလည္း Aသက္Aႏၲရာယ္မွ ကာကြယ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီျဖစ္၏။ မင္းျမတ္
Aေနာ္ရထာက သထံုျပည္ကို ခမာတုိ႔Aႏၲရာယ္မွ ကာကြယ္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းမွာ ပုဂံသူရဲေကာင္းေလးဦး
AပါAဝင္ စစ္သည္ရဲမက္တုိ႔၏ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္တုိက္ခိုက္ခဲ့မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း
မိန္႔ဆိုပါသည္။ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္ ေAးခ်မ္းသာယာလာေသာAခါ မင္းျမတ္ Aေနာ္ရထာက
Eရာဝတီျမစ္ကမ္းေဘး၌ ေလာကနႏၵာေစတီကို တည္ထားကိုးကြယ္သည္။ ေလာကနႏၵာသည္
သီဟို႒္(သီရိလကၤာ) သေဘၤာမ်ား ဆုိက္ကပ္ရာ သေဘၤာဆိပ္ေနရာ ျဖစ္သည္။ ေစတီေတာ္ကို
ဌာပနာျပဳ တည္ထားကိုးကြယ္စU္ ပုဂံနန္းတြင္းမွ ျမန္မာမွဴးမတ္မ်ားသာမက မႏုဟာမင္း၏
မွဴးမတ္ေဟာင္းမ်ားပါ တက္ေရာက္ခဲ့ၾက၏။ ထုိ႔Aတူ ပုဂံသူရဲေကာင္းေလးေယာက္သည္လည္း
ေလာကနႏၵာေစတီေတာ္ ဌာပနာျပဳ Aခမ္းAနားသို႔ တက္ေရာက္ခဲ့ၾက၏။ ယခုAခါ
ပုဂံသူရဲေကာင္း ေလးေယာက္သာမက ဗ်တၱ၏သားမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ေရႊဖ်U္းႀကီးႏွင့္
ေရႊဖ်U္းငယ္တုိ႔သည္ပင္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ရြယ္ လူငယ္ကေလးမ်ား ျဖစ္ေနၾကေပၿပီ။
မေဝးေတာ့ေသာ Aနာဂတ္တြင္ ပုဂံျပည္ကို သူရဲေကာင္းတုိ႔တုိင္းျပည္ဟု ေခၚေဝၚ သမုတ္
ႏိုင္ၾကေပေတာ့မည္။ သူရဲေကာင္းဟူသည္ တုိင္းျပည္၏ ဆူးေျငာင့္ခလုတ္ ရန္စြယ္ဟူသမွ်ကို
ဖယ္ရွားရွင္းလင္းပစ္ႏိုင္သူ ျဖစ္သည့္Aေလ်ာက္ သူရဲေကာင္းတုိ႔၏ တုိင္းျပည္သည္လည္း
ေAးခ်မ္းသာယာေသာ တိုင္းျပည္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။
*****
စြယြယ္ေ္ေတာ္ပ္ပင့္ခ့္ခရီးီး
ဗုဒၶဘာသာကို ၾကည္ညိဳေလးစားသည့္ သာသနာ့ဒါယကာ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာAေနႏွင့္
တစ္ႀကိမ္တစ္ခါတြင္ ဂႏၶာလရာဇ္တုိင္းျဖစ္ေသာ တ႐ုတ္ျပည္မွ စြယ္ေတာ္ျမတ္တစ္ဆူကို
ပင့္ေဆာင္လိုေသာ ဆႏၵ ျဖစ္ေပၚလာ၏။ ဂႏၶာလရာဇ္ျပည္မွ စြယ္ေတာ္ျမတ္တစ္ဆူကို တ႐ုတ္ဘုရင္
Uတည္ဘြားထံမွ ေတာင္းခံလ်က္ ျပည္သူျပည္သားAမ်ားAား ကိုးကြယ္ရာ ျဖစ္ေစပါေသာ္
သာသနာေတာ္မွာ Aတုိင္းAထက္ ထြန္းလင္း ေတာက္ပရာ၏ဟုလည္း စU္းစားမိ၏။ ဤသို႔ျဖင့္
Aေနာ္ရထာ မင္းျမတ္က သူ၏AႀကံAစည္ကို သူရဲေကာင္း က်န္စစ္သားAား မိန္႔ဆို
တိုင္ပင္ေလသည္။
က်န္စစ္သားက မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာ၏ AႀကံAစည္မွာ သင့္ျမတ္လွပါေၾကာင္း ျပန္လည္
ေလွ်ာက္ထား၏။ သုိ႔ျဖင့္ တ႐ုတ္ျပည္ ယူနန္ျပည္နယ္သို႔ ႂကြေရာက္လ်က္ စြယ္ေတာ္ေတာင္းခံရန္
စီမံၾကေတာ့သည္။ ဤခရီးစU္တြင္ စစ္သည္Aင္Aား Aေျမာက္Aျမားလိုက္ပါၾကရန္ လိုAပ္၏။
ၾကည္းေၾကာင္းမွ ဆင္တပ္၊ ျမင္းတပ္တုိ႔ လိုက္ပါၾကရမည္ ျဖစ္သကဲ့သို႔ ေရေၾကာင္းခရီးမွလည္း
Aခ်ဳိ႕တစ္ဝက္ သြားေရာက္ၾကဦးမည္။ Aေနာ္ရထာမင္းႀကီးသည္လည္း ကိုယ္ေတာ္တုိင္
ဆင္စီးလ်က္ လိုက္ပါမည္ျဖစ္ပါသည္။ စစ္သည္Aင္Aားက စုစုေပါင္း (၃)သိန္းခန္႔ ပါဝင္ပါသည္။
စစ္သည္ရဲမက္မ်ား Aားလံုးကို သူရဲေကာင္းေလးဦးတုိ႔က Aုပ္ခ်ဳပ္ၾကရမည္ ျဖစ္၏။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 52
မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာ ဦးစီးေသာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ႀကီးကို ေခါဘဏီတပ္ႀကီးဟု ေခၚဆိုၾကသည္။
ေခါဘဏီစစ္တပ္ဟူသည္ စုစုေပါင္း Aင္Aား (၂)သိန္းေက်ာ္ ပါဝင္ေသာတပ္ ျဖစ္၏။
ဆင္တပ္ - ၂၁၈၇၀ ေယာက္
ျမင္းတပ္ - ၆၅၆၁၀ ေယာက္
ရထားတပ္ - ၈၇၄၀၀ ေယာက္
ၾကည္းေၾကာင္း - ၁၀၉၃၅၀ ေယာက္
စုစုေပါင္း -၂၈၄၂၃၀ ေယာက္
ဟူ၍ က်မ္းစာမ်ား၌ ေတြ႔ရွိရသည္။ ေခါဘဏီတပ္Aတုိင္း Aျပည့္Aဝ ရွိခဲ့ပါမူ Aေနာ္ရထာမင္း၏
စစ္သည္Aင္Aားက မနည္းလွ။
ဤတစ္ႀကိမ္တြင္ သူရဲေကာင္း က်န္စစ္သားက လူလားေျမာက္စ Aရြယ္ေရာက္ၿပီး ျဖစ္ေသာ
ေရႊဖ်U္းႀကီးႏွင့္ ေရႊဖ်U္းငယ္တုိ႔Aား Aေတြ႔Aႀကံဳ ရရွိေစရန္ Aတူတကြ ေခၚေဆာင္သြားမည္
ျဖစ္ေၾကာင္း ဘုရင္မင္းျမတ္Aား ေလွ်ာက္ထားလာသည္။ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္ကလည္း မိမိ၏
ေမြးစားသားမ်ားသဖြယ္ ျဖစ္ေသာ ေရႊဖ်င္း ညီေနာင္တုိ႔Aား ေခၚေဆာင္သြားလိုေၾကာင္း
ေလွ်ာက္ထားခ်က္ကို သေဘာတူညီေလသည္။ ေရႊဖ်င္းညီေနာင္မွာ ယခုAခါ Aသက္
တစ္ဆယ့္သံုးႏွစ္ Aရြယ္ခန္႔ ရွိၾကၿပီးျဖစ္ၿပီး ဓါးခုတ္၊ လွံထိုး၊ ျမင္းစီးမွAစ Aေတာ္Aတန္
ေလ့က်င့္သင္ၾကား တတ္ေျမာက္ခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္ေလသည္။ စစ္သည္ရဲမက္ Aင္Aား
Aရံသင့္ျဖစ္ေတာ့ သြားေရာက္ရာ လမ္းခရီးကို စU္းစားၾကရသည္။ ဦးစြာပုဂံေနျပည္ေတာ္မွ
ဗန္းေမာ္သို႔ ဆန္တက္ၾကရမည္။ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္ႏွင့္ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕မွာ ခရီး(၂၃)ယူဇနာႏွင့္
တာ(၅၀၀) ကြာေဝးၿပီး တစ္လေက်ာ္ၾကာ ခ်ီတက္သြားေရာက္ၾကရမည္ ျဖစ္၏။ ပုဂံေနျပည္ေတာ္ရွိ
ပုဂံေဈးသို႔ ဗန္းေမာ္မွ တစ္ဆင့္ တ႐ုတ္ကုန္သည္မ်ား လာေရာက္ကာ ေရာင္းဝယ္
ေဖာက္ကားၾက၏။ တ႐ုတ္ကုန္သည္တုိ႔သည္ Aမ်ားAားျဖင့္ တ႐ုတ္ျပည္ထြက္ ပိုးထည္၊
ဖဲထည္မ်ား၊ ေႂကြထည္Aိုးမ်ားကို လာေရာက္ ေရာင္းခ်ၾကျခင္း ျဖစ္၏။
ဗန္းေမာ္သို႔ Aသြားခရီးကို က်န္စစ္သားႏွင့္ ငေထြ႐ူးတုိ႔က တ႐ုတ္ကုန္သည္မ်ားထံမွ
စံုစမ္းေလ့လာသည္။ ကုန္သည္တစ္ဦးက သူတို႔လာေနၾက လမ္းေၾကာင္းျဖစ္ၿပီး ပုဂံသုိ႔ ေရာက္ရန္
(၃၂)ရက္ ၾကာျမင့္ေၾကာင္း က်န္စစ္သားကို ေျပာျပ၏။ က်န္စစ္သားသည္ Aျခား
တ႐ုတ္ကုန္သည္မ်ားထံ ဗန္းေမာ္မွ တ႐ုတ္ျပည္ဘက္ ခရီးစU္ကုိ စံုစမ္းေမးျမန္း ျပန္ေလသည္။
ဗန္းေမာ္မွ ကုိင္ဖြန္ဖူးသုိ႔သြားလွ်င္ပင္ တစ္လေက်ာ္ သြားေရာက္ရမည္ဆို၏။ သို႔ဆုိပါက ပုဂံ
ေနျပည္ေတာ္မွဆိုလွ်င္ စုစုေပါင္း ႏွစ္လေက်ာ္ ၾကာျမင့္ေပလိမ့္မည္။ ဤသည္ပင္လွ်င္
Aသြားခရီးမွ်သာ ရွိေသး၏။
ငလံုးလက္ဖယ္ကလည္း လမ္းခရီးတြင္ ရိကၡာရွာေဖြျခင္းႏွင့္ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ရန္ လိုAပ္မည့္
Aခ်ိန္ကို ထည့္သြင္း စU္းစားသင့္ေၾကာင္း Aႀကံျပဳသည္။ မွန္ေပသည္။ စစ္သည္Aင္Aား
ေျမာက္မ်ားစြာ ပါဝင္ေသာ တပ္မေတာ္ႀကီးကို ဦးေဆာင္ကာ ခ်ီတက္ သြားဖို႔ရာAတြက္ Aခ်ိန္
ဤထက္ပို၍ ယူရေပလိမ့္မည္။ က်န္စစ္သားသည္ Aဖက္ဖက္မွ စU္းစားဆင္ျခင္ကာ တစ္ေန႔လွ်င္
တစ္ယူဇနာသာ ခရီးေပါက္ႏိုင္ေၾကာင္း တြက္ခ်က္ျပ၏။ တ႐ုတ္ နယ္စပ္သို႔ပင္ ႏွစ္လခရီးခန္႔
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 53
သြားရမည္ျဖစ္သည္။ Aကယ္၍ တ႐ုတ္ မင္းေနျပည္ေတာ္သို႔တုိင္ သြားေရာက္မည္ဆုိပါမူ ယူဇနာ
(၁၅၀)ေက်ာ္ ကြာေဝးသည့္ Aားေလ်ာ္စြာ Aခ်ိန္မ်ားစြာ ၾကာျမင့္ေပလိမ့္မည္။
ေညာင္ဦးဖီးက ေညာင္ဦးသို႔ ေရာက္ရွိလာသမွ် တ႐ုတ္ကုန္သည္တုိ႔Aား တ႐ုတ္ျပည္မႀကီး
Aေၾကာင္း လိုက္လံေမးျမန္း ၾကည့္သည္။ Aခ်ဳိ႕က ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕တြင္ ေနထုိင္ႀကီးျပင္းၾကသူမ်ား
ျဖစ္သည့္Aေလ်ာက္ ျပည္မႀကီးခရီးစU္ကို သိပ္မသိၾက။ Aခ်ဳိ႕ကလည္း ယူနန္နယ္စပ္မွ
လာၾကသူမ်ားသာ ျဖစ္ေပရာ လမ္းခရီးကို Aေသးစိတ္ မေျပာႏိုင္ၾကေပ။ ေညာင္ဦးဖီးသည္
လိုက္လံေမးျမန္းရင္း က်စ္ဆံၿမီး တစ္စက်စ္လ်က္ ေဆးတံေသာက္ေနသူ တ႐ုတ္ကုန္သည္
Aဘိုးႀကီးတစ္ဦးAား ေတြ႔မိေလသည္။
တ႐ုတ္Aဘိုးႀကီးက ေညာင္ဦးတြင္ ျမန္မာ Aမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးႏွင့္ Aိမ္ေထာင္က်ေနသူမို႔
ျမန္မာဘာသာ စကားကို ေရလည္စြာ ေျပာဆိုတတ္ေလသည္။ သူက လမ္းခရီးတြင္ ကူးတုိ႔
ျဖတ္ကူးရန္ ျမစ္ေၾကာင္းမ်ား ရွိေသးေၾကာင္း သတိေပးေျပာၾကား၏။ သံလြင္ျမစ္၊ ဝွမ္းဟိုျမစ္၊
ရန္ဆီျမစ္၊ ဆီကို္င္းျမစ္စသည္ျဖင့္ ေရတြက္ျပသည္။ ယင္းျမစ္ႀကီးမ်ားကို ကူးတုိ႔ကူးရန္ပင္
Aခ်ိန္လႏွင့္ခ်ီ၍ ၾကာႏိုင္ေၾကာင္း ဆုိပါသည္။ သတင္းAခ်က္Aလက္ AားလံုးရရွိေသာAခါ
သူရဲေကာင္းေလးဦး ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ တုိင္ပင္ၾကေတာ့၏။ ဘုရင္မင္းျမတ္ကို တ႐ုတ္ျပည္သုိ႔
ႂကြေရာက္မည့္ AစီAစU္Aား ပယ္ဖ်က္ခိုင္းမည္ေလာ။
သူရဲေကာင္းေလးဦးတုိ႔သည္ တ႐ုတ္ျပည္လမ္းေၾကာင္းခရီးႏွင့္ ပတ္သတ္၍ Aသီးသီး
စံုစမ္းတုိင္ပင္ ေဆြးေႏြးေနၾကေသာ္လည္း သူတုိ႔သြားေရာက္ စံုစမ္းသည့္Aခါတိုင္း မည္သည့္ကိုမွ်
စြယ္ေတာ္ပင့္ သြားေရာက္မည္ ဆုိျခင္းကို မေျပာၾကားခဲ့ေပ။ သို႔ေၾကာင့္လည္း တ႐ုတ္
ကုန္သည္တို႔က တ႐ုတ္မင္း ေနျပည္ေတာ္Aထိ ခရီးစU္ကို ရွင္းျပေျပာၾကားေနၾကျခင္း
ျဖစ္ေပသည္။ မင္းေနျပည္ေတာ္သို႔ မၾကာမီကမွ ေရာက္ရွိကာ ျပန္လာခဲ့သူ တ႐ုတ္ကုန္သည္
တစ္ဦးကဆိုလွ်င္ လက္ရွိ တ႐ုတ္Eကရာဇ္ တာ့ဆြန္းမင္းဆက္၏ စတုတၳေျမာက္ဘုရင္
က်င္တာ့ဆြန္း Aေနျဖင့္ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္မွ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္ Aေနာ္ရထာကဲ့သို႔ပင္
စိတ္ႏွလံုးမ်ားစြာ ေကာင္းမြန္သူျဖစ္ေၾကာင္း က်န္စစ္သားAား ေျပာျပ၏။
စစ္စစ္Aားျဖင့္ ဗုဒၶျမတ္စြယ္ေတာ္မွာ တ႐ုတ္ မင္းေနျပည္ေတာ္ႀကီး၌ ကိန္းဝပ္စံပါယ္ေနသည္
မဟုတ္ပဲ နယ္ျခားေဒသ ယူနန္နယ္ Aတြင္း၌သာ ကိန္းဝပ္ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ဤသတင္းစကားကို ေျပာျပမိန္႔ဆိုသူကား ပုဂံသို႔ ႂကြေရာက္လာခိုက္ ရွင္Aရဟံထံသို႔
လာေရာက္ဖူးေျမာ္ ေတြ႔ဆံုခဲ့သည့္ တ႐ုတ္ဘုန္းေတာ္ႀကီး Aရွင္ က်ဴးယန္ ျဖစ္ပါသည္။
က်န္စစ္သားသည္ ဆရာေတာ္ Aရွင္က်ဴးယန္Aား ေတြ႔ဆံုဖူးေျမာ္ ဂါရဝျပဳကာ ျမတ္ဗုဒၶ
စြယ္ေတာ္Aေၾကာင္း ေမးျမန္းစံုစမ္းၾကည့္၏။ ဤသို႔ျဖင့္ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာ၏ စိတ္ကူးမွာ
ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ရွိေၾကာင္း ေတြ႔ရွိလာေလသည္။ မိမိတုိ႔Aေနျဖင့္ က်င္တာ့ဆြန္း Eကရာဇ္ထံ
သဝဏ္လႊာ ေပးပို႔ကာ ဦးစြာ ဆက္သြယ္သင့္သည္ဟုလည္း ထင္ျမင္မိ၏။
မင္းျမတ္ Aေနာ္ရထာသည္ က်န္စစ္သား ေလွ်ာက္ထားလာေသာ တ႐ုတ္ျပည္ စြယ္ေတာ္ပင့္
ခရီးႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ AယူAဆ သေဘာထားမ်ားကို AေလးAနက္ စU္းစားဆင္ျခင္မိ၏။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 54
Aထူးသျဖင့္ လမ္းခရီးတြင္ ဆင္တပ္ႏွင့္ ျမင္းတပ္သား ဦးေရကို ပိုမိုထားရွိသင့္ၿပီး ရထားတပ္ကိုမူ
ရိကၡာရွာAဖြဲ႔ႏွင့္ ပူးေပါင္းထားရွိရန္ကိုလည္း သေဘာေပါက္မိ၏။ သို႔ျဖင့္ က်န္စစ္သားAား
တုိင္ပင္ကာ Aေသးစိတ္ AစီAစU္ ေရးဆြဲေတာ့၏။ မိမိတုိ႔ႏွင့္Aတူ တ႐ုတ္Eရာဇ္ထံ ေပးပို႔ရန္
စာသဝဏ္ကိုလည္း ယူေဆာင္သြားရေပမည္။
ပုဂံေနျပည္ေတာ္မွ စတင္ထြက္ခြာၾကမည့္ ေန႔ရက္Aတြက္ ဟူးရားျဖဴ၊ ဟူးရားညိဳတို႔က
ေန႔ေကာင္းရက္သာ ေရြးခ်ယ္ၾကသည္။ ဟူးရားျဖဴက ျပာသိုလျပည့္ေန႔တြင္ ထြက္ခြာလိုသည္။
ျပာသိုလျပည့္က ရက္ေကာင္းရက္ျမတ္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဟူးရားညိဳက ဤAခ်က္ကို လက္မခံ။
ျပာသိုလျပည့္ေန႔သည္ လမင္းျပည့္ျပည့္ဝဝ သာေသာေန႔မို႔ က်က္သေရမဂၤလာAေပါင္းႏွင့္
ျပည့္စံုသည္မွာ မွန္၏။ သို႔ေသာ္ ယခုစြယ္ေတာ္ပင့္ ကိစၥမ်ဳိးတြင္ စစ္မက္ခင္း၍ ရယူမွသာ
မိမိတုိ႔Aလိုရွိရာကို ရရွိႏိုင္မည့္ ကိန္းခန္းမ်ဳိး ျဖစ္ေနသည္။
ဟူးရားညိဳ၏ AဆိုAရ ျပာသိုလဆုတ္ (၄)ရက္ေန႔က ပိုမိုသင့္ေတာ္သည္။ ဘာသာေရးကိစၥမို႔
ၿဂိဳလ္ေကာင္း ၿဂိဳလ္ျမတ္မ်ား ေကာဇာ AစီးAနင္း က်ေရာက္ရာေန႔ကို ဦးစားေပး
ေရြးခ်ယ္သင့္သည္ဟု Aေနာ္ရထာမင္းထံ တင္ျပေလွ်ာက္ထား၏။ သို႔ျဖင့္ ၄၂၉-ခု၊ ျပာသိုလဆုတ္
(၄)ရက္ေန႔တြင္ ပုဂံေနျပည္ေတာ္မွ တ႐ုတ္ျပည္နယ္စပ္ဆီသို႔ ခ်ီတက္ ထြက္ခြာျဖစ္ၾကေလသည္။
Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္၏ စြယ္ေတာ္ပင့္ သြားေရာက္ေရး AစီAစU္မွာ ထူးျခားလွ၏။
Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္သည္ ပထမဦးစြာ နန္းဦးေစတီငယ္ကို ပူေဇာ္ကန္ေတာ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္
ရွင္Aရဟံ မေထရ္ျမတ္ထံသို႔ ဝင္ေရာက္ဖူးေျမာ္ကာ ဆံုးမၾသဝါဒ ခံယူ၏။ ထုိ႔ေနာက္မွ
စစ္ေၾကာင္းမ်ား ထြက္ခြာၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္၏ Aမိန္႔ေတာ္Aရ ဗံုသံလြင္၊
ေAာင္စည္ေAာင္ေမာင္းမ်ား ဆူဆူညံညံ မတီးမႈတ္ရ။ ဤခရီးကား ဝင့္ဝင့္ထည္ထည္
သြားလာရမည့္ ခရီးမ်ဳိးမဟုတ္ဟု ဘုရင္မင္းျမတ္က မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။
က်န္စစ္သားတုိ႔ သူရဲေကာင္းေလးဦးကမူ စိတ္ထဲမွ ႀကိတ္၍ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ
ျဖစ္ေနၾကေလသည္။ မိမိတို႔သည္ ဘုရင္မင္းျမတ္Aား သာမန္မင္းမႈထမ္းငယ္တစ္ဦးAသြင္ျဖင့္
ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေျပာဆိုဆက္ဆံခဲ့ရဖူးေလ၏။ ထုိAခါမ်ဳိး၌ ဘုရင္မင္းတရားတြင္ မာန္မာနဟူ၍
Aလ်U္းမရွိခဲ့။ ယခုလည္း ဘုရင္မင္းျမတ္ကိုယ္ေတာ္တုိင္က Aမိန္႔ေတာ္ရွိေပရာ မ်ားစြာႏွစ္ေထာင္း
Aားရဖြယ္ ျဖစ္ပါသည္။ ဗ်တၱ၏သားမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ေရႊဖ်င္းညီေနာင္မွာမူ ငယ္ရြယ္သူမ်ား
ျဖစ္သည့္Aေလ်ာက္ ဘဝAေတြ႔Aႀကံဳမ်ားစြာ မရွိၾကေသးေပ။
က်န္စစ္သားသည္ တ႐ုတ္ကုန္သည္တို႔Aား ခရီးလမ္းေၾကာင္းကို AေသAခ်ာ ေမးျမန္းထားၿပီး
ျဖစ္ေလရာ ခရီးယူဇနာ (၂၃)ယူဇနာႏွင့္ တာ(၅၀၀)ရွိေသာ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕သို႔ Aခက္Aခဲမရွိ
သြားေရာက္ႏိုင္ခဲ့ေလသည္။ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕သို႔Aေရာက္ မိမိတို႔ ေမွ်ာ္မွန္းထားသကဲ့သို႔ တစ္လAတြင္း
ေရာက္ရွိသြား၏။ ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ စြယ္ေတာ္ ပင့္ေဆာင္ႏိုင္ေရးAတြက္ စိတ္ဆႏၵ
ေစာေနသည့္Aေလ်ာက္ သက္ေတာ္ (၄၀)ေက်ာ္ Aရြယ္ရွိၿပီျဖစ္သည့္တုိင္ ဖ်တ္လတ္သြက္လက္
လ်င္ျမန္ေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 55
ဗန္းေမာ္ေရာက္ေတာ့ (၂)ရက္တာမွ် စခန္းခ်ကာ ယူနန္နယ္Aတြင္း ေကာင္းမြန္ ကၽြမ္းက်င္စြာ
လမ္းျပေပးႏိုင္မည့္ တုိင္းရင္းသားလူငယ္တစ္ဦးကို ရွာေဖြငွားရမ္းရ၏။ ထုိသူငယ္ကား
ယူနန္ျပည္နယ္ဖြားျဖစ္ၿပီး ျမန္မာဘာသာ စကားကိုလည္း ေကာင္းစြာ ေျပာဆိုတတ္သူ
ျဖစ္ေလသည္။ လမ္းျပေပးႏိုင္မည့္ လူရြယ္ ေရာက္ရွိလာေသာAခါ ဗန္းေမာ္မွတစ္ဆင့္
ကိုင္ဖြန္ဖူးသ႔ ို ခရီးဆက္ၾကေလ၏။ ဗန္းေမာ္မွ ထြက္သည္ႏွင့္ ခရီးစU္မွာ ၾကမ္းတမ္း
ခက္ထန္သြားေလသည္။ Aခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္ ေခ်ာက္ကမ္းပါး နံေဘးမွ ပြတ္သီကာ
သြားေရာက္ၾကသည္မွာ မ်ားစြာ Aႏၲရာယ္ မ်ားလွေပသည္။
Aေနာ္ရထာမင္း၏တပ္မ်ား နယ္ျခားေဒသသို႔ ေရာက္ရွိလာေၾကာင္း ၾကားသိရေသာAခါ
ဆက္လက္ သြားေရာက္ႏိုင္ေရးAတြက္ တ႐ုတ္Eကရာဇ္ ဝမ္တိဖ(Uတည္ဘြား)ထံ သက္ဆိုင္ရာ
ေျချမန္ေတာ္တုိ႔က Aစီရင္ခံၾကေတာ့၏။ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္သည္ ထုိAေတာAတြင္း
ယူနန္ဘုရင္ခံ၏ ကိုးကြယ္ရာ ရေသ့ႀကီးႏွင့္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးၾကည့္သည္။ Aေနာ္ရထာ
မင္းျမတ္Aေနျဖင့္ သဗၺဳညဳဘုရားရွင္၏ စြယ္ေတာ္ျမတ္ကို ပင့္ေဆာင္လိုပါေၾကာင္း
ေလွ်ာက္ထားတင္ျပ၏။ ဘုရင္မင္းျမတ္ စြယ္ေတာ္ေတာင္းခံ ပင့္ေဆာင္ရန္ လာေရာက္ေၾကာင္း
သတင္းကို ရေသ့ႀကီးမွ တစ္ဆင့္ ယူနန္ဘုရင္ခံ ၾကားသိသြား၏။ သို႔ျဖင့္ ၿမိဳ႕တံခါးမ်ားပိတ္ကာ
ၿမိဳ႕ကို Aခိုင္Aမာျပဳ၍ ေနေလသည္။
မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာသည္ ယူနန္ဘုရင္ခံAား Aႀကိမ္ႀကိမ္ ေတြ႔ဆံုရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ရာ
ေနာက္ဆံုးတြင္ ေAာင္ျမင္မႈ ရရွိသြား၏။ ယူနန္ဘုရင္ခံက မိမိAေနျဖင့္ ပုဂံဘုရင္မင္းျမတ္
ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ႂကြေရာက္လာသည္ကို မသိ၍သာ မႀကိဳဆိုခဲ့မိျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေတာင္းပန္
ေျပာၾကား၏။ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္ကလည္း ယခုလို လာေရာက္ရျခင္းမွာ ေလာကစည္းစိမ္ကို
Aလိုရွိ၍ လာေရာက္ရျခင္းမဟုတ္ ေလာကုတၱရာခ်မ္းသာသို႔ ေရာက္မည့္Aေၾကာင္း
စြယ္ေတာ္ျမတ္ကို ကိုးကြယ္လို၍ ေတာင္းခံပင့္ေဆာင္ရန္ လာေရာက္သည္ဟု မိန္႔ၾကားေလသည္။
ယူနန္ဘုရင္ခံသည္ ပုဂံျပည့္ရွင္မင္းAား ေကာင္းမြန္က်နစြာ Eည့္ခံဝတ္ျပဳေလ၏။
စြယ္ေတာ္ျမတ္ကိုလည္း ရွိခိုးဦးခိုက္ ခြင့္ျပဳေတာ္မူ၏။ သို႔ေသာ္ ပင့္ေဆာင္သြားရန္ကိုမူ
မလိုက္ေလ်ာႏိုင္ေပ။ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္Aေနျဖင့္ လိုAပ္ပါက Eကရာဇ္ က်င္တာ့ဆြန္းထံသို႔
သဝဏ္လႊာ ေပးပို႔တင္ျပ ေလွ်ာက္ထားေပးပါရန္လည္း ယူနန္ဘုရင္ခံထံ ပန္ၾကား၏။
ယူနန္ဘုရင္ခံက တ႐ုတ္Eကရာဇ္ထံ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္၏ ဆႏၵAတုိင္း သဝဏ္လႊာက
Eကရာဇ္နန္းေတာ္သို႔ မေရာက္ရွိခဲ့ေပ။
Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္သည္ Eကရာဇ္မင္း ဝမ္တိဖ(Uတည္ဘြား)ထံမွ Aေျဖကို ေစာင့္ဆိုင္းရင္း
ယူနန္၌ Aခ်ိန္သံုးလ ၾကာျမင့္ခဲ့ရ၏။ ေနာက္ဆံုး ယူနန္ဘုရင္ခံက Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္Aား
ျမဆင္းတုေတာ္တစ္ဆူကို ေပးAပ္ကာ ေက်နပ္ႏွိမ္သိမ့္ ေစခဲ့ေလ၏။ Aေနာ္ရထာမင္းႀကီးလည္း
ဤစြယ္ေတာ္ျမတ္Aား မိမိကိုးကြယ္ေစဟူ၍ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္မရွိ၊ ဂႏၶလရာဇ္တုိင္းတြင္ သာသနာေတာ္
ငါးေထာင္ တည္ရေစဟုသာ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ရွိ၍ ျဖစ္မည္ဆိုကာ ျမဆင္းတုကိုသာ ပင့္ေဆာင္လ်က္
ပုဂံသို႔ ျပန္လည္ႂကြခ်ီပါလာေတာ့သည္။
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 56
Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္၏ ေနျပည္ေတာ္ ခရီးစU္တြင္ မိုင္းေမာေစာ္ဘြားက သမီးေတာ္တစ္ပါးကို
ဘုရင္မင္းျမတ္Aား ဆက္သခဲ့ေသး၏။ မိုင္းေမာေစာဘြားသည္ကား ေရႊလီျမစ္ညာပိုင္းကို
Aုပ္ခ်ဳပ္ရေသာ ေစာဘြားႀကီး ျဖစ္ေလသည္။ မိုင္းေမာေစာ္ဘြားသည္ သမီးေတာ္ေစာမြန္လွAား
ဘုရင္မင္းျမတ္ထံ ဆက္သခဲ့ေပရာ ဘုရင္Aေနာ္ရထာက Aခမ္းAနားျဖင့္ သိမ္းပိုက္ကာ
ပုဂံေနျပည္ေတာ္သို႔ ေခၚယူ ေဆာင္ၾကU္းခဲ့ေလသည္။ ပုဂံေနျပည္ေတာ္သို႔ ေရာက္ရွိေသာAခါ
ေစာမြန္လွAား မိဖုရားငယ္Aရာ ေပးAပ္ခ်ီးျမႇင့္၏။
ဂႏၶာလရာဇ္မွ Aျပန္ခရီးတြင္ ၾကမၼာဆိုး ဝင္ခဲ့ရသူႏွစ္ဦးမွာ ေရႊဖ်U္းညီေနာင္တုိ႔ပင္ ျဖစ္၏။
Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္သည္ ေတာင္ၿပံဳးAရပ္၌ ဆုေတာင္းျပည့္ ေစတီေတာ္ကို တည္လုပ္စU္
မင္းမႈထမ္းမ်ားAားလံုး ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္Aတူ ကုသိုလ္ပါဝင္ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္
ဘုရင္မင္းတရားက Aမ်ဳိးဇာတ္မတူသူ လူရြယ္ကေလးႏွစ္ဦးAား Aေရးေပး လိုက္ေလ်ာမႈကို
မလိုလား မ႐ႈစိမ့္ႏုိင္သူတို႔က ေရႊဖ်U္းညီေနာင္Aား ရာဇဝတ္ သင့္ေစခဲ့ၾကေလသည္။
က်န္စစ္သားႏွင့္ က်န္သူရဲေကာင္းမ်ားမွာ ဤကိစၥကို Aခ်ိန္လြန္မွ သိရွိၾကရ၏။
Aေနာ္ရထာ မင္းျမတ္Aေနျဖင့္ ဂႏၶာလရာဇ္မွ Aျပန္တြင္ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဘြယ္ ျဖစ္ရပ္မ်ား
ဆက္တုိက္ဆိုသကဲ့သို႔ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရ၏။ ဤAထဲတြင္ မိဖုရားငယ္ေစာမြန္လွ၏ ျပႆနာ
တစ္ရပ္လည္း ပါဝင္ခဲ့၏။ Aေနာ္ရထာ မင္းျမတ္သည္ ေစာမြန္လွAေပၚ သနားဂ႐ုဏာ သက္ကာ
Aေလးေပး ဆက္ဆံေသာ္လည္း က်န္နန္းတြင္း Aသိုက္Aဝိုင္းကမူ သူ႔ကို မလိုလားေပ။
ေနာက္ဆံုး ေတာင္နန္းမေတာ္ႀကီးကပါ လိုလားသည့္ AမူAရာ မျပေတာ့ေသာAခါ
ဘုရင္မင္းျမတ္ ကိုယ္တုိင္က ေစာမြန္လွAား ရွမ္းျပည္နယ္ ေနရပ္ေဒသသို႔
ျပန္သြားေစခဲ့ရေလသည္။
ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ ထုိAျဖစ္Aပ်က္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဘာသာေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို
Aားသြန္ခြန္စိုက္ လုပ္ကိုင္ေတာ့၏။ တစ္စစ Aသက္Aရြယ္လည္း ရလာၿပီမို႔ ဘဝ
Aေတြ႔Aႀကံဳလည္း စံုလင္လာၿပီ ျဖစ္ေပသည္။ Aေနာ္ရထာ မင္းျမတ္သည္ ပုဂံ၌
ေရႊစည္းခံုေစတီေတာ္ကို တည္ထားကိုးကြယ္၏။ ယင္းသို႔ ေစတီေတာ္ တည္ဆဲကာလ၌ပင္
သီဟုိ႒္(သီရိလကၤာ)မွ စြယ္ေတာ္တစ္ဆူ ပင့္ေဆာင္ရရွိခဲ့ေပရာ ေရႊစည္းခံုေစတီ၌ ဌာပနာ
ျပဳခ့ေဲ လသည္။ ထို႔ျပင္ ဆည္ေျမာင္း ေခ်ာင္းကန္ Aေျမာက္Aျမားကိုလည္း လုပ္ေဆာင္ေတာ္မူ၏။
Aေနာ္ရထာမင္းသည္ Aသက္Aရြယ္ ႀကီးရင့္လာသည္ႏွင့္Aမွ် ဘာသာေရးကိုသာ Aေလးေပး
ေဆာင္ရြက္ေတာ့၏။ တုိင္းျပည္Aုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာဝန္ကို မိဖုရားႀကီးမွဖြားျမင္သူ ေစာလူးမင္းသားေခၚ
မင္းလုလင္ကိုသာ လႊဲAပ္ထားေလသည္။ ယခုAခါ ေစာလူးမင္းသားကေလးပင္ သက္ေတာ္
ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ Aရြယ္ရွိ ေနေပၿပီ။
*****
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 57
သာယာေရႊျႊျပည ္
သုဓမၼဝတီေခၚ သထုံကို လက္လႊတ္လိုက္ရသည့္ ခမာတ႔သို ည္ မင္းျမတ္ Aေနာ္ရထာAေပၚ
ႀကီးစြာေသာ AညႇိဳးAေတးကို ထားၾက၏။ ခမာစစ္သည္Aခ်ဳိ႕သည္ သံု႔ပန္းAျဖစ္
ဖမ္းဆီးခံၾကရရာမွ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္သြားၾကေသာAခါ ခမာဘုရင္ Uဒယဒိႆ
ဝါရမန္မင္းAား Aေၾကာင္းစံုကို ေလွ်ာက္ထားၾကေလသည္။ ထုိAခါ ခမာဘုရင္သည္
ေဒါသAမ်က္ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္လ်က္ ပဲခူးဟံသာဝတီကို လုပ္ႀကံတုိက္ခိုက္ရန္ ႀကံစည္ျပန္၏။
ထုိစU္က ပဲခူးဟံသာဝတီတြင္ တိႆရာဇာဘုရင္ ထီးနန္းစိုးစံေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။
တိႆရာဇာ ဘုရင္သည္ သမလဝိမလ မင္းဆက္၏ (၁၇)ဆက္ေျမာက္ မင္းျဖစ္၏။
တိႆရာဇာသည္ မိစာၦဒိဌိတုိ႔ႏွင့္ ပူးေပါင္းမိကာသူ ကိုယ္တုိင္ပင္ မိစာၦဒိဌိျဖစ္သြားခဲ့သည္။
မိစာၦတုိ႔၏ AယူဝါဒAရ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ ကိုးကြယ္မႈကို မကိုးကြယ္စေကာင္းဟု မွတ္ယူခဲ့သည္။
သို႔ျဖင့္ ပဲခူးဟံႆဝတီ၌ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္မ်ားကို လံုးဝမကိုးကြယ္ရ၊ ကိုးကြယ္သူမ်ားAား
ရာဇဒဏ္သင့္ေစဟူ၍ Aမိန္႔ေတာ္ ထုတ္ျပန္ခဲ့၏။ ဘုရင္မင္းျမတ္၏ Aမိန္႔ေတာ္ေၾကာင့္
ျပည္သူျပည္သားမ်ားသည္ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္မ်ားAား ျမစ္ေခ်ာင္း၊ Aင္းAိုင္မ်ားAတြင္း ႏွစ္ျမဳပ္
ေဖ်ာက္ဖ်က္ခဲ့ၾကသည္။
တိႆရာဇာမင္း၏ မေလ်ာ္ကန္ မသင့္ျမတ္ေသာ Aမိန္႔ေတာ္ေၾကာင့္ ထုိႏွစ္တြင္ ဟံသာဝတီ၌
ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေသာ ေဘးဒဏ္ကို ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရ၏။ ယင္းသို႔ေသာ AေျခAေနမ်ဳိးတြင္
Uဒယဒိႆ ဝါရမန္မင္းAဖို႔ တိႆရာဇာမင္းAား ေသြးေဆာင္ သိမ္းသြင္းရန္ ပိုမို
လြယ္ကူလာေပသည္။ ႂကြမ္းစစ္သည္ Aေျမာက္Aျမားသည္ ပဲခူးဟံသာဝတီၿမိဳ႕တြင္းသို႔
ဝင္ေရာက္ကာ တိႆရာဇာမင္းထံ ခ်U္းကပ္ၾက၏။ သူတို႔သည္ တိႆရာဇာမင္း၏
AျပဳAမူAေပၚ ေကာင္းခ်ီး ေပးၾက၏။ ဗုဒၶAယူဝါဒ ပေပ်ာက္သြားရန္ကိုလည္း တြန္းAား
ေပးၾကသည္။
ခမာဘုရင္သည္ ပဲခူးဟံသာဝတီကို ထိုးေဖာက္ရန္ လြယ္ကူေၾကာင္း သိရွိလာေသာAခါ
စစ္ေရးAတြက္ ျပင္ဆင္ေတာ့၏။ သူ႔Aေနျဖင့္ သတိထားရမည့္သူမွာ ပုဂံဘုရင္သာ ျဖစ္ေပသည္။
ပုဂံသည္ Aင္Aားႏွင့္ျပည့္စံုေသာ လက္နက္ႏုိင္ငံျဖစ္၏။ ပုဂံတြင္ သူရဲေကာင္းေလးUီးလည္း
ရွိသည္။ ပုဂံသူရဲေကာင္းေလးUီး၏ Aစြမ္းကို ခမာဘုရင္ Uဒယဒိႆ ဝါရမန္ တေလးတစားရွိ၏။
ခမည္းေတာ္ သူရိယဝါရမန္မင္း လက္ထက္က ပုဂံက မိမိတုိ႔Aား လာေရာက္ေႏွာက္ယွက္မႈမ်ဳိး
မရွိခဲ့ေသး။ သို႔ေသာ္ သထံုတိုက္ပဲြမွစတင္ကာ ပုဂံဘုရင္၏Aင္Aားကို AသိAမွတ္ ျပဳခဲ့ရသည္။
ခမာဘုရင္ စစ္ေရးျပင္ဆင္ေနဆဲကာလ၌ပင္ ပဲခူးဟံသာဝတီ၌ Aျဖစ္Aပ်က္တစ္ခု ျဖစ္ပ်က္ခဲ့၏။
ဓနဇယသူေဌး၏ သမီးေတာ္ျဖစ္သူ တလေထာ္သည္ Aေဖာ္Aမ်ဳိးသမီးတစ္စုႏွင့္ ေရကန္Aတြင္း
ေရခ်ဳိးကိုယ္လက္သန္႔စင္ေနရာမွ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူႏွင့္ တုိက္မိသျဖင့္ စိတ္မေကာင္း
ျဖစ္သြားမိေလသည္။ တလေထာ္မင္းသမီးသည္ တိႆရာဇာဘုရင္က သူ႔Aား သတ္လိုက
သတ္ပါေစဆုိကာ ေရကန္Aတြင္း နစ္ျမႇဳပ္ထားေသာ ႐ုပ္ပြားေတာ္ (၈)ဆူကို ဆယ္ယူလွ်က္ ဓမၼာ႐ံု
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 58
ျပဳလုပ္ကိုးကြယ္ေလ၏။ ထိုစU္က ပဲခူးဟံသာဝတီတြင္ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြား ဆင္းတုေတာ္မ်ားAား လံုးဝ
ကိုးကြယ္ျခင္းမျပဳရဟု Aမိန္႔ေတာ္ထုတ္ျပန္ထားခ်ိန္ ျဖစ္ေလသည္။
တိႆရာဇာမင္းသည္ တလေထာ္Aမ်ဳိးသမီးငယ္Aေၾကာင္း ၾကားသိရေသာAခါ မင္းခ်င္းမ်ားAား
သြားေရာက္ဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္လာေစ၏။ တလေထာ္သည္ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ ဂုဏ္ေတာ္တို႔ကို
Aာ႐ုံျပဳလ်က္ မင္းခ်င္းမ်ား ေခၚေဆာင္ေနရာေနာက္သို႔ လိုက္ပါသြားေလသည္။ မိမိAား
လာေရာက္ဖမ္းဆီးသူ မင္းမႈထမ္းမ်ားAား လည္းေကာင္း တိႆရာဇာဘုရင္Aား လည္းေကာင္း
ေမတၱာပို႔၏။ ပါးကြက္Aာဏာသားမ်ားက တလေထာ္ကို ဘုရင့္Aမိန္႔ေတာ္Aရ ဆင္ျဖင့္
နင္းသတ္ေစေသာAခါ ဆင္က နင္းသတ္ျခင္း မျပဳေပ။ သို႔ျဖင့္ ဆင္ကို Aရက္တုိက္ကာ
နင္းသတ္ေစျပန္၏။
Aရက္တိုက္ထားေသာ ဆင္ႀကီးက တလေထာ္၏သီလ၊ ေမတၱာေၾကာင့္ ထလေထာ္ကို
မနင္းသတ္။ သ႔ျိုဖင့္ Aျခားနည္းမ်ဳိးစုံျဖင့္ တလေထာ္Aား ႀကိဳးပမ္း စီရင္ၾကျပန္၏။ မည္သို႔မွ်
လုပ္ႀကံစီရင္၍ မရေသာAခါ တိႆရာဇာမင္းထံ ေလ်ာက္ထား၏။ တလေထာ္Aား
တိႆရာဇာမင္းက ေခၚယူေမးျမန္းေသာAခါ တလေထာ္က မိမိကိုးကြယ္ေသာ ႐ုပ္ထုမွာ
လူသား႐ုပ္ထု မဟုတ္။ လူနတ္သတၱဝါတုိ႔၏ ပူေဇာ္Aထူးကို ခံထိုက္ေသာသီလ၊ သမာဓိ၊
ပညာAရာ၌ တုႏိုင္းမမီ ျမင့္ျမတ္လွေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဆင္းတုေတာ္သာျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းလင္း
ေလွ်ာက္ထား၏။
တလေထာ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သတၱဝါတို႔Aေပၚ၌ ရင္ဝယ္သားကဲ့သို႔ ငဲ့ညႇာက႐ုဏာ
ႀကီးမားေတာ္မူပါသည္။ ဤစကားမွန္ကန္ပါက ႐ုပ္ပြားေတာ္မ်ား တန္ခိုးျပာဋိဟာျပ၍
ႂကြလာေတာ္မူပါေစသတည္းဟု ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္ကို Aာ႐ုံျပဳလ်က္ သစၥာဆိုေလရာ ႐ုတ္တ႐ုတ္
ခ်က္ခ်င္း ေလျပင္းက်သကဲ့သို႔ ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ႐ုပ္ပြားေတာ္ ဆင္းတုေတာ္မ်ားသည္ ထူးဆန္းေသာ
ျမင္ကြင္းကိုျမင္ရသျဖင့္ ထိတ္လန္႔Aံ့ၾသသြား၏။ ထုိ႔ေနာက္ တရားသံေဝဂရရွိၿပီး မိစာၦAယူကို
စြန္႔ပယ္လ်က္ သမၼာဒိဌိAယူမွန္ကို ျပန္လည္သက္ဝင္ ယံုၾကည္သြားေလေတာ့သည္။
တလေထာ္မွာ ဘုရင္မင္းျမတ္ Aယူမွန္ သက္ဝင္ယုံၾကည္သြားမႈေၾကာင့္ မ်ားစာြ ဝမ္းေျမာက္
ဝမ္းသာသြားေလသည္။ တိႆရာဇာသည္ တလေထာ္Aား သုဘဒၵါေဒဝီဘြဲ႔ျဖင့္ AဂၢမေဟသီAရာ
တင္ေျမႇာက္၏။ ဘုရားဆင္းတုေတာ္မ်ား မိုးေပၚ ပ်ံတက္၍ ေျမသို႔ ျပန္လည္ဆင္းသက္သည့္
ေနရာတြင္ က်ဳိက္ေပါ(က်ာ္ပဝ္) ေစတီေတာ္ကို တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့သည္။ က်ဳိက္ေပါမွာ
ဘုရားပ်ံဟု Aဓိပၸါယ္ရေလသည္။ ပဲခူးဟံသာဝတီျပည္တြင္ ယခုAခါ ဗုဒၶဘာသာ
ျပန္လည္ထြန္းကား စည္ပင္လာေလ၏။ တိႆရာဇာမင္းမွာလည္း ဗုဒၶဘာသာ သာသနာေတာ္ကို
ေစာင့္သိ႐ုိေသေသာ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္ ျဖစ္လာေလသည္။
ဤသို႔ေသာ AေျခAေနကို မလိုလား မ႐ႈစိမ့္ၾကသူမ်ားမွာ ႂကြမ္းဘုရင္ Uဒယတႆ ဝါရမန္၏
ဘက္ေတာ္သားမ်ား ျဖစ္ၾကေလသည္။ သူတို႔သည္ တိႆရာဇာဘုရင္ ဗုဒၶဘာသာ
ျပန္လည္ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္လာေၾကာင္း ၾကားသိရေသာAခါ ပဲခူးဟံသာဝတီကို စစ္ဆင္
သိမ္းပိုက္ရန္ ဆံုးျဖတ္လုိက္ၾကေတာ့၏။ သို႔ျဖင့္ Aရံသင့္ ျပင္ဆင္ၿပီးျဖစ္ေသာ စစ္သည္Aင္Aား
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 59
AလံုးAရင္းျဖင့္ ပဲခူးဟံသာဝတီသို႔ စစ္ခ်ီလာၾကေလေတာ့သည္။ ခမာစစ္သည္မ်ား
စစ္ခ်ီလာေၾကာင္း ၾကားသိရလွ်င္ပင္ တိႆရာဇာ၏ မွဴးမတ္တို႔က ပုဂံမင္းေနျပည္၌ Aုပ္ခ်ဳပ္
မင္းလုပ္ေနေသာ Aေနာ္ရထာ မင္းျမတ္ထံ စစ္ကူေတာင္းခံရန္ Aႀကံျပဳ ေလွ်ာက္ထားၾက၏။
တိႆရာဇာမင္းသည္ Aဂၢမေဟသီ သုဒၵါေဒဝီႏွင့္ တုိင္ပင္ကာ ျမင္းသည္ေတာ္ ဆက္သားမ်ား
ပုဂံသို႔ Aလ်င္Aျမန္ ေစလႊတ္၍ Aေနာ္ရထာမင္းထံ စစ္ကူေတာင္းခံ၏။
Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္ကလည္း သူရဲေကာင္းေလးUီးႏွင့္Aတူ တုိင္ပင္ကာ ပဲခူးဟံသာဝတီသို႔
ခ်က္ခ်င္းပင္ ခ်ီတက္ၾကရန္ Aမိန္႔ေတာ္ ခ်မွတ္လုိက္ေလသည္။ သို႔ျဖင့္ စစ္သည္Aင္Aား
AလံုးAရင္းျဖင့္ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္မွ ခ်ီတက္ၾကရေလ၏။ ပုဂံတပ္မ်ားကို သူရဲေကာင္း
ေလးUီးတို႔က Aုပ္ခ်ဳပ္ကြပ္ကဲကာ ျမင္းမ်ားျဖင့္ ေရွ႕မွ Uီးေဆာင္ ခ်ီတက္ သြားေရာက္ၾက၏။
က်န္စစ္သား၏ AစီAစU္Aရ Aိႏၵိယလူမ်ဳိး ေျခလ်င္စစ္သည္ ရွစ္ဆယ္ပါဝင္သည့္ တပ္ကိုလည္း
ေခၚေဆာင္သြားေလသည္။
ပုဂံတပ္မ်ား ပဲခူးဟံသာဝတီသို႔ ေရာက္ရွိၿပီး မေရွးမေႏွာင္းကာလ၌ပင္ Uဒယဒိႆ ဝါရမန္မင္း၏
ခမာတပ္မ်ား ေရာက္ရွိလာၾက၏။ စစ္သည္မ်ား တစ္ဘက္ႏွင့္တစ္ဘက္ ေတြ႔ဆံုၾကသည္ႏွင့္
တုိက္ပြဲျပင္းထန္စြာ ျဖစ္ပြားေလေတာ့သည္။ ပုဂံသူရဲေကာင္းေလးUီးသည္ ႂကြမ္းစစ္သည္တို႔Aား
ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ တိုက္ခိုက္ၾက၏။ ႂကြမ္းစစ္သည္တုိ႔မွာလည္း ဆင္တပ္၊ ျမင္းတပ္မ်ားျဖင့္
ခုခံတိုက္ခိုက္ၾက၏။ က်န္စစ္သား၊ ငေထြး႐ူး၊ ငလံုးလက္ဖယ္ႏွင့္ ေညာင္Uီးဖီးတုိ႔သည္
ခမာတပ္ႀကီးကို Aလယ္မွ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ကာ ေလးစိတ္ေလးမႊာ ကြဲျပားသြားေစေလသည္။
တိႆရာဇာမင္း၏ တပ္မ်ားကလည္း က်န္စစ္သား၏ ပုဂံတပ္မ်ားႏွင့္Aတူ ႂကြမ္းစစ္သည္တုိ႔Aား
တြန္းလွန္ေခ်မႈန္း တိုက္ခုိက္ၾက၏။
တုိက္ပြဲမွာ ျပင္းထန္လြန္းလွၿပီး ခမာAမ်ားAျပား ထိခိုက္ေသေက် ဒဏ္ရာရရွိၾကေလသည္။
က်န္စစ္သားသည္ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားစU္Aတြင္း Aိႏၵိယတုိက္သား ေျခလ်င္စစ္သည္မ်ားကို
စနစ္တက် ကြပ္ကဲတုိက္ခိုက္ေစခဲ့၏။ မၾကာမီ ႂကြမ္းစစ္သည္မ်ား Aထိနာကာ လက္နက္ခ်
Aညံ့ခံေတာ့၏။ စစ္ပြဲတြင္ ခမာစစ္သူႀကီးေလးUီးကို လက္ရဖမ္းဆီးႏုိင္ခဲ့သည္။ စစ္သူႀကီးတို႔၏
AႀကီးAကဲျဖစ္သူ ေAာက္ျပပိုက္က ပုဂံစစ္သူမ်ား၏ Aစြမ္းသတၱိကို မိမိလက္ေတြ႔ ေတြ႔ျမင္ရၿပီ
ျဖစ္ေၾကာင္း၊ Aမွန္ပင္ Aံ့မခန္းျဖစ္ရပါေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားေျပာဆုိေလသည္။
တိႆရာဇာမင္းသည္ ႂကြမ္းစစ္သည္မ်ားကို တုိက္ခိုက္ေAာင္ျမင္ေသာAခါ က်န္စစ္သား
AပါAဝင္ ပုဂံသူရဲေကာင္းေလးUီးAား မ်ားစြာ ႏွစ္ေထာင္းAားရျဖစ္မိ၏။ ပုဂံစစ္သူရဲမ်ားမွာမူ
ခမာမ်ားကို လိုက္လံရွာေဖြ ဖမ္းဆီးၾကရာ Aခ်ဳိ႕မွာ လက္နက္၊ ဓားလွံတုိ႔ကို ပစ္ခ်လ်က္ ထြက္ေျပး
လြတ္ေျမာက္သြားၾကေလသည္။ ခမာတုိ႔ကို ေခ်မႈန္းတိုက္ခိုက္ ေAာင္ျမင္ၿပီျဖစ္သျဖင့္
တိႆရာဇာမင္းက ပုဂံစစ္သည္တုိ႔Aား လက္ေဆာင္ပ႑ာမ်ား ေပးAပ္ခ်ီးျမႇင့္၏။ ထုိ႔ျပင္
ပုဂံဘုရင္မင္းျမတ္သို႔လည္း ႏွမေတာ္ မဏိစႏၵာကုိ ဆက္သေလသည္။
က်န္စစ္သားသည္ ခမာစစ္သူႀကီး ေAာက္ျပပိုက္ႏွင့္ စစ္ဘက္ဆုိင္ရာ AႀကီးAကဲမ်ားAား
တိႆရာဇာမင္းထံ လႊဲေျပာင္းေပးAပ္ကာ မဏိစႏၵာမင္းသမီးကို ေဝါျဖင့္ ေဆာင္ယူလွ်က္
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 60
ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္သို႔ ျပန္လည္ ထြက္ခြာလာခဲ့၏။ တိႆရာဇာမင္းသည္ သာသနာ့ဒါယကာ
မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာAတြက္ မင္းAဆက္ဆက္ နန္းတြင္း၌ ရတနာပန္းေတာင္းျဖင့္ တည္ထား
ကိုးကြယ္ခဲ့ၾကသည့္ ဗုဒၶဆံေတာ္ျမတ္ တစ္ဆူကိုလည္း ပ႑ာေတာ္Aျဖစ္ ထည့္သြင္း
ေပးAပ္ခဲ့ေလသည္။ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္သို႔ ေရာက္ရွိေသာAခါ မင္းျမတ္Aေနာ္ရထာသည္
ဆံေတာ္ဓာတ္ကို ဘုရားစည္းခံု တည္၍ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေတာ္မူ၏။ မ်ားမၾကာမီ သက္ေတာ္
၆၃-ႏွစ္Aရြယ္ရွိ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္ နတ္ရြာစံေတာ္မူၿပီး သားေတာ္ ေစာလူးမင္းသား
နန္းတက္ပါသည္။
ေစာလူးမင္းသားကား ငယ္ရြယ္သူ ျဖစ္သည့္Aေလ်ာက္ ပုဂံေနျပည္ေတာ္ကို Aုပ္ခ်ဳပ္စီမံရာတြင္
Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္ေလာက္ ေခ်ာေမြ႔မႈမရွိခဲ့ပါေပ။ သူသည္ နန္းတက္စU္၌
Aသက္ႏွစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ Aရြယ္သာ ရွိေသး၏။ ေစာလူးမင္းက နန္းတတ္လွ်င္ပင္
သီရိဝျဇာဘရဏႀတိဘုပတိဘြဲ႔ကို ခံယူပါသည္။ သီရိစႏၵာေဒဝီကို မိဖုရားႀကီးAရာ Aပ္ႏွင္း၏။
ဖခမည္းေတာ္ Aေနာ္ရထာမင္း လက္ထက္၌ပင္ ပဲခူးဟံသာဝတီမွာ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္၏
လက္ေAာက္ခံ ျဖစ္လာေပရာ ေစာလူးမင္း လက္ထက္တြင္ Aထိန္းေတာ္သား ရာမာခန္ေခၚ
ငရမန္ကန္းAား ပဲခူးဟံသာဝတီၿမိဳ႕စားAရာ ေပးAပ္ခဲ့၏။
ငရန္မန္ကန္းသည္ ေစာလူးမင္းႏွင့္ Aသက္Aရြယ္Aားျဖင့္ မတိမ္းမယိမ္း ျဖစ္သည္။
ႏို႔စို႔ဘက္လည္း ျဖစ္၏။ ငရန္မန္ကန္း ပဲခူးဟံသာဝတီၿမိဳ႕စား ျဖစ္ခ်ိန္တြင္ ေစာလူးမင္းAား
ပုန္ကန္ျခားနားေလသည္။ ငရန္မန္ကန္းသည္ ရဲမက္ဗိုလ္ပါတုိ႔ကို စု႐ံုးလ်က္ ၾကည္းေၾကာင္း၊
ေရေၾကာင္းျဖင့္ ပုဂံသို႔ Uီးတည္ခ်ီတက္လာေလသည္။ ေစာလူးမင္းသည္ ငရန္မန္ကန္း၏တပ္မ်ား
ခ်ီတက္လာေၾကာင္း ၾကားသိရသည္ႏွင့္ က်န္စစ္သား Uီးေဆာင္ေသာ ပုဂံသူရဲေကာင္းေလးUီးကို
ေရွ႕Uီး ခ်ီတပ္မAျဖစ္ ေစလႊတ္လိုက္ေလသည္။ သူကိုယ္တုိင္မွာမူ ေနာက္ပါတပ္မ်ားကို
Aုပ္ခ်ဳပ္လ်က္ ခ်ီတက္လာခဲ့၏။
က်န္စစ္သား Uီးေဆာင္ေသာ ပုဂံတပ္မေတာ္ ျပည္ေတာ္သာကုန္းသို႔ ေရာက္ရွိေသာAခါ
မုိးစုန္းစုန္းခ်ဳပ္ေနၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ က်န္စစ္သားသည္ ျပည္ေတာ္သာကၽြန္း၌ပင္ စခန္းခ်ရပ္နားရန္
ေစာလူမင္းကို ေလွ်ာက္ထား၏။ ေစာလူးမင္းသည္ စစ္ေရးစစ္ရာ၌ ကၽြမ္းက်င္ေသာ ဘုရင္တစ္ပါး
မဟုတ္ေပ။ သူ႔Aေနျဖင့္ ငရမန္ကန္းAား တိုက္ခိုက္ေခ်မႈန္းရန္သာ Aာသီသျပင္းျပေန၏။
သူသည္ ပုဂံသူရဲေကာင္းေလးUီး၏ စကားကိုလည္း နာခံလိုသူမဟုတ္။ ပုဂံသူရဲေကာင္းေလးUီးက
ဝိုင္းဝန္းေလွ်ာက္ထားၾကေတာ့မွ ေစာလူးမင္း ျပည္ေတာ္သာကၽြန္းတြင္ စခန္းခ်ေရးကိစၥကို
သေဘာတူညီသြား၏။
တပ္မ်ား ခ်နားေနစU္Aတြင္း ငရန္မန္ကန္းသည္ Uပါယ္တံမွ်င္ျဖင့္ စစ္ေရးျပင္လာ၏။ ေAာင္စည္
ေAာင္ေမာင္းမ်ား တီးခတ္ကာ ငရန္မန္းကန္း ကိုယ္တုိင္ ဆင္စီး၍ ဟန္ေရးျပသည္။
ေစာလူးမင္းသည္ ငရန္မန္ကန္း ခ်ီတက္ဝန္းရံလာၿပီၾကားလွ်င္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ဆင္ေပၚတက္၍
ထြက္ကာ တိုက္ခိုက္ေလေတာ့သည္။ သူရဲေကာင္းေလးUီးက Aရိပ္Aေျခ ေစာင့္ၾကည့္ရန္
ေလွ်ာက္ထားသည္ကိုပင္ မနာခံေတာ့။ သို႔ျဖင့္ ငရန္မန္ကန္း၏ ေသြးေဆာင္ရာ ေနရာသို႔ တစ္စစ
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 61
ပါသြားေလရာ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဆင္ေတာ္ႏြံနစ္၍ ဆင္ေပၚမွ ဆင္းေျပးရေလသည္။ ေစာလူးမင္းကို
ငရမန္ကန္း၏ တပ္မ်ား လက္ရ ဖမ္းဆီးရမိသြားၾက၏။
ပုဂံသူရဲေကာင္းေလးUီးသည္ ျပည္ေတာ္သာကၽြန္း၌ပင္ ညိႇႏိႈင္းတိုင္ပင္လ်က္ ပုဂံသို႔ ျပန္လည္
ထြက္ခြာသြားၾကသည္။ ပုဂံသို႔ ေရာက္ရွိေသာAခါ မွဴးမတ္ဗိုလ္ပါတုိ႔က က်န္စစ္သားကို
ဝိုင္းဝန္းနန္းတင္ၾက၏။ က်န္စစ္သားက ဘုရင္မလုပ္လို၍ ျငင္းဆန္သည္။ ပုဂံသူရဲေကာင္းတို႔က
Aတင္းAက်ပ္ တိုက္တြန္းၾကျပန္၏။ မွဴးမတ္တို႔ကလည္း ျပည္သူျပည္သားတို႔ Aက်ဳိးငွာ
ပုဂံဘုရင္Aျဖစ္ လက္ခံနန္းျပဳပါရန္ ပန္ၾကားၾကသည္။ မွဴးမတ္တုိ႔သည္ က်န္
ပုဂံသူရဲေကာင္းတုိ႔ကိုပါ စစ္သူႀကီးမ်ားAျဖစ္ ခန္႔ထား တင္ေျမႇာက္ရန္ သေဘာတူညီၾက၏။
က်န္စစ္သားက ပုဂံထီးနန္းကို ႐ုတ္တရက္ လက္မခံေသး။ မိမိ၏Aရွင္သခင္ ေစာလူးမင္းကို
သြားေရာက္ ကယ္တင္Uီးမည္။ ေစာလူးမင္းသည္ Aေနာ္ရထာမင္းျမတ္၏ သားေတာ္ရင္းျဖစ္သည္။
ပုဂံမင္းႏြယ္နန္းဘြားလည္း ျဖစ္သည္။ မိမိမွာ ထီးလႈိင္ရွင္သံပ်င္းႀကီး၏ သားေတာ္တစ္Uီးသာ
ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ေစာလူးမင္းကို Uီးစြာကယ္ထုတ္ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းၾကည့္မည္ဆုိ၏။
ပုဂံသူရဲေကာင္းေလးUီးတို႔က သေဘာတူညီၾကသည့္ Aေလ်ာက္ ငရမန္ကန္း စခန္းခ်ရာ
တပ္Aနီးသို႔ တိတ္တဆိတ္ ဝင္ေရာက္ႏိုင္ေAာင္ ႀကိဳးပမ္းၾက၏။
က်န္စစ္သားသည္ ငရန္မန္ကန္း၏ တပ္တြင္းသို႔ ညU့္Aခ်ိန္တြင္ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ခဲ့၏။
က်န္သူရဲေကာင္းမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ငေထြ႐ူး၊ ငလံုးလက္ဖယ္ႏွင့္ ေညာင္Uီးဖီးတို႔က တပ္စခန္း၏
ျပင္ပမွ AေျခAေနကို ေစာင့္ၾကည့္ ေနရာယူထားၾကသည္။ က်န္စစ္သားသည္ Aေစာင့္မ်ား
Aလစ္တြင္ ေစာလူးမင္းကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားရာ ေနရာAထိ ေရာက္ရွိသြားေလ၏။ ထုိ႔ေနာက္
ေစာလူးမင္းကို လာေရာက္ကယ္တင္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း မိမိႏွင့္ တပါတည္းလိုက္ပါရန္ ျဖစ္ေၾကာင္း
ေလွ်ာက္ထားေလသည္။
သို႔ေသာ္ AေျခAေနက သူထင္မွတ္သည့္Aတိုင္း ျဖစ္မလာေပ။ က်န္စစ္သားသည္
စိတ္ခ်ယံုၾကည္ရသူ မဟုတ္ဟု ေစာလူးမင္းက တစ္ဖက္သက္ သံုးသပ္ဆင္ျခင္၏။ ငရမန္ကန္းမွာ
သူႏွင့္ ႏို႔စို႔ဘက္လည္း ျဖစ္သည္။ Aခိုက္Aတံ့Aားျဖင့္ သူ၏ Aသက္Aႏၲရာယ္ကို စိုးရမ္မကင္း
ျဖစ္မိေသာေၾကာင့္ ေခတၱခဏ ထိန္းသိမ္းထားရပါေၾကာင္း ဆုိခဲ့သည္။ ငရမန္ကန္းက
ပုဂံထီးနန္းကို သူ႔Aား ျပန္Aပ္ကာ ပုဂံသူရဲေကာင္းဟု ဆုိၾကသည့္ ပုဂံထီးနန္းကို
ျခယ္လွယ္ေနၾကသူ ေလးUီးကို Aျမစ္ျပတ္ ေခ်မႈန္းပစ္မည္။ ထုိ႔ေနာက္ ပုဂံစစ္သူႀကီးရာထူးကို
ရယူကာ ေစာလူးမင္းAား ေစာင့္ေရွာက္သြားမည္ဟုဆို၏။
က်န္စစ္သားသည္ ေစာလူးမင္းႏွင့္ မည္သို႔မွ် ညႇိႏႈိင္းေဆြးေႏြး၍ မရေတာ့ေသာAခါ ေစာလူးမင္းကို
ပခံုးထက္တင္၍ ထမ္းပိုးကာ ေဘးလြတ္ရာသို႔ ေျပးေလေတာ့သည္။ ထိုAခါ ေစာလူးမင္းက
က်န္စစ္သား မိမိAား ခိုးယူပါသည္ဟု ေAာ္ဟစ္ေလ၏။ သို႔ျဖင့္ Aေစာင့္မ်ားAားလံုး
ၾကားသိသြားကာ က်န္စစ္သားရွိရာသို႔ ဓား၊ လွံလက္နက္တုိ႔ျဖင့္ ေျပးဝင္လာၾကေလေတာ့သည္။
က်န္စစ္သားသည္ ေစာလူးမင္းကို ၾကည့္ကာ စိတ္ပ်က္လက္ေလွ်ာ့သြား၏။ သို႔ျဖင့္ ပခံုးထက္မွ
mmcybermedia. com
ttypiing -- kaung myatt prrooff --ေငြဇြဇင္ေ္ေယာ္ pdff -- llucky82 62
ခ်ရစ္ၿပီး ကိုယ္လြတ္႐ုန္းထြက္သြားေတာ့ေလသည္။ Aျပင္ဘက္မွ Aသင့္ေစာင့္ဆုိင္းေနၾကသူ
ငေထြ႐ူး၊ငလံုးလက္ဖယ္ႏွင့္ ေညာင္Uီးဖီးတို႔က ေစာလူးမင္းAေပၚ AားမလိုAားမရ ျဖစ္သြားၾက၏။
ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ေစာလူးမင္းAား ငရမန္ကန္းက လုပ္ႀကံစီရင္လိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း
သတင္းစကားမ်ား ၾကားသိရသည္။ က်န္စစ္သားမ်ားစြာ ေၾကကြဲမိ၏။ ေစာလူးမင္းသည္ မိမိ၏
Aရွင္သခင္သာသနာ့ဒါယကာ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္တစ္ပါး၏ သားေတာ္တစ္ပါး ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ သူသည္ မိမိAပါAဝင္ ပုဂံသူရဲေကာင္းမ်ားAေပၚ ယံုၾကည္ ကိုးစားမႈ မရွိခဲ့။
က်န္စစ္သားသည္ ပုဂံေနျပည္ေတာ္Aား ခ်U္းကပ္လာေနေသာ ငရမန္ကန္းတပ္မ်ားကို Aၿပီးသတ္
ေခ်မႈန္း တိုက္ခိုက္ေလေတာ့သည္။ ယင္းတိုက္ပြဲတြင္ က်န္စစ္သားAႏိုင္ရရွိကာ ပုဂံထီးနန္းကို
Aပ္ႏွံျခင္း ခံရေလ၏။
က်န္စစ္သားသည္ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၄၄၆-ခုတြင္ ပုဂံ၌ နန္းတက္လာပါသည္။ ထီးနန္း
ရရွိလာေသာAခါ တိႆဘုရင္၏ ႏွမေတာ္မဏိစႏၵာAား ဝဋံသကာေဒဝီ (Uီးေဆာက္ပန္း)ဘြဲ႔ကို
Aပ္ႏွင္းေလ၏။ ငယ္ရြယ္စU္ကပင္ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးခဲ့ရသူ ပရိမၼရြာသူႀကီးသမီး Aပယ္ရတနာကိုမူ
မိဖုရားႀကီးAရာ Aပ္ႏွင္းလိုက္၏။ ထုိ႔Aတူ ထီးလႈိင္ရြာသူႀကီး သမီး ခင္တန္ကိုလည္း မိဖုရားAရာ
ေပးAပ္ေလသည္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါး၏ တူမျဖစ္သူ သမၺဴလမွာလည္း ေက်းဇူးရွိသည့္
Aေလ်ာက္ မိဖုရားAရာ ေျမႇာက္ခဲ့သည္။ က်န္စစ္သားမင္း နန္းတက္လာေသာAခါ
ျပည္သူျပည္သားမ်ား ေပ်ာ္ရႊင္ ဝမ္းေျမာက္ၾက၏။ က်န္စစ္သားသည္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္
ပုဂံသူရဲေကာင္း သံုးUီးAား စစ္သူႀကီးမ်ားAရာ ခ်ီးျမႇင့္ေျမႇာက္စား႐ံုမွ်မက ၎တုိ႔၏
သားသမီးမ်ားကိုလည္း ရာထူးရာခံမ်ားျဖင့္ ေျမႇာက္စားခဲ့ပါေသးသည္။ က်န္စစ္သား
ဘုရင္ျဖစ္လာေသာAခါ မိမိလူရြယ္ဘဝက ဆႏၵျဖစ္ေပၚခဲ့သည့္ တုရင္းေတာင္ေျခမွ
ေတာင္က်ေခ်ာင္းေလးကို ပိတ္ဆုိ႔ကာ တစ္ဘက္ဆည္ကန္ျပဳ၏။ နိဗၺာန္လက္ဆြဲခ်ီေရကန္ဟု
Aမည္ေပး၏။ ျမေရာင္ကဲ့သို႔ေသာ စိမ္းလန္း စိုေျပလ်က္ရွိသည့္ ေရျပင္က်ယ္ေၾကာင့္
ယင္းကန္ႀကီးကို ျမကန္ဟုသာ ေခၚေဝၚၾကသည္။ ျမကန္တြင္ ၾကာမ်ဳိးစံုစြာ ေပါက္ေရာက္ေနသည္။
ၾကာရနံ႔က ထံုသင္းပ်ံ႕ေနသကဲ့သို႔ မယ္ညိဳငွက္၊ ႀကိဳးၾကာ၊ စကၠဝက္ႏွင့္ ခ်ည္ခင္စြက္ငွက္မ်ား
ျမဴးထူးေပ်ာ္ပါးစြာ လူးလားတုန္႔ျပန္ ျပဳေနၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ေပသည္။ ျပည္သူAမ်ားက
တာဝတႎသာနတ္ျပည္မွ နႏၵာကန္ႀကီးျဖင့္ပင္ ခိုင္းႏိႈင္းကာ ခ်ီးမြန္းေျပာဆိုၾက၏။ က်န္စစ္သားက
နန္းတက္လွ်င္ပင္ မိမိ၏စိတ္ရင္း ေစတနာမွန္ကုိ ျပည္သူAမ်ား သိႏိုင္ေစရန္ ေက်ာက္စာ
ေရးထိုးထားေတာ့၏။
"လူသားAမ်ားတို႔ သားတစ္ကဲြ၊ မယားတစ္ကဲြ၊ မိဘတစ္ကဲြ ျဖစ္ခ့ၾဲကၿပီး သူတို႔၏
ဆင္းရဲဒုကၡAဝဝကို မင္းႀကီးကိုယ္တုိင္ ၿငိမ္းေစAံ့။ သားတစ္ကြဲ၊ မယားတစ္ကြဲ၊ ခ်စ္သူႏွင့္
ေကြကြင္းရေသာ ျပည္သူတို႔၏ မ်က္ရည္ကို မင္းႀကီးသည္ လက္ႏွင့္တူေသာ ေမတၱာျဖင့္
သုတ္ေပးပါAံ့၊ စိတ္ႏွလံုး ပူေဆြးရသူတို႔၏ မ်က္ရည္ကို ေရႏွင့္တူေသာ ဂ႐ုဏာျဖင့္
ေဆးေၾကာပါAံ့၊ စစ္၏ေဘးဒဏ္ကို ခံၾကရေသာ ျပည္သူတုိ႔Aား မင္းႀကီးသည္ လက္ယာဘက္
လက္ျဖင့္ ဆန္စပါး၊ စားေသာက္ဖြယ္ရာတို႔ကို ေပး၍ လက္ဝဲလက္ျဖင့္ Aဝတ္ပုဆို